.gif)
楼主
《山村》三语种对照
《山村》研读会友群
柴门霍夫世界语大学群
Amiko·ilin 发布
11.29 "Sed mi estas soleca maljunulo,s'rino. Emeritiĝi mi ne povas."
"Vi havos la junan bovinon por distri vin. Ŝi naskos al vi nepojn kaj nepinojn. Ŝia familio plene okupos vian tempon.""Jes,eble vi pravas,s'rino. Sed la cirkonstancoj estas jam tiel ŝanĝiĝintaj!" Onklo Pan peze suspiris. Liaj maljunaj okuloj malheliĝis kaj svagiĝis kaj obtuziĝis. Li rigardadis senvide tra la fenestro al la arboj kaj la pretera ŝoseo kaj la ondiĝantaj montetoj preter la ŝoseo. Poste li rekomencis per revema voĉo,kvazaŭ li parolus al si,"Kiam mi alproksimiĝis la vilaĝon survoje de la gubernia urbo,mi apenaŭ rekonis la konatan vidaĵon de la brilaj tegoloj,la sabloŝtonaj muroj de niaj dometoj kaj la blua ĉielo super la vilaĝa placo,kie antaŭe sonoradis la ora voĉo de Laŭ Liŭ. Mi nur sentis ion frostigan pri la vilaĝo,ion malhelan kaj nubecan pendantan super la tegmentoj,kaj ion similan al la ŝvelinta kadavro de Maŭmaŭ turantan antaŭ miaj okuloj."
"Tio estis nur momenta vizio kaŭzita de la morto de Maŭmaŭ," mia patrino klarigis. "Ne plu pensu pri ĝi,Onklo. Provu pensi pri io alia,ekzemple pri via bela bovino. Provu pensi pri la tago kiam,ĉar ĉiuj ni maljunuloj emeritiĝis kun granda dividendo,vi kaj la juna bovino kaj ties infanoj faros nenion krom dancadi sur la verdaj montetoj..."
******
"But I am a lonely old man,ma'am. I can't retire."
"You'll have the young cow to distract you. She will bear you grandsons and grand-daughters. Her family will keep you busy."
"Yes,perhaps you're right,ma'am. But the circumstances are so different now!" Uncle Pan heaved a sigh. His old eyes grew dim and vague and dull. He stared blankly through the window at the trees and the highway beyond and the undulating hills beyond the highway. Then he resumed in a dreamy voice as though speaking to himself,"When I was approaching the village on my way back from the County City,I could hardly recognise the familiar sight of the shining tiles,the sand-stone walls of our cottages and the blue sky over the village square,where Lao Liu's golden voice used to ring. I only felt something chilly about the village,something dark and cloudy hanging over the roofs,and something like the swollen shadow of Mao Mao's corpse towering before my eyes."
"That is only a momentary vision caused by Mao Mao's death," my mother explained. "Don't think about it any more,Uncle. Try to think about something else,about your beautiful cow,for instance. Try to think of the day,as all of us old people retire with a big bonus,you and the young cow and her children will do nothing but gambol on the green hills..."
