Li estas nomata Stenne¹, eta Stenne.

Tiu ĉi estis infano el Parizo, malforta² kaj pala, kiu povis havi dek jarojn³, eble dek kvin jarojn; havinte aferon kun tiuj ĉi etuloj, oni neniam sciis, kian aĝon ili havis efektive⁴. Lia patrino estis mortinta; lia patro antaǔe estis soldat de Mara armeo, nun gardis skvaron⁵ en la kvartalo de Temple⁶ .. La infanoj⁷, la servistino⁸, la maljunulinoj kun faldebla tabureto ⁹, la malriĉaj patrinoj, ĉiuj  parizanoj iris en tiuj parteroj¹² proksimaj de trotuaroj veni sin ŝirmi kontraǔ la ombro¹¹, kiu haste piediranta¹⁰ konis  la patron Stenne kaj adoris¹³ lin. Oni sciis ke, sub liaj dikaj kaj rigitaj lipharoj, kiuj lasis hundojn kaj trejnistojn, kiujn longe sidis sur benkoj kaj ne volas forlas vidi senti timon¹⁴, kaŝis bonintenca, milda rideto, preskaŭ patrineco, kaj ke¹⁵ por vidi tiun ĉi rideton, vi nur bezonis diri al maljunulo¹⁶:

"Kiel fartas via infano?"
    La patro Stenne tre amis lian infanon !  Ĉe vesperiĝo, post kiam eta Stenne la lernejaj horoj finiĝis, iris al skvaro serĉi lin, la patro kaj lia filo ambaǔ promenis sur vojeto en skvaro ¹⁷, li haltis antaǔ ĉiu seĝo por saluti al liaj konatoj kaj respondi al la saluto¹⁸, tia feliĉa la maljunulo estis!

他叫斯特纳，小斯特纳。

这个孩子是巴黎人，身体疲弱，面色苍白；他可能有十岁，或者十五岁，跟这些小家伙们打交道，总是搞不清他们究竟有多大年纪。他的母亲已经去世了，父亲以前是海军士兵，现在管理教堂区的一个小公园。小孩、女仆、携带折凳的老婆婆、贫穷的母亲，所有到这些靠近人行道的花坛里来避荫的行色匆匆的巴黎人都认识老斯特纳，都很敬重他。人们知道，在他那让狗和赖在公园长凳上不走的人见了害怕的粗硬的胡子下面，隐藏着善意的、温柔的近乎母性的微笑，还知道，若想看见这微笑，只需询问老头："您的小孩好吗？......"

斯特纳老爹非常疼爱他的孩子！傍晚，小斯特纳放学后，到公园里来找他，他们一老一小在公园的小径上散步，在每一张椅子前停下来，向熟人致意、回礼，老人是那么幸福。