Er Suo rememoris la aferon, kiu okazis inundo la supra fluo siblis en la pasintjara somero. Tiu estis sunbrila tago, kaj li kaj kelkaj infanoj banas en la hejmvilaĝa rivero. La akvo estas tre klara, ankaŭ ne profunda, sed subite aŭdis, ke supra fluo de rivero siblis，ĉiuj ekkriis. Li suprenrigardis, ho! La rivero superiris laŭ la fluo! Flava akvo kaj furioza kaj furioza, estis plenaj du ĉi-ojn altaj, li tiris krurojn por kuri marborden de timo. Xiao Fa de Okcidenta Strato ploris per ĉiuj siaj fortoj, kaj kriis: "Er Suo, tiru min! Mi ne povas kuri!"  Sed Er Suo mem ankaŭ ne povis kuri,  kiel li povos iri tiri lin. Feliĉe, tiam onklo Fushan sur la proksima draŝejo, tenante lignan forkegon kuri al la riverflanko kaj forkis Xiao Fa supren per forkego. Vizaĝo de Xiao Fa faiĝis blanka de timo ...... sed malrapide Er Suo sentos trankvila. La maro estas tiel trankvila, senmove. Mevo estas ankoraŭ malalta flugo. Li rigardis al la sablamaso, ĝi ankoraŭ estis bonaj, la akvo ne flusis nek malflusis. Mi ne scias, kiel longe pasis la tempo, li estis iom dormema, sed li ne kuraĝis dormi, li fosis per mano sablon ĉirkaŭe. Li fosis kaj fosis , kaj subite, la fingroj tuŝis glitigan kaj malmolan  objekton. Li subite grimpiĝis, per unu rigardo, tio estis grandan meretrikson!

二锁记起去年伏天下河水的事来。那是一个大晴天，他和几个孩子们在家乡的河里洗澡。河水很清，也不深，但是忽然听见上流头呼呼响，大家叫嚷起来。他抬起头一看，啊呀！下河水了！黄水头又猛又凶，足有二尺高，吓得他拉腿就往岸上跑。西街的小发死命地哭起来，喊着：“二锁，拉我呀！我跑不动了！”可是二锁自己也跑不动了，哪能去拉                                                            他。幸亏当时富山叔在附近的打麦场上，拿着木权跑到河边，一杈把小发挑了上来。小发的脸都吓白了……

可是慢慢地二锁也就安心了。海现在是这样静，一动也不动。海鸥还在低低地飞。他看看沙堆，沙堆还是好好的，海水没涨也没落。时间不知过了多久，他有点发困，却又不敢睡，就用手去扒身边的沙。扒呀扒呀，忽然，手指碰着一个又滑又硬的东西。他一骨碌爬起来，一看，是个大花蛤！