1.3.2

Dobĉinskij. ---- Apud la budo,kie oni vendas kukojn ...

Bobĉinskij. ----Apud la budo,kie oni vendas kukojn. Kaj renkontiĝinte
kun Pjotr Ivanoviĉ, mi diras al li: ĉu vi aŭdis la novaĵon, kiun ricevis Anton Antonoviĉ el kredinda letero? Kaj Pjotr Ivanoviĉ jam afable aŭdis
tion de via domistino Avdotja, kiu, mi ne scias pro kio, estis sendita al Filipp Antonoviĉ Poĉeĉujev ...
 
Dobĉinskij，interrompante.----Pro bareleto por franca brando.

Bobĉinskij,formetante liajn manojn.----Pro bareleto por franca brando. Jen ni iris kune kun PjotrIvanoviĉ al Poĉeĉujev ... Nu, jam vi, Pjotr Ivanoviĉ ... tion ... ne interrompu, mi petas vin, ne interompu. Ni iris al Poĉeĉujev, kaj en la vojo Pjotr Ivanoviĉ diras: “ Ni eniru,---- li diras,----en la restoracion. En la stomako ĉe mi ... de la mateno mi nenion manĝis, tia stomaka skuiĝado ...” jes, en la stomako ĉe  Pjotr Ivanoviĉ ... “Kaj en la restoracion,---- li diras,----oni alveturigis nun freŝan salmon,nu, ni manĝetos". Apenaŭ ni eniris en la hotelon, jen subite juna homo ...

Dobĉinskij,interrompante.----De ne malbela eksteraĵo,en civilaj vestoj...

Bobĉinskij.----De ne malbela eksteraĵo,en civilaj vestoj,paŝadas tiel en la ĉambro, kaj en lia vizaĝo tiaspeca konsiderado ... fizionomio ... agoj, kaj tie ĉi ( Turnas la manon ĉirkaŭ la frunto ) multe, multe da ĉio. Mi kvazaŭ antaŭsentis,kaj mi diras al Pjotr Ivanoviĉ: “ Tie ĉi la afero ne estas simpla.” Jes. Kaj nia Pjotr Ivanoviĉ jam faris signon per la fingro kaj alvokis la restoraciiston,----la restoraciiston Vlas: lia edzino antaŭ tri semajnoj naskis,kaj tia viglega knabo,li certe, kiel la patro,ankaŭ tenados restoracion. Alvokinte Vlason mem, Pjotr Ivanoviĉ demandas lin, tre mallaŭte: “ Kiu, ---- li diras,----estas tiu ĉi juna homo?” Kaj Vlas, vidu, respondas al tio:“ Tio ĉi estas",----li diras ... He, ne interrompu, Pjotr Ivanoviĉ, mi petas vin, ne interrompu, vi ne povos rakonti, mi ĵuras, vi ne povos rakonti: vi iom siblas. vi havas, mi scias, en la buŝo unu denton, kiu fajfas ... “ Tio ĉi,---- li diras,----estas juna homo, oficisto", jes, jes,  “ kiu veturas el Peterburgo, kaj lia nomo estas ---- li diras,----Ivan Aleksandroviĉ Ĥlestakov, kaj li veturas,---- li diras,---- en la Saratovan gubernion kaj,---- li diras,----tre strange sin montras: jam la duan semajnon li loĝas,el la hotelo li ne forveturas,prenas ĉion je kalkulo kaj eĉ unu kopekon ne volas pagi”,Apenaŭ li tion ĉi diris al mi,tuj min io el supre inspiris: “ He!” mi diras al Pjotr Ivanoviĉ ...

Dobĉinskij.----Ne, Pjotr Ivanoviĉ,estis mi, kiu diris “ He!”

1.3.3

Bobĉinskij.---- Antaŭe vi diris, kaj poste ankaŭ mi
diris: “ He!”---- Ni diris kun Pjotr Ivanoviĉ.---- “ Kaj kial li devus sidi ĉi tie, se lia  vojaĝo estas al la Saratova gubernio?”---- Jes. Nu, li ja ĝuste estas tiu oficisto.

Urbestro.---- Kiu,kia oficisto?

Dobĉinskij.----Nu, tiu oficisto, pri kiu vi afable ricevis sciigeton,----la revizoro.
 
Urbestro，kun timego.----Kion vi diris,pro Dio! Ĝi ne estas li.

Dobĉinskij.----Li, li! nek monon pagas, nek forveturas. Kiu do li povus esti, se ne tiu? Kaj lia vojaĝa karto estas notita por Saratovo.

