Mia amata ĉevaleto

—laŭ ĉinesko Nangezi*

Jame senedza

mi vivas sola

por jaroj malmolkola

sed restas tede senkonsola.

Ofte suspiras

mi pri edzo-perd’.

Li amoradis kun lert’

kaj tre kontentigis min per spert’.

Li montris forton,

kun arda pasi’,

per konstanta puŝ-seri’

ĵonglis per voluptema magi’.

Nun anstataŭ li

la kara gadmes’

venas al mia neces’

mi uzas ĝin ofte sen forges’.

Je erotiĝo

mi ekigas ĝin—

vere magia maŝin’,

ĝi ŝpinas kaj vibras kun sangvin’.

Eterne dura,

neniam mola,

ĝi laboras firmvola

vera am-ludilo frivola.

Jen ĝi tiklas

min ĉe l’ klitoro

ĝis sukiĝas por boro

farota de plasta aktoro.

Mi ĝin enŝovas

vaginen glite,

Mi orgasmas subite

eligas ĝemkriojn ekscite.

Mi vere volas

pli da seksa ĝu’,

tri fojojn orgie plu,

ĝis mi kolapsas sen eta bru’.

Ha, kia ludil’!

Sen ajna peto

ĝi atendas kun preto—

mia amata ĉevaleto.

Nangezi (Suda kanto): ĉina fiksforma poemo el 4 versoj de 55,7,9 silaboj, laŭ rimaranĝo xa,a,a (x=senrima)