Do Eta Stenne rakontis per unu spiro, ke li iris al la prusa militista tendaro kaj tio, kion li faris. Li ju pli rakontis, des pli sentis sin malstreĉita. Konfesinte sian krimon, li sentis sin multe pli malstreĉita ... la patro Stenne aǔskultis al filaj vortoj, kun aparte terura vizaĝmieno. Finaǔskultinte al filaj vortoj, li kovris al si la vizaĝon ekplori.

“patro, patro ... ” la filo dezirus diri ion.

La maljunulo puŝis lin，kaj relevis lamonon sur la tero.

“Ĉu ĉiuj monoj estas ĉi tie?” li demandis.

La eta stenne kapsignis, ke ĉiuj monoj estis ĉi tie. La maljunulo dekroĉis fusilon kaj kartoĉrubandon de la muro, metante la monon en la poŝon.

“Nu,” li diris “mi iros redoni la monon al li.”

Li ne plu multe diris unu vorto, kaj eĉ la kapon ne turnis. Li descendis aliĝi al la vicoj de la taĉmento ŝarĝita per speciala misio, kiu ekmarŝis en la nokto. De tiam vidis neniu lin.

于是，小斯特纳一口气把他去普鲁士军营和所做的事情告诉了父亲。他越讲，内心越感到轻松，招认罪过使他轻松了许多......老斯特纳听了儿子的话，脸色特别可怕。他听完儿子的话，捂住脸哭了起来。

"父亲，父亲......"儿子想说什么。

老人一把推开他，捡起地上的钱。

"钱都在这里吗？"他问道。

小斯特纳点头表示所有的钱都在这，老人取下墙上的枪和子弹带，把钱装进口袋。"好吧，"他说道，"我去把钱还给他们。"

他没再多说一个字，没再回头。他下楼加入夜里开拔的国民别动队的行列。此后，再也没有人看见过他。