Bobĉinskij.----Li,li, mi ĵuras,ke li ... Tia observema: ĉion li ĉirkaŭrigardis. Li ekvidis,ke ni kun Pjotr Ivanoviĉ manĝas salmon,----pli tial, ke Pjotr Ivanoviĉ rilate sian stomakon ... jes, nu, li eĉ en niajn telerojn enrigardis. Min vere teruro trapenetris.

Urbestro.----Dio, kompatu nin, pekulojn! Kie do li tie loĝas?

Dobĉinskij.---- En la kvina numero, sub la ŝtuparo.

Bobĉinskij.----En tiu sama numero, en kiu la pasintan someron interbatis sin la traveturintaj ofciroj.

Urbestro.---- Kaj jam de longe li estas ĉi tie?

Dobĉinskij.----Nu, jam ĉirkaŭ du semajnoj. Li alveturis en la tago de Bazilo Egiptano.

Urbestro.----Du semajnojn! (flanken.) Prapatroj, favorantoj! Helpu, ĉiuj sanktuloj! En tiuj ĉi du semajnoj estas elvergita la edzino de suboficiro! Al la arestitoj oni ne donis manĝaĵon! En la stratoj estas kvazaŭ drinkejo, malpureco! Honto! malhonoro! (Kaptas sian kapon.)

Artemij Filippoviĉ.----Nu,kiel nun, Anton Antonoviĉ? Veturi en plena parado al la hotelo.

Ammos Fjodoroviĉ.----Ne, ne! Antaŭe sendi la urban konsilestron,la pastraron, la komercistaron; jen eĉ en la libro “Agoj de Johano Masono..."

1.6.1

Sceno  VI.

ANNA ANDREJEVNA kaj MARJA ANTONOVNA,
enkuras sur la scenejon.

Anna Andrejevna.----Kie do, kie do ili estas ? Ha, mia Dio!...(Malfermante la pordon.) Edzo! Antoĉjo! Antono! (Parolas rapide. Kaj ĉiam vi, ĉio pro vi. Ŝi komencis ja amasfosadi: “Mi pingleton ŝovas, mi tuketon metos.” (Alkuras al la fenestro kaj krias.)  Antono,kien, tien? Nu,alveturis?  Revizoro?  Kun lipharoj?  Kun kiaj lipharoj?

Voĉo de la Urbestro. ---- Poste，poste， mia kara！

Anna Adrejevna.----Poste？ Jen novaĵo, poste! Mi ne volas poste ... Nur unu vorton: ĉu li estas kolonelo? Ha? (Kun malestimo.)  Forveturis!  Mi rememorigos al vi ĉi tion!  Kaj ĉio pro ŝi: “Panjo, panjo, atendu, mi alpinglos malantaŭe la tuketon; mi tuj."  Jen vi havas tuj! Jen vi tiel nenion sciiĝis!  Kaj ĉio pro la malbenita koketeco: ŝi aŭdis, ke la poŝtestro estas ĉi tie, kaj jen ŝi komencas afektadi antaŭ la spegulo: de unu flako aliras, de alia flanko.  Ŝi imagas, ke li ŝin
amindumas, kaj li simple faras al vi grimacon, kiam vi deturniĝas.

Marja Antonovna.----Kion do fari, panjo?  Tute egale, post du horoj ni ĉion sciiĝos.

Anna Andrejevna.----Post du horoj! Mi dankas vin. Jen plezuriga respondo. Kiel ne venis al vi en la kapon diri, ke post monato oni povas sciiĝi ankoraŭ pli bone.  ( Elŝoviĝas tra la fenestro.) He, Avdotja! Ha?  Kio,Avdotja, vi aŭdis, iu tie alveturis? Ne aŭdis?  Kia malsaĝa!  Svingas la manojn? Li svingu, kaj vi tamen devus lin eldemandi.  Ne povis tion ĉi sciiĝi! En la kapo mankas senco, nur fianĉoj tie sidas.Ha? Rapide forveturis! Vi devus kuri post la kaleŝo! Iru, iru tuj! Vi aŭdas ? Kuru, eldemandu, kien ili forveturis; kaj eldemandu bone: kiu alveturis, kia li estas, ----vi aŭdas ? Ekrigardu tra fendeto kaj sciiĝu ĉion, kaj kiajn okulojn li havas, nigrajn aŭ ne, kaj tuj rapide venu returne, vi aŭdas ?  Rapide, rapide,rapide!  (Krias tiel longe, ĝis la kurteno falas.  Tiamaniere la kurteno kovras ilin ambaŭ, starantajn apud la fenestro.)