Bob estas laca, terure laca kaj li volas eskapi la ĉiutagajn taskojn kaj zorgojn. Matene je la 5-a li iras al aŭto metas valizon kun vestaĵo por unu semajno en kofron de la aŭto kaj foriras. Nur momenton li hezitas kaj volas veturi direkton Germanion, sed ĉe aŭtovojo li elektas Bruselon kaj ek de Bruselo, Namuron kaj Luksemburgon.

Li konas la vojon kiel propran straton ĉar li eĉ ne plu scias kiel ofte li veturis al suno, al Suda Francio.

Estas fino de marto, en Belgio la naturo estas daŭre en ripozo, sed ju pli li progresas al sudo, des pli la naturo montras sian printempan emon. La enua zumado de la motoro instigas al pensadi, unue al enuaj aferoj, kiel ekzemple tiu ulo, kio estas lia nomo, arg li estas tiel enua ke Bob eĉ forgesas lian nomon. Kaj kion li proponis denove? Nu ne vere interesa kion li petis sed Bob decidis ke li devas esplori ĉu la propono de tiu ulo devas esti konsiderata sufiĉe valora por ke li metu ĝin je tagordo de la asocio.

Plaĉas al Bob pensi ĉu li estas honesta, ĉu li ne vundas homojn per decidoj kiujn li faras aŭ vortoj kiujn li diras. Eĉ malamiko oni ne fitraktu, estas etika normo de Bob kaj certe ne se malamiko estas iom simpla knabo.

La virino de la radioelsendo parolas pri balotado kiu okazas en Francio. Malmultaj homoj partoprenas la balotadon, strange. Bob plene sekvas la ideon de la anarkiistoj ke, kiam oni partoprenas baloton, oni elektas propran ĉenon. Nur unufoje li ne balotis kvankam devige en Belgio, sed poste li komprenis ke per tio aliaj elektis lian ĉenon kaj tio estas eĉ pli terure kaj ek de tiam Bob ne plu komprenis ke homoj ne partoprenas balotadon.

Vespere Bob eniris urbon Lionon. Fakte estas iu eraro ĉar li elektis sur GPS-aparato hotelon sude de Liono kaj la damna maŝino direktis lin al centro de la urbo.

Rue Pasteur li devas atingi sed kiam la afabla voĉo de la maŝino diris ke li atingis celon – la maŝino nur parolis la anglan kaj la svedan eble ĉar la aŭto estas sveda Saab – la voĉo tute kaj plene eraris ĉar Bob estis en rue Paty.

Kiel eble plej rapide li devis eskapi el la urbo. Bob ne venis tutan vojon por esti en alia urbo, li volas vidi verdaĵon.

La stulta maŝino daŭrigis diri ke li atingis celon dum Bob lerte stiris aŭton ree al alia flanko de la rivero Rhone. A7, li devis retrovi A7 la aŭtoŝoseon al la sudo. Damne, ĉu A7 aŭ A8? Iu ajn iu A vojo ne gravas kion se li nur povis forlasi urbon.

Daŭris du horojn antaŭ Bob trovis hotelon en parko tre ege proksima al aŭtovojo.

En ĉambro li prenas duŝon kaj tiam li decidas promenadi. Estas strange sed tiel apuda al aŭtostrado kaj li apenaŭ aŭdas aŭtojn. Jes la kvakadon de amaso da anseroj kiuj sidas sur akvo de malgranda lageto.

Bob volas fari rapidan kalkulon sed proksimiĝante al la lageto li vidas ke devas esti cent aŭ pli da anseroj. Aŭto de turisto haltas ĉe la lageto. Germanoj. Viro kaj virino forlasas aŭton sed ankaŭ germana ŝafhundo. Tuj la hundo kuras laŭte bojante al lageto sed anstataŭ ke la anseroj forflugas pro timo ili kuras; kiel nur anseroj faras, al la hundo kaj atakas lin.

La heroo tuj komprenas ke li estas parto de absoluta minoritato kaj li rapidas en aŭton.

'Ĉu vi ne devas pisi?' demandas la virino en la germana al la hundo. Evidente ŝi parolas la germanan ĉar estas germana ŝafhundo, pensas Bob kaj samtempe li iom ridetas pro propra stulteco.

