Vana atendo

ĉina antikva fablo

—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*

Antaŭe

vivis kampulo

avarema kaj pigra,

lerta en menskalkulo,

sed vera mulo.

En kampo

lia jen dika

arbo staris impone,

kun branĉaro fortika

kaj frukt’ persika.

Leporo

kuris rapide

kontraŭ la arba trunko

rompis kolon rigide

kaj mortis fride.

La kampul’

gajnis senpene

la leporon kun ĝojo

kiu jen senkatene

ŝprucis plenplene.

De tiam

li jen demetis

ilojn por kamplaboro

kaj preĝe dion petis

atendi pretis

ke lepor’

mortos alia

pro frapo kontraŭ l’ arbo.

La ulo senracia

agis senscia

tiel ĝis

kampo sovaĝa

fariĝis, velkis plantoj.

Ba! la homo malsaĝa

kun sonĝ’ miraĝa!