Sed tio estas longe pasinta, kaj niaj du herooj ne estas _Geerdes
Norris_ kaj _Michael van Bergen_, sed _Jan Norris_ kaj _Myga van
Bergen_, la idoj de la firmo antaue tiel fama.

En kia terura, dezertigita, timiga mondo la du bedaurinduloj estis
naskitaj! Kiel ofte la lulilkantoj de la patrino estis silentigitaj
per la krakado de la pafilegaro proksima kaj malproksima. Kiel ofte
la patroj estis deprenintaj la filon au la filinon de la genuoj,
char la nokta sonorilo elvokis ilin sur la remparojn au al la
magistrata domo.

Bedaurindaj infanetoj! Neniam same kiel aliaj infanoj, naskitaj en
tempoj pli felichaj, ili ludis sendanghere en ombraj arbaroj, sur
verdaj herbejoj. Neniam ili plektis koronojn el bluaj cejanoj kaj
rughaj kampopapavoj de la kamprandoj.

La arbarojn ja plenigis la vagantaj partioj de la katolika regho,
la sovaghaj bandoj de la arbargeuzoj, la senrajta, malbona, disigita
kanajlaro de chiuj popoloj de Europo.

Sur la verdaj herbejoj la armeoj de Hispanujo, la dungitaroj de
Germanujo, Anglujo, Francujo, Italujo, la militistoj de la provincoj,
de la princo de Oranujo konstruis siajn dometojn kaj tendojn.

La grenkampoj, antau ol la ora frukto maturighis, antau ol la
rughaj kaj bluaj floroj floris, farighis oferoj al la chevaloj kaj
piedfrapoj de la marshantaj armeoj.

Kie sin trovis paca loketo sur tiu piedbatita terangulo, kiun la
regho de Hispanujo nomis sian proprajhon?

En la malvastaj, mallumaj stratetoj de la urbo Antverpeno, malantau
la altaj muroj, remparoj kaj turoj de _Paciotti_, la bedaurindaj
infanoj havis la ludejojn, kaj sufiche ofte ech tiuj estis
sendefendaj kaj dangheraj. Sufiche ofte sin shanghis la domoj de la
urbanoj en malliberejojn, en kiujn la loghantoj mem sin enshlosis, en
kiuj ili devis esti siaj propraj malliberulgardistoj, por sin defendi
kontrau la teruro vaganta ekstere.