.gif)
楼主
Clemency fine chesigis sian senesperan penadon, iom post iom
alshovis sian seghon pli proksime al la fremdulo kaj observadis
lin akre per shajne mallevitaj okuloj, atendante novan demandon.
Shi ne longe devis atendi, char li baldau komencis denove.
"Kaj kia estas la plua sorto de la filino, kiu lin forlasis? mi
pensas, ke vi scias ghin?"
Clemency balancis la kapon. "Mi audis," shi diris, "ke doktoro
Jeddler, kiel shajnas, pli scias ol kiom li montras. Sinjorino
Grace ricevis de shi leterojn, en kiuj shi skribas, ke shi bone
fartas kaj ke la edzinigho de tiu kun sinjoro Alfred faris shin
felicha; kaj shi ankau de si reskribis leterojn. Sed super shia
vivo kaj sorto sin portas la sekreto, kiu ghis nun ne estas
klarigita kaj kiun --".
Shia vocho farighis shanceligha kaj shi haltis.
"Kaj kiun --" ripetis la fremdulo.
"Kiun nur unu sola persono povus ankorau klarigi," diris
Clemency, malfacile spirante.
"Kaj kiu estas tiu persono?" demandis la fremdulo.
"Sinjoro Michael Warden!" respondis Clemency preskau per krio
kaj per tio sama montris al sia edzo, kion shi antaue volis lin
rimarkigi, kaj al Michael Warden, ke li estas rekonita.
"Vi min konas ankorau, sinjoro," diris Clemency, tremante de
ekscititeco. "Mi ghin vidis! Vi min konas ankorau de tiu nokto
en la ghardeno. Mi estis apud si!"
"Jes, mi ghin scias," li diris.
"Jes, sinjoro," respondis Clemency. "Jes, certe. Tio chi estas
mia edzo, sinjoro. Ben, kara Ben, kuru al sinjorino Grace -- kuru
al sinjoro Alfred -- kuru al kiu vi volas, Ben! Alkonduku iun,
tuj!"
"Restu!" diris Michael Warden kaj trankvile starighis inter la
pordo kaj Britain. "Kion Vi volas fari?"
"Sciigu ilin, ke Vi tie chi estas, sinjoro," petis Clemency kaj
kunebatis la manojn, tute ekster si de ekscititeco. "Sciigu ilin,
ke de Viaj lipoj ili povas pli multe audi pri shi; ke shi ne
tute estas perdita por ili, sed ke shi denove revenos, por sian
patron kaj sian fratinon -- kaj ankau sian malnovan servantinon,
mi --" shi batis sin per ambau manoj sur la bruston -- "ghojigi
per la vido de shia aminda vizagho. Kuru, Ben, kuru!" Kaj chiam
ankorau shi pushis lin al la pordo, kaj chiam ankorau sinjoro
Warden staris antau la pordo kaj ne lasis lin iri, ne kun
kolera, sed kun malghoja mieno.
alshovis sian seghon pli proksime al la fremdulo kaj observadis
lin akre per shajne mallevitaj okuloj, atendante novan demandon.
Shi ne longe devis atendi, char li baldau komencis denove.
"Kaj kia estas la plua sorto de la filino, kiu lin forlasis? mi
pensas, ke vi scias ghin?"
Clemency balancis la kapon. "Mi audis," shi diris, "ke doktoro
Jeddler, kiel shajnas, pli scias ol kiom li montras. Sinjorino
Grace ricevis de shi leterojn, en kiuj shi skribas, ke shi bone
fartas kaj ke la edzinigho de tiu kun sinjoro Alfred faris shin
felicha; kaj shi ankau de si reskribis leterojn. Sed super shia
vivo kaj sorto sin portas la sekreto, kiu ghis nun ne estas
klarigita kaj kiun --".
Shia vocho farighis shanceligha kaj shi haltis.
"Kaj kiun --" ripetis la fremdulo.
"Kiun nur unu sola persono povus ankorau klarigi," diris
Clemency, malfacile spirante.
"Kaj kiu estas tiu persono?" demandis la fremdulo.
"Sinjoro Michael Warden!" respondis Clemency preskau per krio
kaj per tio sama montris al sia edzo, kion shi antaue volis lin
rimarkigi, kaj al Michael Warden, ke li estas rekonita.
"Vi min konas ankorau, sinjoro," diris Clemency, tremante de
ekscititeco. "Mi ghin vidis! Vi min konas ankorau de tiu nokto
en la ghardeno. Mi estis apud si!"
"Jes, mi ghin scias," li diris.
"Jes, sinjoro," respondis Clemency. "Jes, certe. Tio chi estas
mia edzo, sinjoro. Ben, kara Ben, kuru al sinjorino Grace -- kuru
al sinjoro Alfred -- kuru al kiu vi volas, Ben! Alkonduku iun,
tuj!"
"Restu!" diris Michael Warden kaj trankvile starighis inter la
pordo kaj Britain. "Kion Vi volas fari?"
"Sciigu ilin, ke Vi tie chi estas, sinjoro," petis Clemency kaj
kunebatis la manojn, tute ekster si de ekscititeco. "Sciigu ilin,
ke de Viaj lipoj ili povas pli multe audi pri shi; ke shi ne
tute estas perdita por ili, sed ke shi denove revenos, por sian
patron kaj sian fratinon -- kaj ankau sian malnovan servantinon,
mi --" shi batis sin per ambau manoj sur la bruston -- "ghojigi
per la vido de shia aminda vizagho. Kuru, Ben, kuru!" Kaj chiam
ankorau shi pushis lin al la pordo, kaj chiam ankorau sinjoro
Warden staris antau la pordo kaj ne lasis lin iri, ne kun
kolera, sed kun malghoja mieno.
