"Ni reiru ... Ne iru al tie," persiste⁹⁴diris la eta Stenne.
La altastaturulo levis ŝultrojn⁹⁵ kaj plu iris antaŭen. Subite ili aŭdis krakan bruon de ŝargado ⁹⁶.
"Kuŝiĝu!" Diris la altstaturulo, ĵetante sin al la tero.
Apenaŭ li kuŝiĝis, li fajfi⁹⁷. Alian fajfon respondis sur la neĝo. Ili antaŭeniĝis rampante ... Antaŭ la muro, ĉe tero⁹⁸, aperis du flavaj lipharoj sub malpurega bereto⁹⁹. La altastaturulo saltis en la tranĉeon, alvenis apud la prusa:
“Li estas mia frateto,” li diris, montrante al eta Stenne.

Tiu ĉi eta Stenne, lia staturo estas tiel malalta, ke tuj kiam la prusoj vidis lin komenci ridi. Li estis devigita preni etan Stenne en siaj brakoj por levi lin ĝis la breĉo de neĝmuro¹⁰⁰.

En alia flanko de la muro¹⁰¹ estas altpleniĝa teramaso¹⁰², kuŝintaj arboj, la nigra truo sur la neĝtero kaj la lernejo, en ĉiu truo estas la sama malpurega bereto, la sama flava barbo, ili larĝe ridetiante rigardis la infanojn pasi.

“我们回去吧 .…… 别到那里去了。”小斯特纳一个劲地说。

大个子耸耸肩膀，继续向前走。突然，他们听见子弹上膛的喀啦喀啦声。

“卧倒！”大个子边说边扑倒在地。

他一卧倒，就吹了声口哨，雪地上也回了一声口哨。他们匍匐前进 …... 那堵墙前面，挨着地面，脏兮兮的贝雷帽下面两道黄胡子出现了。大个子跳进战壕里，走到普鲁士人旁边：

“他是我弟弟。”他指着小斯特纳说道。

这个小斯特纳，个子是那么矮小，普鲁士人一看见他就开始笑了。他不得不把小斯特纳抱起来，送上雪墙的缺口。

在墙的另一边是填高的土堆、倒地的木头和雪地上的黑洞，所有的黑洞都是一样肮脏的的贝雷帽，一样的黄胡子，他们笑嘻嘻地望着两个孩子经过。