Neniam

—Ĉu via mortinta amiko havis la kutimon paroli kun si mem, kiam li estis sola? demandis la juĝisto.

—Tion mi ne scias, respondis la atestanto.

—Sed vi ja asertis, ke vi estas unu el tiuj, kiuj plej bone konis lin.

—Jes, ĝuste tion, respondis la atestanto, sed mi neniam estis kune kun li, kiam li estis sola.

“Galupa”* intervjuanto iam venis al onklino Fredrika por intervjui ŝin. Estis vespere, kaj preskaŭ ĉiuj ŝiaj infanoj atendis ekster la banĉambro. Nur du el la sep povas bani sin samtempe. La intervjuanto, rigardante la lavadon, diris:

—Ĉu vi ne povus havi helpon de via edzo?

—Li mortis antaŭ dekdu jaroj, diris Fredrika, metante la vican infanon sub la duŝon.

La intervjuanto rigardis la infanaron, kaj konstatis, ke ĉiuj estis pli junaj ol dekdu jaroj.

—Kies infanoj estas ĉiuj ĉi tiuj? li diris mirante.

—Miaj, fiere diris Fredrika. Estas ja ne mi, kiu estas mortinta, sed mia edzo.

*“Gallip”. La vorto devenas de usona institucio por esplorado de la publika opinio.

—Nu, kion vi diras pri tio, ke estiĝos dekstra trafiko?

—Estas egale. Ne estos pli da loko por la trafiko sur tiu flanko.

Pri la diferenco inter tempo kaj eterneco, klarigis la profesoro al sia juna tablonajbarino: —Kara fraŭlino, pasus tempo por mi klarigi tion, sed pasus eterneco antaŭ ol vi komprenus tion.

—Kial vi batis lin?

—Pro tio ke li moke nomis min hipopotamo.

—Kiam tio okazis?

—Kiam ni renkontiĝis antaŭ du jaroj.

—Sed la batiĝo ja okazis hieraŭ.

—Jes, sed nur hieraŭ mi vidis hipopotamon.

—Kion vi faras, knabineto? Ĉu vi intencas doni la buterpanon al la kokinoj?

—Ne, mi volas nur, ke ili metu iom da ovo sur ĝin.

—Ho, kiel soifa mi estas.

—Estas por mi granda ĝojo doni al vi iom da akvo.

—Mi diris soifa, ne malpura.

Fiŝkaptisto: —Mi certigas al vi, ke la fiŝo vere estis tiel granda. Mi neniam vidis tian fiŝon.

La amiko: —Mi kredas vin.

Amiko renkontis festenemulon postmizeran kaj demandis al li:

—Kie vi pasigis la hieraŭan vesperon? Vi ja havas vunditan vizaĝon.

—Ho je-es, vi ja po-povas kom-kom-pre-ni, mi festenis, kaj kiam mi ir-iris hej-hejmen for de la festeno, su-subite la stra-strato ekstar-staris antaŭ min kaj ba-bategis min en la vizaĝon.

Dir. P: —Ĉu vi fraŭlino, havas iajn realajn meritojn por ĉi tiu sekretaria ofico?

Fraŭlino K.: —Meritojn? Jes, tion mi povas diri. En la kvar plej lastaj oficoj, kiujn mi havis, mi estis devigita fini pro la ordonoj de la direktoredzinoj.