[Persisteco]

　　Iam antaŭe, komercisto gvidis karavanon al alia lando por vendi siajn varojn. Laŭ la vojo ili venis al la rando de varmega dezerto. Ili demandis pri la loko kaj informiĝis, ke dumtage la sablo estas tiel varmega kiel brulanta karbo pro ardigo de la suno, kaj neniu el homoj, eĉ bovoj kaj kameloj povas iri sur ĝi. Do la komercisto dungis vojgvidiston, kiu kapablis gvidi ilin sur la ĝusta vojo laŭ steloj post la malvarmiĝo de la sablo. Tiel ili komencis la danĝeran noktan vojaĝon tra la dezerto.

　 　Tiel pasis pluraj noktoj. Iutage ili atendis ĝis malvarmiĝo de la sablo kaj ekiris vespermanĝinte. La vojgvidisto en la unua ĉaro vidis laŭ la steloj, ke ili estas proksimaj al la kontraŭa flanko de la dezerto. Li manĝis tro multe, do kiam li malstreĉiĝis, li ekdormetis. La bovoj ne kapablis distingi direkton laŭ la steloj, do ili iom post iom sin turnis flanken kaj iris cirkle ĝis ili atingis la lokon, de kie ili ekiris.

Je la mateniĝo la homoj ekkonsciis, ke ili revenis tien, kie ili ripozis lastanokte. Ili malesperiĝis kaj komencis plendi pri la fatalaĵo. Ili iam supozis, ke ili povos tuj trapasi la dezerton, do ili konservis ĉe si neniom da akvo. Ili ektimis, ke ili perdos vivon pro soifego. Ili ekinsultegis la estron kaj vojgvidiston. "Nenion ni povos fari sen akvo!" ili plendis.

　　La karavanestro pensis: "Se mi perdas kuraĝon en nuna malfacila situacio, mia estreco havas nenian signifon. Se mi ploras kaj bedaŭras pri la fatalaĵo, tio nenion helpas kaj pro tio eble perdiĝos ĉiuj varoj kaj mortos ĉiuj bestoj kaj homoj, inkluzive de mi mem. Mi devas fariĝi pli kuraĝa kaj energioplena por fronti kontraŭ la malfacilo." Do li komencis piediri tien kaj reen, klopodante trovi metodon por solvi la problemon.

Estante atentema, li rimarkis aron da herboj de la okuloanguloj. Li pensis: "Neniu vegetaĵo povus vivi en tiu ĉi dezerto sen akvo." Do li tuj alvenigis la plej fortajn virojn el la sekvantoj por fosi puton ĉeloke. Oni fosadis ĝis ili trafis gigantan ŝtonon post iom da tempo. Vidinte tion, ili haltis kaj komencis plendi kontraŭ la estro, dirante: "Tute vanas nia klopodo. Ni nur malŝparaĉas niajn tempon kaj energion." La estro konsolis ilin: "Ne! ne! Miaj amikoj. Se ni rezignos la klopodon, ruiniĝos niaj vivoj kaj mortos niaj kompatindaj bovoj. Estu kuraĝaj!"

　 　Tion dirinte, li subiris en la fositan kavon, alpremis sian orelon al la ŝtono kaj aŭdis sonon de fluanta akvo. Li tuj alvenigis knabon fosintan la kavon kaj diris: "Se vi rezignos, ni mortos. Do frakasu la ŝtonegon per peza martelo."

2. Trovi Novan Fonton

找到新泉水

　　 [Persisteco]

[坚持]

Iam antaŭe, komercisto gvidis karavanon al alia lando por vendi siajn varojn. Laŭ la vojo ili venis al la rando de varmega dezerto. Ili demandis pri la loko kaj informiĝis, ke dumtage la sablo estas tiel varmega kiel brulanta karbo pro ardigo de la suno, kaj neniu el homoj, eĉ bovoj kaj kameloj povas iri sur ĝi. Do la komercisto dungis vojgvidiston, kiu kapablis gvidi ilin sur la ĝusta vojo laŭ steloj post la malvarmiĝo de la sablo. Tiel ili komencis la danĝeran noktan vojaĝon tra la dezerto.

