Patro levis manon por interrompi la frazon de la filino: “Ni lasu ĝin. Ronda, mi neniel volas malhelpi vian entreprenon. Fakte, komence mi volis peti vin, ĉar kvankam via investo estos repagita garantiite, sed la profito estos tro malgranda.”

“Ba, tio ne gravas. Paĉjo, la mia projekto estas eĉ pli aĉa, ke mi eĉ ne pensas pri profito, la investo sendube forfluos!”

“Ĉu vi volas fari fundamentan esploron?”

“Ne, sed ankaŭ ne estas aplikata esploro, temas pri amuza esploro.”

“…”

“Mi ellaboros super-surfaktanton⁷, kaj mi jam elektis nomon por ĝi, kiu estas Fluglikvo. La viskozeco kaj duktileco de la solvaĵo estos pli grandaj je kelkaj grandordoj⁸ ol tiuj de ajnaj nunaj solvaĵoj, kaj la rapido de vaporiĝo estos nur milono de tiu de glicerolo⁹. Tia surfaktanta solvaĵo ankoraŭ havos demonan atributon — ĝia surfaca tensio povos aŭtomate regi sin laŭ diko de la tavolo kaj kurbeco de la surfaco, kun amplekso de memregado de centono ĝis dek milobloj de la tensio de akvo.”

“Por kio ĝi utilos?” Patro time demandis, ĉar li jam sciis la respondon, tamen ankoraŭ ne povis kredi ĝin.

La juna miliardulo laŭte diris, ĉirkaŭprenante la patron je la ŝultro: “Por — elblovi — grand — egajn — vezikojn!”

“Ĉu vi ne ŝercis?”