阅读天地 Legejo-《山村》10.41[世界语学习论坛]

10.41 "Ne parolu tiel impulse,Krizantemo," Laŭ Liu diris kviete. "Mi parolis sincere."
"For! Eĉ dum sekundo mi virojn ne deziras vidi!" Onjo Krizantemo kriĉis.
"Ĉu vi estas certa,ke virojn vi ne deziras plu vidi?" Laŭ Liu demandis naive kiel infano.
"Foriru,mi petas! Kial vi ĝenas min tiamaniere? Ĉu mi ne suferis sufiĉe?" Onjo Krizantemo preskaŭ ekploris.
"Aĥ,aĥ..." Antaŭ ol nia Vickomisaro de Propagando povis kompletigi sian frazon,lia vizaĝo mortpaliĝis,liaj etenditaj brakoj aŭtomate falis,kaj li mem radikiĝis surloke kiel ŝtono.
Onjo Krizantemo baraktis por leviĝi. Ŝi sukcesis. Starinte kelkan tempon por stabiliĝi,frontante la venton,ŝi trenpaŝis al la teraso antaŭ la urbopordego. Sed anstataŭ eniri tra la muro,ŝi turniĝis dekstren kaj sekvis zigzagan vojeton,kiu kondukis en la montaron. La suno kliniĝis al la okcidenta horizonto. Ŝia ombro,ĵetita sur la ebenaĵon de mortantaj herboj kaj flava polvo,aperis nekutime longigita kaj soleca.
"Kien vi iras,Onjo Krizantemo? Estas fride en la montoj!" Onklo Pan alvokis,provante haltigi ŝin.
"Al la Monaĥinejo de la Blanka Lotuso," ŝi respondis duonkonvinke,sed en la tono troviĝis iom da rankoro.
"Pro kio? Tio estas loko por monaĥinoj!"
"Mi deziras forgesi tiun ĉi mondon kaj virojn!"
******
"Don\'t talk in such an impulsive way,Chrysanthemum," Lao Liu said quietly. "I mean what I said."
"Get away with you! I don\'t want to see you men for a second!" Aunt Chrysanthemum screamed.
"Are you sure that you don\'t want to see men again?" Lao Liu asked naively like a child.
"Get away,please! Why should you trouble me like that? Haven\'t I suffered enough?" Aunt Chrysanthemum nearly burst into tears.
"Ah,ah..." Before our Assistant Commissar of Publicity could finish his words,his face went deadly pale,his outstretched arms dropped down mechanically,and he himself became rooted to the spot like a stone.
Aunt Chrysanthemum struggled to get to her feet. She succeeded. Having stood for a while to steady herself,facing the wind,she dragged her steps towards the terrace in front of the city gate. But instead of going into the wall she turned right and took a zigzag path that led into the mountains. The sun was tilting towards the western horizon. Her shadow,cast on the plain of dying grass and yellow dust,appeared unusually elongated and lonely.
"Where are you going,Aunt Chrysanthemum? It is cold in the mountains!" Uncle Pan called out,trying to stop her.
"To the White Lotus Convent," she replied half-heartedly,but there was a touch of resentment in her tone.
"What for? It is the place for nuns!"
"I want to forget this world and men!"