La serpento kun piedoj
ĉina antikva fablo
—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*
Antikve
mastro sincere
por danke rekompenci
siajn homojn ofere
donacis vere

al ili
botelon da vin’,
sed ĝi ja ne sufiĉis
por drinko de ili kvin
je ties deprim’.

El ili
deklaris unu:
“Ni konkursu per pentrad’.
Ni pentru serpenton, nu,
ek, ne staru plu.

Tiu ja
rajtos plenĝue
drinki l’ tutan botelon,
kiu finos plej frue
ĝin jen senbrue!”

Ekpentris
ili surtere
per branĉo kiel penik’.
rapide unu vere
finis fiere.

Tujtuje
botelon li prenis,
sed li ne pretis drinki,
ĉar oni branĉon tenis
kaj pentri penis.

Li pensis:
estas plibone
fari serpenton bela
per piedoj aldone
al ĝi impone.

Alpentris
piedojn al ĝi
li lante kun memfido.
Tiam forkaptis de li
ja botelon ĉi

alia
kiu pentris jam,
kaj anoncis: “Mi gajnis,
ĉar la lia ŝajnas ĉam’,
ne serpent’ en sam’.

Al serpent’
piedoj mankas.
Ne ekzistas serpento
kun piedoj, mi dankas,
for vi flankas.”

Dirinte
tion rapide,
li jen eltrinkis vinon
nek honte nek timide
sed ĝoje ride.

La homo,
kiu l’ unua
finpentris la serpenton,
stultis kun voĉ’ senbrua
kun kapo skua.