从前商人带着商队到另外一个国家销售货物，他们沿着道路向炎热的沙漠的边沿走去。他们询问那个地方，得知白天一整天因为太阳的炙烤，沙子都像燃烧的木炭一样热，没人，甚至牛和骆驼也无法在上面行走。所以商人就雇了一个向导，他能在沙子冷却后带着他们依照星星走上正确的道路。就这样他们开始了穿越沙漠的危险的夜行。

Tiel pasis pluraj noktoj. Iutage ili atendis ĝis malvarmiĝo de la sablo kaj ekiris vespermanĝinte. La vojgvidisto en la unua ĉaro vidis laŭ la steloj, ke ili estas proksimaj al la kontraŭa flanko de la dezerto. Li manĝis tro multe, do kiam li malstreĉiĝis, li ekdormetis. La bovoj ne kapablis distingi direkton laŭ la steloj, do ili iom post iom sin turnis flanken kaj iris cirkle ĝis ili atingis la lokon, de kie ili ekiris.

就这样走了几夜，一天，他们一直等到沙子凉了下来，吃罢晚饭就出发了。第一辆车上的向导根据星星看到他们正向沙漠的反方向行进，他吃的太多了，所以一放松就打起盹儿来。牛可没有能力根据星星辨别方向，所以他们一点点地偏离了方向转起圈儿来，一直到他们又回到了出发的地方。

Je la mateniĝo la homoj ekkonsciis, ke ili revenis tien, kie ili ripozis （ekiris）lastanokte. Ili malesperiĝis kaj komencis plendi pri la fatalaĵo. Ili iam supozis, ke ili povos tuj trapasi la dezerton, do ili konservis ĉe si neniom da akvo. Ili ektimis, ke ili perdos vivon pro soifego. Ili ekinsultegis la estron kaj vojgvidiston. "Nenion ni povos fari sen akvo!" ili plendis.

天亮了，人们意识到他们又回到了开始出发的地方。他们很绝望，开始抱怨倒霉的命运。他们曾经推测能很快穿越沙漠，所以他们随身没留下什么水了，他们害怕起来，怕会渴死。他们开始拼命骂那个商人和向导。“没有水我们什么都干不了！”他们抱怨着。

La karavanestro pensis: "Se mi perdas kuraĝon en nuna malfacila situacio, mia estreco havas nenian signifon. Se mi ploras kaj bedaŭras pri la fatalaĵo, tio nenion helpas kaj pro tio eble perdiĝos ĉiuj varoj kaj mortos ĉiuj bestoj kaj homoj, inkluzive de mi mem. Mi devas fariĝi pli kuraĝa kaj energioplena por fronti kontraŭ la malfacilo." Do li komencis piediri tien kaj reen, klopodante trovi metodon por solvi la problemon.

商人想，“如果我在目前困难的情况下失去勇气，我的领导就没有任何意义了。如果我哭泣、哀叹不幸的命运，这也无济于事，而且可能因此失去所有的货物，所有的牲畜和人，包括我自己也会死的。我得更勇敢、更充满精力来面对这不幸。”因此他开始走来走去，竭力来找办法解决这问题。

Estante atentema, li rimarkis aron da herboj de la okuloanguloj. Li pensis: "Neniu vegetaĵo povus vivi en tiu ĉi dezerto sen akvo." Do li tuj alvenigis la plej fortajn virojn el la sekvantoj por fosi puton ĉeloke. Oni fosadis ĝis ili trafis gigantan ŝtonon post iom da tempo. Vidinte tion, ili haltis kaj komencis plendi kontraŭ la estro, dirante: "Tute vanas nia klopodo. Ni nur malŝparaĉas niajn tempon kaj energion." La estro konsolis ilin: "Ne! ne! Miaj amikoj. Se ni rezignos la klopodon, ruiniĝos niaj vivoj kaj mortos niaj kompatindaj bovoj. Estu kuraĝaj!"

一直留意的他注意到眼角处有一簇草，他想：“没有水就没有植物能在这沙漠中生存。”所以他立刻从随从里叫来最有力气的男人就地挖井，人们一直挖着，直到他们片刻之后碰到了一块巨石。看到这样，他们停了下来开始抱怨这个商人，说：“我们全是白费力。我们只是在糟蹋自己的时间和精力。”商人劝慰他们说，“不！不是这样！朋友们，如果我们放弃努力，我们的生命就将完结，可怜的牛也会死去。勇敢点！”

从前有个商人带着商队到另外一个国家去贩卖货物，他们来到了一片炎热的沙漠的边沿。他们向人打听得知，白天因为太阳的炙烤，沙子都像燃烧的木炭一样发烫，没有人，甚至连牛和骆驼也无法在上面行走。于是，商人就雇了一个向导，向导能够观察星星的位置，在沙子冷却后带着商队走上正确的道路。就这样他们开始了穿越沙漠的危险的夜行。