La batalo de l' vivo (47)
"Ha!" diris sinjoro Britain. "Sed la plej rimarkinda estas,
Clemency, ke vi min devis konverti. Tio chi estas la plej
stranga. Vi! kio! mi pensas, ke vi ne havas duonon da penso en la
kapo!"
Tute ne ofendighante, Clemency balancis la kapon, ridis kaj
chirkauprenante sin diris: "ne, mi ankau tiel pensas".
"Mi estas sufiche konvinkita je tio chi", diris sinjoro Britain.
"Ho mi pensas, vi estas prava", diris Clemency. "Mi elportas
nenian penson, mi nenian bezonas".
Benjamin prenis la pipon el la busho kaj ridis, ghis la larmoj
elkuris al li sur la vangojn. "Kiel naiva vi estas, Clemency," li
aldonis chiam ankorau ridante kaj vishante al si la okulojn.
Clemency, nenion kontraudirante, faris tion saman kaj ridis tiel
same kore, kiel li.
"Sed mi tamen vin amas", diris sinjoro Britain; "vi estas tre
bona knabino en via speco; donu do al mi la manon, Clemency. Kio
ajn estos, mi vin chiam estimos kaj chiam estos via amiko."
"Efektive!" respondis Clemency. "Nu, tio chi certe estas tre bone
de via flanko."
"Jes, jes", diris sinjoro Britain kaj prezentis al shi la pipon
por elbati; "mi vin ne forlasos. Auskultu! estas stranga bruo!"
"Bruo!" ripetis Clemency.
"Pashoj ekster la domo. Sonis, kvazau iu desaltas de la muro."
"Chu ili supre chiuj estas en lito?"
"Ho, nun ili chiuj iris dormi."
"Chu vi nenion audis?"
"Ne!"
Ili ambau auskultis sed nenion audis. "Mi ion diros al vi",
diris Benjamin kaj deprenis lanternon; "mi pro singardeco faros
unu fojon chirkauiron chirkau la domo, antau ol mi iras dormi.
Malfermu la pordon, dum mi ekbruligos la lanternon, Clemmy."
Clemency, ke vi min devis konverti. Tio chi estas la plej
stranga. Vi! kio! mi pensas, ke vi ne havas duonon da penso en la
kapo!"
Tute ne ofendighante, Clemency balancis la kapon, ridis kaj
chirkauprenante sin diris: "ne, mi ankau tiel pensas".
"Mi estas sufiche konvinkita je tio chi", diris sinjoro Britain.
"Ho mi pensas, vi estas prava", diris Clemency. "Mi elportas
nenian penson, mi nenian bezonas".
Benjamin prenis la pipon el la busho kaj ridis, ghis la larmoj
elkuris al li sur la vangojn. "Kiel naiva vi estas, Clemency," li
aldonis chiam ankorau ridante kaj vishante al si la okulojn.
Clemency, nenion kontraudirante, faris tion saman kaj ridis tiel
same kore, kiel li.
"Sed mi tamen vin amas", diris sinjoro Britain; "vi estas tre
bona knabino en via speco; donu do al mi la manon, Clemency. Kio
ajn estos, mi vin chiam estimos kaj chiam estos via amiko."
"Efektive!" respondis Clemency. "Nu, tio chi certe estas tre bone
de via flanko."
"Jes, jes", diris sinjoro Britain kaj prezentis al shi la pipon
por elbati; "mi vin ne forlasos. Auskultu! estas stranga bruo!"
"Bruo!" ripetis Clemency.
"Pashoj ekster la domo. Sonis, kvazau iu desaltas de la muro."
"Chu ili supre chiuj estas en lito?"
"Ho, nun ili chiuj iris dormi."
"Chu vi nenion audis?"
"Ne!"
Ili ambau auskultis sed nenion audis. "Mi ion diros al vi",
diris Benjamin kaj deprenis lanternon; "mi pro singardeco faros
unu fojon chirkauiron chirkau la domo, antau ol mi iras dormi.
Malfermu la pordon, dum mi ekbruligos la lanternon, Clemmy."