Nun li kaŝrigardis pluen, de fenestro al fenestro. Iri en la hotelon mem li ne kuraĝis, timante, ke li povus senvole renkonti ilin en la koridoroj. Nenie ili estis troveblaj. Jam li preskaŭ malesperis; jen li vidis du ombrojn antaŭenfali el la pordo kaj — li retiriĝis kaj kaŭriĝis en la malhelon — sian patrinon elpaŝi kun sia nun jam neevitebla kunulo.

现在他一个窗户一个窗户地继续偷看，他自己不敢进到旅馆里，害怕无意中会在走廊碰到他们。到处都找不到他们，埃德加几乎绝望了，就在这时他看到两个人影从那扇门里跌落出来---他退了回去，蹲在黑暗中---是他妈妈和她那现在已经密不可分的同伴走出来了。

Do li estis veninta ĝustatempe. Kion ili parolis? Li ne povis kompreni tion. Ili parolis mallaŭte, kaj la vento bruis tro malkviete en la arboj. Sed nun rido klare pretersonis, la voĉo de lia patrino. Estis rido, kiun li tute ne konis je ŝi, strange akra ridado, kvazaŭ tiklita, ekscitita, nervoza, kiu ŝajnis al li fremda kaj timigis lin. Ŝi ridis.

那么说，埃德加来得正是时候。他们在谈什么呢？埃德加没法明白。他们声音很低，而风又在林间呼啸。但现在笑声清晰地传来了，是妈妈的声音。那笑声是他从不曾在妈妈身上听到的。一串奇怪而刺耳的笑，就好像被人挠痒、兴奋起来而又神经质的样子，埃德加感到陌生而害怕。妈妈在笑。

现在他挨着窗户一个一个地往里偷看。他不敢走进旅馆里，他害怕无意中会在走廊上碰到他们。到处都不见他们的踪影，埃德加几乎绝望了。就在这时他看到两个人影从那扇门里踉跄着走出来，他退了回去，蹲在黑暗中，正是他妈妈和她那形影不离的同伴走出来了。

那么说，埃德加还来得正是时候。他们在谈什么呢？埃德加听不明白，因为他们谈话的声音很低，而风又在林间呼啸。这时有笑声清晰地传过来，这是妈妈的笑声。这笑声奇怪而尖厉，仿佛是被人胳肢而发出的兴奋的、神经质的笑声。这种笑声他从不曾在妈妈那里听到过。埃德加感到陌生而害怕。是妈妈在笑。