Sorĉa povo kontraŭ pluvo
el rakontoj pri Afanti
—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*
La reĝo
iris ĝojplene
ĉasi kun korteganoj
dum Afanti ĉagrene
sekvis sintrene,

ĉar ili
rajdis impone
sur kurĉevaloj kaj li
sur poneo dispone
jen laŭordone.

Dumvoje
tondris subite,
fulmadis kaj pluvegis,
ĉiuj ja surprizite
fuĝis evite.

Kaj ili
galopis grege
en urbon por ŝirmi sin
sed en vestar’ malseka
pro bat’ pluvega.

Afanti
pro fi-ĉevalo
ne povis rapidi sed
nur haltis dum pluvfalo
ĝis la finalo.

Li saltis
de ĝi rapide
kaj demetis la veston
kaj ĝin ŝovis konfide
sub selon glite.

Post pluvo
aperis suno.
Li surmetis la veston
kaj rajdis kun kant-zumo
en plena juno.

Kiam li
palacon iris,
jen la reĝo vidis lin
en seka vest’ kaj miris,
“Kiel akiris

sekecon
vi en pluv-kovro,
dum ni tramalsekiĝis?
Ĉu estas sorĉa povo
en via movo?”

Afanti
diris ridete:
“Ne, via reĝa moŝto,
kiam vi fuĝis cede,
pluvo obsede

vin sekvis,
dum al ĝardeno
bela mia ĉevalo
min kondukis sen peno
kaj ajna ĝeno.

Jen tie
brilas la suno,
pompas floroj kaj birdoj
kantas en arb-brakumo,
lirlas roj-rumo.

Ĝi estas
jen en la mondo
la plej bela ĝardeno,
al mi plaĉis la montoj
kaj klaraj ondoj.

Pro tio
iom malfrue
mi revenis al palac’,
staras ĉe vi genue
kun tim’ senbrue.”

La reĝo
gapis kun envi’
tre deziris iri al
loko plena de magi’
kaj, ha, fantazi’.

Jen ili
en la dua tag’
iris ĉasi denove.
Ilin trafis pluv-atak’
dum ilia vag’.

Ĉifoje
Afanti rajdis
sur reĝa ĉevalo sed
tiu poneon ŝatis
kaj vipe batis.

Ĉe ekpluv’
Afanti donis
vipadon al ĉevalo,
ĝin galopi ordonis
kaj plue spronis.

Apenaŭ
pluvguto eta
lin kaptis post reveno
per kurĉeval’ impeta
kaj longpieda.

Sed tamen
la stulta pone’
haltis pro tim’ al tondro,
rifuzis rapidi tre
dum pluva akme’.

En pluvad’
la reĝ’ mizere
tramalsekiĝis ĝis haŭt’,
embarasiĝis vere
veis sufere.

Vidinte
Afanti-n, brule
de kolero la reĝo
muĝis: “Vi senskrupule
trompis min mule!”

Afanti
diris ridete:
“Se sub selon vi metus
la vestojn, vi tutcerte
povus komplete

reveni
seka tuttute
kaj ne viaj vestaĵoj
malsekiĝis pluv-gute
ja absolute!”

*Sopir-al-sudo (ĉine: Yijiangnan): ĉina fiksforma poemo el kvin versoj de 35,77,5 silaboj laŭ rimaranĝo xa,xa,a (x=senrima).