La instruistino parolas pri manĝaĵo al la etaj unua-klasanoj. Ŝi klarigas, ke ni akiras bovaĵon el la bovo, ŝafidaĵon el la ŝafido, bovidaĵon el la bovido k.t.p. Knabineto stariĝas kaj aliras al la instruistino. Ŝi malkviete rigardas la instruistinon kaj demandas:

—Sed, instruistino, marista lumbaĵo do?

La atmosfero estas streĉita dum la ripetado en la televida teatro. Ĉio pasis malĝuste por la reĝisoro, kiu fine malespere ekkriis:

—Donu al mi ian senvaloraĵon, kiun mi povus frakasi. Silento. Jen venis de unu el la teknikistoj:

—Batu la kapon kontraŭ la muron.

Domo konstruata subite renversiĝis. —Kio okazis? la konstruinĝeniero demandis.

Unu el la laboristoj respondis: —Mi absolute ne scias. Kiam ni forprenis la konstrustablegojn la domo disfalegis.

—Kiaj idiotoj, la inĝeniero ekkriis. Mi ja diris al vi, ke vi ne forprenu la konstrustablegojn, antaŭ ol kiam la tublinioj estas muntitaj kaj la tapetoj surgluitaj.

Policisto haltigis peze ŝarĝitan aŭtomobilon kaj petis la ŝoforon veni eksteren.

—Kie vi havas la malantaŭan lumigilon?

La ŝoforo ĉirkaŭiras la aŭton, gratas la harojn, sed diras nenion. Ree demandas la policisto:

—Nu, kie vi havas la malantaŭan lumon?

—Vi ĉikanas min pro la foresto de la malantaŭa lumo, vi, sed mi cerbumas pri la foresto de la malbenita trenatĉaro.

—Mia edzino havas tre malbonan kutimon. Ŝi ne enlitiĝas nokte antaŭ ol matene tagiĝas.

—Ĉu vere? Ŝi estas ekstere amindumante junulojn—kompreneble.

—Ne, ŝi sidas hejme, atendante min.

Skaniano vizitas Kopenhagon kaj rigardas la rondan turon, ”Rundetaarn”. Dano diras al li:

—Tiajn altajn turojn vi ne havas en Skanio.

—Ne-ee, tiajn ni ne havas, sed se ni havus tiajn, ili estus multe pli altaj kaj multe pli rondaj.

Gefianĉoj sidis en restoracio. Kiam ili estas forirontaj, ŝi subite rimarkis la perdon de siaj gantoj. Li atendis apud la pordo, dum ŝi reiris al la tablo por serĉi la gantojn. Ŝi sercĉis ĉie, kaj levante la tablotukon ŝi rigardis sub la tablon. Ĝuste tiam la kelnero venis al ŝi, dirante:

—Pardonu, fraŭlino, sed via kavaliro staras tie apud la pordo.

Junulino diras al amikino je enlitiĝo:

—Ĉu vi, dormante, surhavas okulvitrojn?

—Jes, mi volas vidi tiun junulon, pri kiu mi sonĝis lastnokte.

Al knabeto el la kamparo estis permesite kunveturi kun sia patro en la urbon. Ili gastiĝis en hotelo kaj iris en la lifton, kiu supreniris. La knabeto, kiu neniom antaŭe veturis en lifto, aspektis iom mirema.

—Ĉu vi timas? demandis la patro.

—Ho ne, respondis la knabeto. Sed vi—ĉu ne—estas skribinta al Dio kaj informis lin pri nia alveno.

Kamparano vizitas jarfoiron, kondukante maljunan bovinaĉon, kiun li tre intencis vendi.

Bonkreska brutvendisto alpaŝis, demandante:

—Kiom kostas la maljuna avino?

—Jes, ĉar ŝajnas al mi, ke vi estas tiel proksimaj parencoj, mi volas vendi ĝin por malalta prezo.