Plej verŝajne pro timo la piso sekiĝis en korpo de la hundo ĉar krom iom masklista bojado li ne plu faras ion ajn movon por ree forlasi la aŭton.

La viro forpelas la anserojn kaj tio tute ne plaĉas al Bob. Se la hundo devas pisi ili simple serĉu senanseran parkon por ke la masklista hundo povas fari la bezonatan maltrinkadon.

Fine la germanoj devas foriri ĉar nun ne nur la hundo estas atakita de la anseroj, sed ili ankaŭ komencis ataki la ĝenan viron kiu klopodis forpeli ilin.

Bob kontentas pro honesteco kiu ĵus okazis.

La mateno poste li jam frue ellitiĝis post nokto kun plej belaj sonĝoj. Ĉio pri kio li revis efektiviĝis kaj feliĉo estis simpla perfekteco.

Antaŭ daŭrigi vojon Bob faras malgrandan promenadon. Sur branĉo li vidas du paruojn. Ĉu eble jam paro kiu intencas daŭrigi historion de paruoj en Francio?

Bob salutis la paruojn kaj diris, "tsjilp" al pasero. La pasero tuj respondis, "tsjilp, tsjilp, tsjilp."

“Jes,” respondis Bob, “vi pravas, estas vere belega mateno. Ĉu vi volas veturi kun mi al St Remy Provence, mi konas hotelon tie en mezo de nenio, plennatura kun multaj arboj kaj kurtenoj da kano kiuj apudas la rojoj kaj fosaĵoj.”

La pasero pensis momenteton kaj decidis resti kie ĝi nun vivas.

Interese, pensas Bob, ege interese. Mi faras ja belan proponon al pasero sed anstataŭ akcepti kun du manoj li rifuzas kaj restas en loko ĉi tie.

Ĉu eble la pasero estas pli saĝa ol mi?

Bob taksis distancon kiun li jam faris ek de forveturado el Antverpeno. Iom ĉirkaŭ 800 kilometrojn. Kion li vidis dum vojo? Asfaltan strion fakte kaj multajn aŭtojn, kiuj volis eĉ pli rapide ol li iri de punkto A al punkto B kaj jes kelkajn necesejojn, plejmulton malpuran.

Imagu, kia stulteco! Bob havas grandan admiron por Pieter Breughel la plej aĝulo. Li iris en 16-a jarcento al Italio por studi la pentraĵarton en Italio, ĉevale li faris tion. Kiom da kilometroj ĉevalo kuras dum unu tago? 50 eble? Imagu oni povas demandi al pasero por akompani vin kaj pasero eble faras dum dutri kilometrojn kaj tiam reiras al amatino kaj vespere antaŭ infanaj paseroj iras al nesto, la patra pasero rakontas pri belaj aferoj kiujn li spertis dum la tago.

Bob apenaŭ plu sciis kiel estis la vetero kiam li preterpasis Diĵonon kaj la akvo hieraŭ de la Rhone, ĉu ĝi estis trankvila aŭ sovaĝa?

La motoro de la Saab faris la kutiman zumadan enuan tonon.

Kvankam Bob bone dormis kaj tre gaje ellitiĝis li sentis nun malagrablan senton. Li ĉiam pensis ke li estas riĉulo ĉar li povis preni aŭton kaj veturi kien ajn li volas, sed nun simpla pasero lernigis lin ke distanco for de la domo ne valoras sed atento pri kio ĉirkaŭas vin.

Bob devas pensi al vortoj de Nietzsche la granda filozofo.

Socialismo, diris Nietzsche, estas malbona por la laborista klaso. Ili ne kapablas regi la avantaĝojn de la sistemo kaj iĝas malfeliĉaj.

Bob kredas multon kion Nietzsche diris, fakte estas preskaŭ adepto de Nietzsche, sed la diversaj punktoj pri socialismo, li apenaŭ povis engluti. Ofte li klopodis kompreni kaj analizi, sed la doloro al koro kiam li legis analizon de Nietzsche pri socialismo estis tiel forta kaj prema ke li devis rezigni pri ĝi.

Socialismo estas simple plej bona kio ekzistas por laboristoj pensis Bob kaj li daŭrigis vojon. “Mi tedege zumadas”, diras motoro de Saab kaj jam rapide Bob komencis pensi ĉe ritmo de tedaĵo de la motoro.

