Iun vesperon, kiam la ĉasisto revenis hejmen, li kuŝis en la neĝo por spekti, ke la nokto falas kaj la steloj trembrilas. Subite, li vidis per siaj propraj okuloj miriga spektaklo: en la malhela ĉielo, lumfaskoj trembrilis kaj desegnis misterajn formojn. Foje, pilko de fajro ŝajnis eksalti de fino de la ĉielo ĝis la alia. Ĝi aspektis kiel ĝi sufiĉis levi sian brakon por tuŝi. La ĉasisto estis tre mira, li sin demandis, ĉu tiu ravan fenomeno estis bona aŭguro.

Kiam li revenis hejmen, tiu nokto, sia edzino havis radiantan vizaĝon. Ŝi diris al li，ke ŝi estis graveda kaj ke ilia plej granda deziro finfine realiĝos. La ĉasisto estis terure ĝoja, li pensis, ke tiuj strangaj lumoj elkondukis lin feliĉon. Li rakontis al sia edzino, kion li vidis en la ĉielo, sed ŝi tute ne kredis tion, kion li diris. Ŝi pensis:  dum momento li probable dormis, kaj ĉi tiu ĉio estis nur sonĝo!