Kvankam tiu ĉi urbeto estis trankvila kaj paca, kiel komercejo kaj komunikejo en la orienta Siĉŭano, ĝia apudrivera strateto tamen havis sian apartan staton. Tie troviĝis gastejoj, kiuj estis destinitaj por loĝado de komencistoj, kaj barbirejoj, kiuj okupis fiksitan terenon. Kaj krome la strateton ornamis kiel restoracietoj, spicejoj, olevendejoj, saldeponejoj kaj tolvendejoj, tiuj butikoj, kiuj havis sian apartan funkcion, tiel ankaŭ butikoj provizantaj surboatajn puliojn el santalligno, bambuajn kablojn, vazojn kaj kaserolojn, kaj agentejoj varbantaj boatanojn. Sur la longa tablo antaŭ restoracieto ofte vidiĝis brune frititaj karpoj kun toŭfuo dekoritaj per ruĝaj kapsiktranĉaĵetoj, metitaj en malprofundaj pelvoj, apud kiuj staris dika bambua tubo kun ruĝaj manĝbastonetoj ŝovitaj en ĝi. Kiu volis pagi, tiu povis sidiĝi ĉe la longa tablo kaj elpreni paron da manĝbastonetoj per la mano. Alvenis virino kun delikate pentritaj brovoj kaj pudrita vizaĝo, kaj demandis:
   “Ĉu vi volas dolĉan vinon aŭ alkoholaĵon, granda frato?”
   La kliento, kiu, spritema kaj ŝercema, direktis sian firtemon al tiu edzino de la mastro, ŝajnigis sin kolera kaj diris:
   “Dolĉan vinon? Mi ne estas infano. Kial vi kolportas al mi dolĉan vinon!”
   Do, oni ĉerpis fortan alkoholaĵon per bambua tubo el granda vazo kaj verŝis ĝin en krudan bovlon kaj tuj alportis ĝin al li sur la longan tablon. La alkoholaĵo nature estis forta kaj elspiris bonodoron. Se forta drinkus tro multe, li ebriiĝus. Pro tio oni ne emis drinki multe.
   La butikoj de ĉiutagaj necesaĵoj vendis kerosenon, fremdlandajn lampojn konsumantajn kerosenon, incensilojn, kandelojn kaj paperon. Olevendejoj stokis aleŭrit-oleon. Saldeponejoj amase tenis krudan salon el salputoj de Siĉŭano. Tolvendejoj disponigis blankjn kotonfadenojn, ŝtofojn, kotonon kaj turbanojn el nigra krepo. En butikoj por surboataj uzaĵoj aĉeteblis diverspecaj varoj en plena gamo, kaj eĉ iafoje fera ankro peza je pli ol kelkcent kilogramoj estis metita apud la vojo antaŭ la butika pordo, atendante eventualan aĉetanton. Tiuj, kiuj varbis boatanojn kiel sian profesion, t.e. vivantan de dokaj aferoj, sidis en sia hejmo sur la strateto kun la pordo vaste malfermita tuttage, kie ofte en- kaj eliris boatposedantoj en nigra satena veŝto kaj krudmanieraj boatanoj. Iliaj hejmoj ŝajnis tetrinkejoj, sed oni ne vendis teon, kaj ne estis opifumejoj, sed oni povis fumi opion tie. Tiuj venis ĉi tien interparoli pri negocado, tamen ĉiuj boatanoj, inkluzive remistoj kaj haŭlistoj faris regulon, ke oni ne diskutu pri ciferoj. Plejparto de ili venis por amuza renkontiĝo. Sub gvidado de “ĉefa intendanto” ili babilis pri lokaj okazaĵoj, la situacio de negocado de du provincoj kaj novaĵoj el la malsupra baseno. Kunvenoj, kolektado de mono kaj decidfarado pri kunvenĉefo pere de kubĵetado plejofte okazis ĉi tie. En ilia negocado estis du ĉefaj aferoj: negocado pri boatoj kaj edzinoj.
