Malfacile flatata

Oni diras pri John D. Rockefeller, la maljuna prapatro de la usonaj oleomilionuloj kun la sama nomo, ke oni povus ekhavi monon de li, se oni nur rakontas veran kaj kortuŝan rakonton.

Iun tagon lin haltigis sur la strato entreprenema almozulo, kiu elpensis tian rakonton.

La viro diris:

—Sinjoro Rockefeller, mi estas migrinta tre longan vojon por ekhavi permeson paroli kun vi. Kaj ĉiuj, kiujn mi trovis sur la vojo, rakontis al mi, ke vi estas grandanima kaj malavara homo.

—Hm, diris R., ĉu vi reiros la saman vojon?

—Jes.

—Bonege. Ĉu vi tiam bonvolus dementi tiun famdiron kiel eble plej forte!

Kompleza policisto: —Per ĝi vi ne povas malfermi pordegon. Estas ja cigaro…

Tro ebria viro: —Jes fakte. Ĉu mi do vere forfumis la ŝlosilon!?

—Vi estas akuzita pro tio, ke vi diluis lakton per akvo, diris la juĝisto al la akuzito. Ĉu vi havas ion por diri kontraŭ tio?

La akuzito respondis:

—Certe, sinjoro juĝisto, la tagon antaŭe pluvegis, kaj la nuro kiun mi povas imagi, estas, ke la bovino tute tramalsekiĝis.

Ŝi konsultas kuraciston plendante pri sia ĉagreno.

—Mi estas nervoza kaj stranga. Mi frakasas multe da porcelano, purigante la servicon, kaj tio faras min ankoraŭ pli nervoza.

—Hm, jes, diris la kuracisto, mi preskribos ion. Elprovu tiun medikamenton kaj revenu post semajno. Post paso de tiu tempo la sinjorino revenis vigle kaj ridetante.

—Ĉu vere, diris la doktoro, tio ja helpis! Ĉu vi nun ne plu frakasas porcelanon?

—Certe, sed nun tio ŝajnas al mi amuza!

Profesoro tagmeze alvenis hejmen, triumfe antaŭtenis pluvombrelon kaj gaje diras al sia edzino:

—Jen vi vidas, ĉi-foje mi ne forgesis ĝin.

—Jes, bone, sed vi ja ne kunhavis pluvombrelon, elirante ĉi-matene.

Paroĥestro petis al la kantoro sin sekvi en la sakristion por diri al li kelkajn seriozajn vortojn:

—Morgaŭ vi rondiros kun la ofersaketo antaŭ la diservo.

—Antaŭ? Pro kio?

—Jes, mi predikos pri ŝparemo.