这是第166个聊斋故事，在有的版本中，又名“寒月芙蕖”。故事的主角是济南道人。现在流行一个顺口溜，说是“大棚把季节搞乱（，手机把家庭搞乱……）”。这济南道人也有把季节搞乱的本领，在寒冬之际，弄出十顷荷花。但只可从远处观赏。你若近寻，总不能得。这就是聊斋故事的真真幻幻了。

此主题相关图片如下：

§166. Jinan Daoren 济南道人
LA TAOISTO DE JINAN

Vivis en Jinan taoisto. neniu sciis kiu li estis, aux kia estis lia nomo. Cxu vintre aux somere, li cxiam portis sur si nur subsxtofitan robon, ligitan per flava rubando, tute sen alia vesto. Li ofte kombis al si la harojn per duona kombilo. Fininte la kombadon, li krocxigis la kombilon sur hartuberon tiel farante kvazaux cxapon. Tage li iris nudpiede en foiro kaj nokte kusxis sur strato. Degelis cxiom da negxoj cxirkaux li je periferio de kelkaj futoj.

En unuaj tagoj kiam li venis, li ofte prezentis prestidigitadon, kaj la spektantoj konkure donis al li monon. Jen, fripono donacis al li vinon kun peto, ke li instruu al li prestidigitadon, sed la taoisto ne konsentis.
Foje, okaze la taoisto banis sin en rivero, la fripono ekrabis al li la vestojn por lin minaci. la taoisto petis kun saluto: "Bonvole redonu al mi la vestojn, kaj mi ne avaros mian malgrandan arton."
Sed la fripono ne fidis lian promeson, obstine rifuzante redoni la vestojn.
"Cxu vi vere ne volas redoni al mi la vestojn ?" demandis la taoisto.
"Ne. Mi ne redonu !" kategorie rifuzis la fripono.
La taoisto ne plu parolis.
Subite la flava rubando transformigxis en serpenton, pli dikan ol manplenoj, kiu cxirkauxvolvis la friponon je 6 aux 7 ringoj, kun levita kapo, koleraj okuloj kaj sanganta lango. La fripono genuigxis konsternite, kun paligxinta vizagxo, urgxa spiro, li petegis savon al sia vivo.
La taoisto deprenis la rubandon, kiu montrigxis tamen ne serpento. Dume estis alia serpento kiu zigzage movigxis en la urbon. De tiam la taoisto farigxis pli fama.
Informigxinte pri lia neordinara magio, lokaj gxentlemanoj kaj ricxuloj invitis lin al mondumajxoj, kaj de tiam li frekventis societon. Poste, ankaux la lokaj mandarenoj informigxis pri lia famo, kaj ofte invitis lin al festenoj.

Iutage, la taoisto anoncis ke li arangxos festenon en la Akvosurfaca Kiosko de Daming-lago por reciproki la komplezon de cxiuj, kiuj iam regalis lin festene.
En la anoncita dato, cxiuj invititoj ektrovis sur sia tablo invitilon de la taoisto, sed neniu povis scii kiel gxi venis alsendita.
Gastoj venis unu post aliaj al la Akvosurfaca Kiosko. La taoisto eliris humile por ilin bonvenigi. Tamen, enirinte oni vidis nur malplenan kioskon, trovigxis tie nek tabloj, nek segxoj. Oni suspektis cxu li eble trompus ? Sed la taoisto parolis al la mandarenoj: "Cxar mankas al mi lakeoj, mi volas peti helpon de viaj servistoj, ke ili iom laboru." La mandarenoj jesis pri tio.
La taoisto do pentris sur muro du pordklapojn kaj frapois sur ili. Jen iu respondis de interne kaj per sxlosilo malfermis la pordon. Cxiuj cxeestantoj do kun scivolemo rigardis enen kaj vidis ke tie estis suficxe profunde, homoj ir-revenis, trovigxis cxio necesa ekz-e ekranoj, kurtenoj, kanapoj kaj tabloj, kiujn oni transdonis unu post alia eksteren tra la pordo. La taoisto ordonis la servistojn transpreni kaj starigi la meblojn en la kiosko, kaj avertis ke ili ne interparolu kun la homoj en la pordo. Tiel, dum la trans-dono kaj -preno de la objektoj, oni nur ridetis rigardante unu al alia. Post nelonge, la kiosko jam estis plenigita de la mebloj, pompe luksaj. Sekve, transdonigxis el la muro pladoj unu post aliaj kun diversaj frandajxoj, bonodoraj kaj varmaj. Cxiuj gastoj miregis pri tio.

