.gif)
楼主
《山村》三语种对照
《山村》研读会友群
柴门霍夫世界语大学群Amiko·ilin 发布
12.21 La vilaĝo iom post iom komencis aktiviĝi kaj nervoziĝi. Kelkfoje niaj vilaĝanoj forĵetis siajn bovlojn dum manĝado kaj forkuris el la vilaĝo kaj grimpis montetojn kaj aŭskultis histerie al la misteraj eksplodoj,kies originon neniu konis. Sed ĉiuj timis. La nuboj supre ŝajnis pendi malalte kvazaŭ momente falontaj por dispremi la vilaĝon samtempe kun la homoj. Kelkfoje,kiam subita eksplodego aŭdiĝis ie okcidente,la bovinoj ekstariĝis kaj niaj vilaĝanoj kuradis ien-tien kvazaŭ musaro pro ekfalo de briko. La tero bolis. Ankaŭ nia vilaĝo bolis.
Sed nia dometo ŝajnis malvarma kaj kvieta. Mia patrino sidis pliparton de la tempo apudfenestre,rigardante senvide jen al la kuirejo,kie antaŭe ĉirkaŭmoviĝis Alan,jen al la terpeceto eksterpordo,kie Onklo Pan kutimis kaŭri pipfumante aŭ moketante Maŭmaŭ-on aŭ brosante nian plugbovinon. Ŝi restadis profunde silenta,kontemplante tiujn malnovajn konatajn lokojn. Ŝi ŝajnis nemulte sin ĝeni pri la malproksimaj eksplodoj aŭ la tumultado de niaj vilaĝanoj.
******
The village gradually began to get active and nervous. Sometimes our villagers would throw away their bowls during meals and rush out of the village and climb up hills and listen hysterically to the mysterious explosions,of which no one knew the source. No one could guess how far away they might be. But everybody was afraid. The clouds above seemed to hang low as if they could fall at any moment,crushing the village as well as the people. Sometimes when a sudden big explosion sounded somewhere in the west,the cows would jump up and our villagers would dash helterskelter like a host of mice at the fall of a brick. The earth was boiling. Our village was boiling,too.
But our house seemed to be cold and quiet. My mother sat most of the time by the window,looking blankly now at the kitchen,where O Ran used to be bustling about,now at the tiny patch of ground outside the door,where Uncle Pan used to squat smoking a pipe or poking fun at Mao Mao or brushing our ploughing cow. She would maintain a dead silence,contemplating these old familiar places. She did not seem to bother much about the explosions afar or about the hubbub made by our villagers.
Sed nia dometo ŝajnis malvarma kaj kvieta. Mia patrino sidis pliparton de la tempo apudfenestre,rigardante senvide jen al la kuirejo,kie antaŭe ĉirkaŭmoviĝis Alan,jen al la terpeceto eksterpordo,kie Onklo Pan kutimis kaŭri pipfumante aŭ moketante Maŭmaŭ-on aŭ brosante nian plugbovinon. Ŝi restadis profunde silenta,kontemplante tiujn malnovajn konatajn lokojn. Ŝi ŝajnis nemulte sin ĝeni pri la malproksimaj eksplodoj aŭ la tumultado de niaj vilaĝanoj.
******
The village gradually began to get active and nervous. Sometimes our villagers would throw away their bowls during meals and rush out of the village and climb up hills and listen hysterically to the mysterious explosions,of which no one knew the source. No one could guess how far away they might be. But everybody was afraid. The clouds above seemed to hang low as if they could fall at any moment,crushing the village as well as the people. Sometimes when a sudden big explosion sounded somewhere in the west,the cows would jump up and our villagers would dash helterskelter like a host of mice at the fall of a brick. The earth was boiling. Our village was boiling,too.
But our house seemed to be cold and quiet. My mother sat most of the time by the window,looking blankly now at the kitchen,where O Ran used to be bustling about,now at the tiny patch of ground outside the door,where Uncle Pan used to squat smoking a pipe or poking fun at Mao Mao or brushing our ploughing cow. She would maintain a dead silence,contemplating these old familiar places. She did not seem to bother much about the explosions afar or about the hubbub made by our villagers.
