Er Suo plej plezure estis, ke li iris kapti fiŝojn kun Da Hu. Du personoj ŝtele elprenis la reton de (patrinflanka) onklo, iris en la havenkanalo de norde de la vilaĝo. La tajdo siblante kuris. Da Hu estis direktita al la akvo, mallaŭte kriis: "Rapidu! Er Suo, rigardu tiun grupon de fiŝoj!" sed Er Suo ne vidis eĉ sola fiŝo. Ĉe tiu tempo, Da Hu en liaj okuloj fariĝis plenkreskuloj, Da Hu diras tion, kion li aŭskulti. Vere, la reto an koraŭ ne tiris sur la bordo, la fiŝoj en la reto vigle saltadis kun malordo. Er Suo estis kaj ĝoja kaj malpacienca, lia voĉo raŭkiĝis. La fiŝo, kiun unu reto kuntiris supren, plenigis duonsitelon. Er Suo rigardis tiom da fiŝoj, vere kiel en sonĝo.

最使二锁高兴的是和大虎去拉鱼。两个人偷偷拿出舅舅的网，跑到村北的港渠子里。潮水呼跑着。大虎向水里一指，压低声音喊：“快！二锁，看那一群鱼！”但是二锁却连一条鱼也没有看见。这时，大虎在他眼里变成了大人，大虎说什么他听什么。真的，网还没拉到岸，鱼在网里就乱蹦乱跳了。二锁又喜欢又急，嗓子都喊哑了。一网拉上来的鱼就装了半水桶。二锁看着这么些鱼，真像在梦里一样。