    Pro komerca disvolviĝo de metropolo kreiĝis parazitoj. En la apudrivera strateto de tiu ĉi urbeto eĉ grupiĝis tiaj parazitoj, kiuj loĝis en palafitoj, por kontentigi la postulon de komercistoj kaj boatanoj. Tiaspecaj virinoj venis de ĉikaŭaj vilaĝoj aŭ estis restigitaj de sia edzo, siĉŭana soldato, kiu rekrutiĝis al Hunano kaj mortis sen reveno. Ili vestis sin per vestoj el sika imitaĵo kaj pantalonoj el flor-presita tolo, kun siaj brovoj pentritaj linie kaj granda surkapa hartubero ŝimirita per malmultekosta pomado elspiranta densan kaj vulgaran bonodoron. Dumtage kiam ili estis senokupaj, ili sidante ĉe la sojlo faris ŝuojn, sur kies pintoj ili brodis duoblajn feniksojn per verda kaj ruĝa silkfadenoj, aŭ kudris flor-broditan bluzon por sia boatan-amato, jen kaj jen ekrigardante pasantojn por pasigi la longan tagon. Aŭ apogante sin al la fenestro, kiu rigardis la riveron, ili direktis siajn okulojn al la boatanoj, kiuj staplis varojn, kaj aŭskultis al ĉantado de boatanoj, kiam ili surgrimpis mastojn. Dumnokte ili laŭvice akceptis komercistojn kaj boatanojn, kaj zorgeme plenumis sian devon kiel putinoj.

 

这小城里虽那么安静和平但地方既为川东商业交易接头处，因此城外小小河街，情形却不同了一点。也有商人落脚的客店，坐镇不动的理发馆。此外饭店、杂货铺、油行、盐栈、花衣庄，莫不各有一种地位，装点了这条河街。还有卖船上用的檀木活车、竹缆与罐锅铺子，介绍水手职业吃码头饭的人家。小饭店门前长案上，常有煎得焦黄的鲤鱼豆腐，身上装饰了红辣椒丝，卧在浅口钵头里，钵旁大竹筒中插着大把红筷子，不拘谁个愿意花点钱，这人就可以傍了门前长案坐下来，抽出一双筷子到手上，那边一个眉毛扯得极细脸上擦了白粉的妇人就走过来问：“大哥，副爷，要甜酒？要烧酒？”男子火焰高一点的，谐趣的，对内掌柜有点意思的，必装成生气似的说：“吃甜酒？又不是小孩，还问人吃甜酒！”那么，酽冽的烧酒，从大瓮里用竹筒舀出，倒进土碗里，即刻就来到身边案桌上了。这烧酒自然浓而且香的，能醉倒一个汉子，所以照例也不会多吃。杂货铺卖美孚油及点美孚油的洋灯，与香烛纸张。油行屯桐油。盐栈堆四川火井出的青盐。花衣庄则有白棉纱、大布、棉花以及包头的黑绉绸出卖。卖船上用物的，百物罗列，无所不备，且间或有重至百斤以外的铁锚搁在门外路旁，等候主顾问价的。专以介绍水手为事业，吃水码头饭的，则在河街的家中，终日大门敞开着，常有穿青羽缎马褂的船主与毛手毛脚的水手进出，地方象茶馆却不卖茶，不是烟馆又可以抽烟。来到这里的，虽说所谈的是船上生意经，然而船只的上下，划船拉纤人大都有一定规矩，不必作数目上的讨论。他们来到这里大多数倒是在“联欢”。以“龙头管事”作中心，谈论点本地时事，两省商务上情形，以及下游的“新事”。邀会的，集款时大多数皆在此地，扒骰子看点数多少轮作会首时，也常常在此举行。常常成为他们生意经的，有两件事：买卖船只，买卖媳妇。
大都市随了商务发达而产生的某种寄食者，因为商人的需要，水手的需要，这小小边城的河街，也居然有那么一群人，聚集在一些有吊脚楼的人家。这种妇人不是从附近乡下弄来，便是随同川军来湘流落后的妇人，穿了假洋绸的衣服，印花标布的裤子，把眉毛扯得成一条细线，大大的发髻上敷了香味极浓俗的油类。白日里无事，就坐在门口做鞋子，在鞋尖上用红绿丝线挑绣双凤，或为情人水手挑绣花抱兜，一面看过往行人，消磨长日。或靠在临河窗口上看水手铺货，听水手爬桅子唱歌。到了晚间，则轮流的接待商人同水手，切切实实尽一个妓女应尽的义务。