Ankorau foje shi klinighis al la rigliloj de la pordo, por vidi, chu
ili estis ekzakte alshovitaj, kiam subite shi auskultis -- senspire
auskultis.

"_Myga_", flustris iu ekstere.

La orfino ektremis je la tuta korpo.

"Ho, mia Dio!"

"_Myga?_" oni denove flustris tra la shlosilingo.

Ekkriante la junulino forshovis la riglilon kaj turnis la shlosilon
en la seruro. Malfermata estis la pordo, kaj junulo vestita kiel
oficiro de dungitregimento kun la hispana skarpo super la shultro la
sekvantan momenton tenis en la brakoj la belulinon.

"_Myga_, ho _Myga_!"

"Ho _Jan_, _Jan_, kara, kara _Jan_!"

Ardaj kisoj por la sekvantaj momentoj anstatauis la interparoladon
de ili ambau. Sed poste _Jan Norris_ falis shajne tute senfortigita,
sur la apudan seghon, kaj nur nun _Myga_ rimarkis la malordon de la
vestajhoj de la amato, rimarkis, ke forestis la chapelo, ke la vango
sangis pro negrava gratvundo.

"Pro Dio, kio denove okazis, _Jan_? -- mi tremas -- ho, vi denove
furioze vin jhetegis en dangheron -- ho _Jan_, _Jan_, malbona _Jan_!"

"Efektive, nur unu haron, kaj tiun chi fojon ili estus kaptintaj min,
_Myga_! Sed ne timu, karulino, nur preskau ili kaptis min -- diablo,
kiel hundo mi estus pendigita, se ne tiel feliche estus pasinta la
afero."

"Ho _Jan_, kaj vi pretendas min ami? Vi volas min forsavi el tiu chi
urbo? Ho, kompatema Dio! Pereos vi, kaj mi ankau, kaj mia patro
ankau estas mortinta, ho sankta kompatema Dio, kion mi farighos? Kiu
min gardos, kiu min helpos?"