Februaraj festoj

La 11a de februaro estas la tago de la fondiĝo de Japanio. Sed malmultaj ekster Japanio scias, kiel oni festas la tagon, kaj kial.

La tagon de la fondiĝo de Japanio oni festas pro mito kreita por firmigi la imperiestran aŭtoritaton. La 11an de februaro en la jaro 660 antaŭ nia erao surtroniĝis la unua imperiestro, Ĵinmu. Ĝis la malvenko de Japanio en 1945 tiu tago nomiĝis kigen-setu (feria tago por festi la komencon). Oni proklamis, ke Japanio estas la lando de Dio, regata de sanktaj imperiestroj, kies nomojn lernantoj devis parkere memori. La imperiestrojn la lernantoj estimis kiel diojn, kaj poste ili estis elsenditaj al batalkampoj por morti por la imperiestro.

Post la malvenko venis usona regado. Usonanoj provis demokratiigi Japanion. Ili malpermesis la mitojn, kiuj estis dogmoj kontraŭsciencaj kaj por-imperiestraj. La tagon kigen-setu la usonanoj nuligis. Sed en la 70aj jaroj ĝi reviviĝis. Dekstruloj regis la japanan postmilitan politikon kaj ili deziris, ke japanoj denove estimu la imperiestrecon. Fine ili sukcese igis la tagon de Ĵinmu la tago de la fondiĝo de Japanio.

Reakiri la koron

Nun la 11an de februaro okazas kutime kontraŭaj eventoj. Maldekstruloj en diversaj urboj organizas malgrandajn kunvenojn kontraŭ la tago: ili preferas pacon, ne naciismon. Dekstruloj festas kun ŝintoismaj organizaĵoj: en Tokio pasintjare partoprenis feston 1500 membroj de la reganta politika partio, kies ĝenerala sekretario deziris, ke oni „reakiru la japanan koron”.

Tamen ordinaraj homoj indiferentas pri tiuj ĉi eventoj. Ili ĝuas simple la ferion. Kiam la nuna ĉefministro Koizumi komencis regi, li sinsekve adoptis militismajn politikojn, ekzemple sendante japanajn soldatojn al Irako kaj torde interpretante la japanan konstitucion. Pro tio por maldekstruloj kaj demokratoj gravas kontraŭi la nacian tagon sed ĝxenerale ili en Japanio estas tro okupataj, tro lacaj kaj tro malfortaj vid-al-vide al dekstriĝanta tajdo.

Ne-kristanoj

Tri tagojn post la nacia tago festiĝas Sankta Valenteno, la 14an de februaro. Interese, ke oni festas ĉi tiun tagon en lando konsistanta plejparte el nekristanoj. Sed antaŭ 30 jaroj japana ĉokolado-kompanio komencis reklami la tagon de Sankta Valenteno kiel la tagon, kiam virinoj povas amkonfesi al viroj kaj donaci ĉokoladon al sia amato.

La reklamo kaj la tago populariĝis, ĉar tiamaj japanaj virinoj estis tiel modestaj, ke ili ne kuraĝis konfesi amon al viro. Tamen kiamaniere donaci estis problemo. Se virino donacus ĉokoladon al viro ekzemple en sia oficejo, ĉiuj scius ŝian sekreton. Por kaŝe amdonaci aŭ amkonfesi, ŝi distribuis al ĉiuj kolegoj malmultekostajn ĉokoladojn, inter kiuj ŝi aldonis luksan ĉokoladon al la amato.

Grandaj profitoj

Multaj virinoj same faris, kaj la tago fariĝis tre agrabla ne nur por la celataj viroj sed ankaŭ por multaj aliaj. Poste ne nur fraŭlinoj sed ankaŭ aĝaj virinoj donacis ĉokoladojn, kaj la tago ekliveris grandajn profitojn al la ĉokolado-kompanioj. Ili povas gajni trionon de la dumjara profito nur en la tago de Sankta Valenteno.

Tamen nenio eternas. Kiam la japana ekonomio ekvelkis kaj oftiĝis maldungoj, en oficejoj ekregis etoso neamika. Rezulte oni malpli donacis ĉokoladon: krome intertempe japanaj virinoj kuraĝis amkonfesi sen ĉokolado. Sed daŭre importata estas belga ĉokolado, por tiuj, kiuj volas donaci; kaj aktuale furoras „altklasa kaj japaneca” ĉokolado kun aromo de verda teo.