La kiosko sidis ja kontraux lago, kie cxiusomere, en la sesa monato, disfloris dekoj da hektaroj da lotusfloroj gxis la horizonto. Sed tiam, kiam okazis la festeno, estis frosta vintro. Ekster la fenestroj vidigxis nur vasta lagoakvo, kun kelkaj fumstrioj transborde. Hazarde iu mandareno suspiris dirante:
"Bedauxrinde neniu lotusfloro ornamas nian festenon hodiaux !" Auxskultinte cxiuj kapjesis samopinie.
Post momento, pedelo en nigra vesto alkuris raportante: "La tuta lago jam estas kovrita de lotusfolioj !"
Cxiuj cxeestantoj tre miris je tio. Pusxmalferminte la fenestrojn rigardi, ili efektive vidis senliman verdajxon de lotusfolioj intermiksitan per lotusburgxonoj, kiuj en palpebruma dauxro ekfloris kune. Kiam blovis la norda vento, bonodoraj lotusaromoj penetris cxies cerbon. Cxiuj cxeestantoj surprizite tre gxojis, kaj sendis homon boate kolekti iom da lotusfloroj.
De malproksime ili vidis ke pedelo remis boaton en la densejon de lotusfolioj, sed post nelonge ili revenis kun nenio en la mano.
Demandite la pedelo respondis: "Kiam mi remis boaton en la lagon, mi vidis ke la lotusfloroj trovigxas malproksime antaux mi. Iom post iom mi remis gxis la norda bordo, sed tiam mi trovis ke la lotusfloroj trovigxas malproksime cxe la suda bordo."
La taoisto diris ridante: "Tio estas nur iluziaj floroj en fantazio !"
Post kelka tempo, kiam la vino estis baldaux elcxerpota, ankaux la lotusfloroj velkigxis unu post alia. kaj, ekblovo de la norda vento rompis la tigojn de lotusfolioj, kiuj malaperis unu post aliaj.
Tio tre placxis al iu mandareno dauxtaj (subprovincestro) de Jidong. Li kunvenigis la taoiston al sia oficejo, kaj cxiutage amuzigxis kun li.

Iutage, la mandareno regalis gastojn per festeno, kiun cxeestis ankaux la taoisto. La mandareno havis bonegan vinon kiel hereditan familian trezoron.
Cxiufoje, li prezentis maksimume nur dekalitron da tia vino por regali gastojn, sed neniam gxissate.
Tiun tagon, la gastoj estis ravitaj de la vino kaj persiste petegis aldonon de la vino. Sed la mandareno obstine rifuzis preteksante ke la vino jam elcxerpigxis.
Tiam la taoisto diris kun rido al la gastoj: "S-roj, se vi vere deziregas kontentigi vian drinkemon, petu al mi !"
La gastoj do faris peton al li. La taoisto jen metis vinkrucxon en sian manikon, kaj, post nelonge, li elprenis la vinkrucxon plena kaj versxis kompleze la vinon en pokalon de cxiuj cxeestantoj, kiuj trovis la guston tute sama kiel tiu de la mandarena vino kaj cxiuj gxissate drinkis.
Post disigxo de la gastoj, la mandareno cxiam sentis grandan suspekton pri la okazintajxo. Li eniris kontroli sian vinujon kaj trovis gxin jam tute malplenigita dum la sigelfermaj slipoj sur gxi restis netusxitaj. Ege kolerigite la mandareno ordonis aresti la taoiston kiel fisorcxiston kaj puni per vergado.
Sed, kiam la vergo jxus tusxis la taoiston, ekdoloris ege la postajxo al la mandareno. Kiam la vergo batis duafoje, preskaux krevis la postvangoj de la mandareno. Kvankam la taoisto rauxke kriis sub la vergado, tamen sangis fakte la mandareno sur la alta segxo. La mandareno do cxesigis la vergpunadon kaj pelis la taoiston, kiu foriris de Jinan oni ne sciis kien. Poste, oni foje vidis lin en Jinling, vestitan same kiel antauxe. Demandite, li nur ridetis senvorte.