- Kompatinda knabino ! Mia orris Al meze mem , kiam meze alvenis Hejmen se malgaje takso morto fetal , ĉar LIA Mondo aŭ n ' ad ' Amikoj , kondiĉo ke, Ke ILI Faro osto. KAJ kvankam meze kompatante estás Por la sorto Marguerite Gautier .

Mi alproksimigis ĉi tiu brava homo, kiu mi estis inspirinta tiaj seriozaj aferoj.

-Sinjoro, mi diris, vi povus diri al mi la nomon de la persono kiu vivis ĉi tie?

-Ino Marguerite Gautier.

Mi sciis ke tiu knabino nomon kaj vido.

-Kiom? Mi diris al la korpogardistoj, Marguerite Gautier mortis?

-Jes, sinjoro.

-Kiam?

Ekzistas tri semajnoj, mi pensas.

-Kaj kial ni lasu viziti la apartamenton?

-kreditoroj pensis ke ĝi povus levi la vendo. Homoj povas vidi anticipe la efekto kiun faras la ŝtofoj kaj mebloj, vi komprenas, ĝi instigas ilin por aĉeti.

Tiel okazis en ŝuldo?

-Oh! Sinjoro, en kvanto.

-Sed la vendo kovros eble?

-Kaj tie.

redoni la troo kiu do?

Al liaj familio.

Do ŝi havas familion?

Al tiu similas.

-Dankon, sinjoro.

La gvardio trankviligis pri miaj intencoj, salutis min, kaj mi iris.

-Kompatinda knabino! Mi diris al mi mem, kiam mi alvenis hejmen, ŝi devis morti malgaje, ĉar en lia mondo, ni ne havas amikojn, ke la kondiĉo, ke ili faros bone. Kaj kvankam mi estas kompatante por la sorto de Marguerite Gautier.