Kial veturi pli ol 1000 kilometrojn, li pensis. Ĉu mi volas eskapi ion aŭ iun? Kio mankas al Antverpeno ke li nepre devas forlasi la urbon? La pensoj ektimigis. Imagu antverpenano kiu eĉ kuraĝas pensi ke mankas ion al la plej bela urbo en la mondo. Ĉion Bob havas en Antverpeno, ĉion kaj eĉ pli. Estas malgranda parko je du minutoj piede de la domo. Nu ja la fiuloj lasas feki hundoj tie kaj facilanime forgesas purigi la postrestaĵon de la amata hundaĉo.

Estas malgranda ludejo en parko al kiu li ĉiam iris kiam filino estis etulo. Horojn kaj horojn li sidis tie sur benko, kun libro dum filino ludis kun amikoj. Bob ĉiam pensas pri tio kiam li pasas proksime de la parko. Nun filino jam estas plenkreska kaj havas propran vivon.

Estas pli granda, nu laŭ regiona normo granda parko je distanco de 15 minutoj piede. Ofte Bob iras tie. Plej verŝajne ĉiu birdo en parko konas lin. Ho, Bob memoras ke iam li vidis kolonion de formikoj kiuj translokiĝis plej verŝajne. Nu iu ajn ili kunportis pezajn aferojn sur dorso kaj iris de unu flanko de la vojeto al alia.

Bob denove koleras kiam li pensis pri tiu viro kiu bicikle mortigis plurajn formikojn sub la radoj kiam li pasis tie. Eble oni devus malpermesi biciklojn en parko, pensas Bob, sed ja, fine oni malpermesos spiri ĉar oni prenas oksigenon el aero.

En parko estas granda fosaĵo kaj dum momento ege trankvila kiam infanoj jam estas hejme kaj neniu bruo aŭdiĝas en parko, oni povas vidi la ratojn kiuj kuras laŭlonge akvo, ĉiam tre atente, ĉiam singarde. Troviĝas granda mirinda mondo en parko. Dum horoj Bob povas sidi tie kaj ĉiam li trankviliĝas inter la bestoj grandaj kaj malgrandaj kiuj loĝas en parko.

Nur 15 minutoj for de la domo. 15 minutoj en alia direkto, li estas en centro de la urbo, sur Verda Placo. Ne estas io verda sur la placo, tio estas nur nomo kiun iu donis. Antaŭ multaj, multaj jaroj ĝi estis la urba tombejo, sed tion oni nur povas scii kiam oni lernas pri historio de la urbo.

Plaĉas al Bobo sidi sur Verda Placo kaj rigardi al plej stranga estaĵo imagebla, la homoj. La promenantoj, la rapidantoj, la pigruloj kaj nervozuloj, la pompvestitaj kaj vagabondoj kaj kiel gardisto de la placo la turo de la katedralo kaj Pieter Paulo Rubens kiu havas statuon sur la Verda Placo.

Avignon, montras la indikilon kiu donas informon al vojaĝantoj. “Sur le pont d’Avignon
L'on y danse, l'on y danse” kantas Bob kaj rideto sur vizaĝo li pensas al tempo longe pasinta kiam li estis infano.

Kion mi faras ĉi tie, kial mi estas ĉi tie, damne kaj diable.

Al elirejo Avignon-Sud forlasas Bob la aŭtovojon kaj reprenas ĝin en direkto Liono, Makono, Luksemburgo.

En Beaune li prenas ĉambron en IBIS-hotelo, serĉas vespermanĝon en malkosta restoracio kaj prenas poste sur place Carnot glason da vino el la regiono.

La tago poste decidas Bob ne iri direkton Luksemburgo, sed iri hejmen pere de Parizo. Li nepre volas proksimiĝi al Antverpeno pere de la vojo Gento-Antverpeno.

Jam en Gento pluvetas kaj kiam Bob vidas la turon de la katedralo, la kialo, ke li prenis ĉi tiun vojon, pluvegas.

Tiam Bob rememoris kial li vojaĝis al Suda Francio. Li volis havi semajnon sen pluvo. Semajno kun suno kaj la belegaj flavaj floroj kiuj nun abundas en Francio.

En la florbedo sur korto montris dafodilo unuan floron.

http://www.ipernity.com/blog/jakvo