“Po kiom kostis tia bileto?” Patro demandis senpense.

“Multe pli malkoste, ŝajne po dudek ok mil.”

“Hm…ha, kiom?!”

Vidante la konsterniĝo de patro, Ronda ekridis: “Se vi povas retrovi sensaĵon antaŭ longa tempo, valoris eĉ la kosto de ducent okdek mil. Rigardu ĉi tiun operdomon, kiu kostis kelkajn miliardojn, ĉu tio ne celas, ke homoj per arto akiru aŭ retrovu ian sensaĵon?”

“Vi eble pravas, mi tamen ankoraŭ esperas, ke vi elspezu vian monon por pli signifa okazo. Ronda, mi volas paroli kun vi pri la Silkvoja Urbo, ĉu vi ne povos investi en ĝia municipa projekto?”

“Kio estas tio?”

“Grandskala projekto de akvotraktado, post plenumo ĝi povos multege plialtigi la reciklan gradon de urba akvo, kaj ankaŭ povos sensaligi iom da akvo el la sallago per sunenergio. Se tiu sistemo realiĝos, la Silkvoja Urbo povos plu ekzisti je reduktita amplesko, evitante la sorton tute malaperi.”

“Kiom estos la investo?”

“Laŭ prepara plano, ĉirkaŭ unu komo ses miliardoj. Por la plimulto de la kapitalo ni jam trovis fonton, kiu tamen bezonos longan tempon realiĝi, ŝajne tro malfrue. Tial ni bezonas vian investon kiel iniciatan kapitalon de ĉirkaŭ cent mil.”

“Paĉjo, mi ne povas, ĉar nun mi nur havas tiom da cirkulanta kapitalo, kiun mi volas uzi por esplora projekto…”