Lingzi ŝatis rigardi Adjutanton Ren bati sian homon kaj aŭdi lin sakri al sia subulo. Lia despota konduto ŝin multe ravis. Kiam li estis libera, li ofte promenis sur la placo de nia familio, kun krucitaj manoj malantaŭ la dorso, kaj ŝi kaŝe rigardis lin malantaŭ la muro.
   “Kiel vi nomiĝas?” demandis Adjutanto Ren.
   “Lingzi.”
   “Kion vi rigardis, kaŝante vin malantaŭ la muro?”
   “Jen vin.”
   “Ĉu vi scipovas legi?”
   “Ne.”
   “Ĉu vi volas soldatiĝi?”
   “Ne.”
   “Ho, vi ne volas.”
   Poste ŝi sentis penton. Ŝi diris al mia patro, ke se Adjutanto Ren demandos ŝin refoje, ŝi respondos, ke ŝi volas soldatiĝi. Sed li ne demandis al ŝi la duan fojon.
   Ventrokuŝante sur la mursupro, Lingzi kaj mia patro rigardis Adjutanton Ren instrui al siaj homoj revoluciajn kantojn. Patro estis tiel malaltkreska, ke li metis tri adobojn sub siajn piedojn por klare vidi, kio okazas trans la muro, dum Lingzi, apogante sian delikate belan mentonon sur la kota muro, fiksrigardis Adjutanton Ren banatan en matenruĝo. Li instruis al la trupanoj kanti: “Sorgospikoj ruĝas, sorgospikoj ruĝas, la japanaj diabloj alvenas, la japanaj diabloj alvenas. Nia lando estas konkerita, nia familio ruinigita. Leviĝu, niaj samlandanoj. Prenu glavon kaj pafilon. Batalu kontraŭ diabloj kaj defendu nian landon...”
   La trupanoj havis mallertan langon kaj ĉiam kantis per malĝusta tono, dum la infanoj, kiuj surventre kuŝis sur la mursupro, jam batis la kanttekston en sian kapon. Antaŭ sia morto Patro ankoraŭ parkere memoris la muzikon kaj tekston de la kanto.
   Iutage knabino Lingzi riskis serĉi Adjutanton Ren, sed ŝi misvagis en la ĉambron de provizanta sekciestro Dentego Yu, drinkema kaj avidema je mono kaj virinoj, kiu estis la pli-ol-kvardek-jara onklo de Komandanto Yu. Tiutage li jam preskaŭ ebriiĝis. Kiam Lingzi entrudiĝis en lian ĉambron, tio estis ĝuste kiel noktopapilio sinĵetanta al lampoflamo aŭ ŝafo mispaŝanta en la kavernon de tigro.
   Adjutanto Ren ordonis al kelkaj trupanoj ligi Dentegon Yu, kiu seksatencis la knabinon.
   Tiam Komandanto Yu loĝis en nia domo. Kiam Adjutanto Ren iris raporti tion al li, li ankoraŭ dormis sur la terlito de Avino. Post tualetado Avino apenaŭ pretis friti kelkajn haringojn kiel almanĝaĵon al vintrinkado, kiam Adjutanto Ren kolerplene ensturmis, kio timigis ŝin.
   “Kie estas la komandanto?” li demandis.
   “Li dormas en la terlito,” ŝi respondis.
   “Ellitigu lin.”
   Avino vekis Komandanton Yu.
   Kun dormemaj okuloj, la komandanto etendis sin kaj oscedis. Li demandis: “Kian aferon vi havas?”
   “Komandanto,” demandis Adjutanto Ren, “se japanoj perfortas niajn fratinojn, ĉu ili meritas mortpunon?”
   “Jes ja!” la komandanto respondis.
   “Komandanto, se ĉinoj perfortas niajn fratinojn, ĉu ankaŭ ili meritas mortpunon?”
   “Jes ja!”
   “Bone, Komandanto, mi atendas vian jeson,” Adjutanto Ren diris, “Dentego Yu seksatencis knabinon Cao Lingzi. Mi jam ordonis lin ligi.”
   “Ĉu okazis tia afero?” demandis la komandanto.
   “Kiam ni pafmortigos lin, Komandanto?”
   Eliginte rukton, la komandanto diris: “Ne estas grava afero kuŝi kun virino, ĉu?”
   “Eĉ princo agas kontraŭ la leĝo, kaj li devas meriti la saman punon!”
   “Kian krimon vi imputas al li?” demandis la komandanto kun malhela mieno.
   “Mortpunon!” diris senhezite la adjutanto.

 

  玲子喜欢看任副官打人，喜欢听任副官骂人。任副官潇洒的神态令她如痴似醉。任副官没事时，常在我家的空场上背着手散步，玲子躲在墙后偷偷看他。
    任副官问：“你叫什么名字？”
    “玲子。”
    “你躲在墙后看什么？”
    “看你哩。”
    “你识字吗？”
    “不识。”
    “你想当兵吗？”
    “不想。”
    “噢，不想。”
    玲子后来感到后悔，她对我父亲说，要是任副官再问她，她就说想当兵。但任副官没有再问。
    玲子和我父亲他们趴在墙头上，看着任副官在空场上教唱革命歌曲，父亲身矮，脚下垫了三块土坯才能看到墙里的情景，玲子把秀挺的下巴支在墙上，紧盯着沐着朝霞的任副官。任副官教着队伍唱：高粱红了，高粱红了，东洋鬼子来了，东洋鬼子来了。国破了，家亡了，同胞们快起来，拿起刀拿起枪，打鬼子保家乡……
    队伍里的人拙嘴笨舌，总学不出正调。趴在墙外的孩子们，把这首歌儿学得滚瓜溜熟。我父亲生前，还牢牢记着这首歌的曲词。
    玲子姑娘有一天大着胆子去找任副官，误入了军需股长的房子。军需股长是余司令的亲叔余大牙，四十岁多，嗜酒如命，贪财好色，那天他喝了个八成醉，玲子闯进去，正如飞蛾投火，正如羊入虎穴。
    任副官命令几个队员，把糟蹋玲子姑娘的余大牙捆了起来。
    那时，余司令落宿在我家，任副官去向他报告时，余司令正在我奶奶炕上睡觉。奶奶已梳洗停当，正准备烧几条柳叶鱼下酒，任副官怒冲冲闯进来，吓了奶奶一大跳。
    任副官问奶奶：“司令呢？”
    “在炕上睡觉哩！”奶奶说。
    “叫他起来。”
    奶奶叫起余司令。
    余司令睡眼惺忪地走出来，伸一个懒腰，打一下哈欠，说：“有什么事？”
    “司令，要是日本人奸淫我姐妹，当不当杀？”任副官问。
    “杀！”余司令回答。
    “司令，要是中国人奸淫自己姐妹，该不该杀？”
    “杀！”
    “好，司令，就等着你这句话。”任副官说，“余大牙奸污了民女曹玲子，我已经让弟兄们把他捆起来了。”
    “有这种事？”余司令说。
    “司令，什么时候执行枪决？”
    余司令打了一个嗝，说：“睡个女人，也算不了大事。”
    “司令，王子犯法，一律同罪！”
    “你说该治他个什么罪？”余司令阴沉沉地问。
    “枪毙！”任副官豪不犹豫地说。