el la rakontoj pri Afanti

—laŭ ĉinesko Sopir-al-sudo*

Nobelo

ŝafon savis el

la buŝo de lupo kaj

ĝi sekvis lin kun fidel’

al hejm’ de l’ nobel’.

Li hejmen

iris fiera.

Li preparis buĉi ĝin

per tranĉilo ŝtalfera

per man’ kruela.

La ŝafo

pro lia perfort’

blekadis ja senĉese

en lia malgranda kort’

evite de mort’.

La krio

Afanti-n vere

surprizis, kiu loĝis

najbare, netolere

iris kolere

al la kort’.

Klare la nobel’

diris: “Mi ĝin el lupo

savis pro ĝia mizer’

sub brutala pel’.”

Afanti

jen serioze

ĉuis: “Kial ne dankas

ĝi, sed blekas riproĉe

kaj tre nervoze?

Riproĉas

ĝi mizere sub

via mortiga pozo.

Vi agas kun peza kulp’,

vi ja estas lup’!”

*Sopir-al-sudo (ĉine: Yijiangnan): ĉina fiksforma poemo el kvin versoj de 35,77,5 silaboj laŭ rimaranĝo xa,xa,a (x=senrima).