阅读天地 Legejo-《山村》10.40[世界语学习论坛]

10.40 La homamaso disiĝis por tralasi la Delegiton. Li tute malaperis en la urbeton kune kun la junaj revoluciuloj. La gigantulo sur la podio denove gvidis la ĉeestantaron en kriado de revoluciaj sloganoj. Poste li anoncis,ke la kunveno estas fermita. La ĉeestantaro komencis disiri diversdirekten en la montojn. Ni restis solaj prizorgante Onjon Krizantemo,kiu sidis sur la tero kun la kapo kaŝita per siaj gracilaj manoj,kiuj nun spasme tremegis. Ĉar la strando estis jam senhoma,ni komencis ekfrosteti. Blovo da vento trapasis,kirligante nubon da sablo,kiu envolvis la vizaĝon de Onjo Krizantemo. Ŝi histerie tremegis kaj elpuŝis suspiron. Poste ŝi malrapide levis la kapon kaj malfermis siajn okulojn por vidi vastan malplenaĵon sur la rivero. Ŝi rekonsciiĝis. Ŝi aŭskultis distrite al la fluo,kiu murmuris en la vento.
Laŭ Liu kliniĝis super ŝi ameme kaj provis levi ŝin sur siaj brakoj. Li flustris en ŝiajn orelojn,mallaŭte kaj kareseme, "Permesu,ke mi hejmenirigu vin,Krizantemo. Nenien vi povas iri krom hejmen. Mi bedaŭras,ke mi influis vin per miaj feŭdaj ideoj. Se vi ne estus adorinta heroojn,ni eble... Nu,ankoraŭ ne tro malfrue. Permesu,ke mi provu kompensi..."
"For!" kriis sovaĝe Onjo Krizantemo subite. "Ne provu trompi min per via sukereca lango. Mi malamas ĉiujn virojn! Virojn mi neniam plu volas revidi! Foriru,mi petas!"
******
The crowd made a away for the Delegate to pass through. He vanished into the city together with the young revolutionaries. The gigantic man on the platform led the audience in shouting revolutionary slogans again. After that he announced that the meeting was adjourned. The audience began to disperse in various directions in the hills. We were the only people left watching over Aunt Chrysanthemum sitting on the ground with her head buried in her slender hands,which were now shaking in fits. As the beach was now empty we began to feel chilly. A gust of wind passed over,stirring up a cloud of sand,which enveloped Aunt Chrysanthemum\'s face. She gave a hysterical shudder and uttered a sigh. Then she slowly raised her head and opened her eyes only to see a vast,vacant space on the river. She had regained consciousnees. She was listening absent-mindedly to the stream that murmured in the gale.
Lao Liu stooped over her affectionately and tried to lift her up on his arms. He whispered in her ears,softly and tenderly,"Let me take you back home,Chrysanthemum. You have nowhere to go but home. I\'m sorry that I\'ve influenced you with my feudal ideas. Had you not been worshipping heroes,we might have... Well,it\'s not too late yet. Let me try to make up for it..."
"Get away with you!" Aunt Chrysanthemum shouted wildly all of a sudden. "Don\'t try to fool me with your sugary tongue. I hate you men! I don\'t want to see you men again! Get away,please!"