Tute alie ol aliaj pli felichaj, tiuj du infanoj sekve pririgardis la
mondon, kaj kelka bela floreto ghermanta estis estingata kaj detruata
per la malhela, malvarma nubaro pendanta super la tempoj.

Kiel ofte _Jan_ kaj _Myga_ dum la tuta siegho de la princo de _Parma_
vidis el la fenestroj, en kiuj ili metis la multkolorajn pupojn kaj
bestojn, preteriranta en la strateto la militon kun ghiaj teruroj.

Ke _Jan_ kaj _Myga_ farighu geedzoj, tion estis decidintaj la
gepatroj, kiam la granda firmo _van Bergen_ kaj _Norris_ ekzistis
ankorau. Sed kiam la kapitulaco inter la princo Aleksandro kaj la
urbo estis subskribata, _Jan Geerdes Norris_ en sia animo disshiris
la kontrakton pri la edzighado de sia fileto kun la filineto de la
kompaniano _Michael van Bergen_. La edzinoj de la du komercistoj tiam
ambau jam estis mortintaj.

La dudeksepan de augusto de la jaro dekkvincent okdekkvin la du
infanoj estis disigataj, kaj la dekjara knabo, la sesjara knabino
ploregis pro tio; sed estis milito, kaj la milito certe ech multe pli
kruele forigas koron de koro. Oni estis certa, ke sufiche baldau la
du infanoj estos forgesintaj siajn unuajn junaghrememorojn.

Ni vidu, chu tio estis vera. --

La jaroj pasis -- mortis _Johann Geerdes Norris_, mortis _Michael van
Bergen_, post kiam lia richajho pereis kiel negho pro la suno.

En sia chambreto malantau la muro apud la kajo en Antverpeno sidis
_Myga_ en la nigraj funebraj vestajhoj -- mirinde bela ineto,
ankorau palega pro la longaj noktmaldormoj apud la lito de la
mortanta patro. Shi shpinis -- la okuloj estis plenaj je larmoj kaj
la koro plena je ne laute plenditaj doloroj kaj zorgoj. Depost la
morto de la patro la bedaurindulino estis tute soleca en la granda
urbo, en tempo tiel sovagha, kiam la malfortuloj estis liveritaj
preskau senrajtaj al chiu subpremo, al chiu petolajho.