修改后的译文如下:
Ĉevalo, Bovo, Hundo kaj Homo
Kreinte homon, Zeŭso ne donis al li vivlongecon, sed saĝecon kaj kapablon. En vintro, la homo konstruis por si mem domon kaj loĝis komforte en ĝi. Iutage, estis tre malvarme kaj pluvis. Ĉevalo ne plu eltenis malvarmon, kaj iris al la homo, petante, ke li lasu ĝin eniri la domon por eviti malvarmon. La homo diris, ke, li lasos ĝin eniri nur se ĝi konsentos doni parton da siaj vivjaroj al li. La ĉevalo ĝoje promesis. Post nelonge, nek bovo eltenis malvarmon kaj turnis sin al la homo. Tiu same diris, ke li akceptos ĝin nur se ĝi donos parton da siaj vivjaroj al li. Post donado de parto da siaj vivjaroj, la bovo estis akceptita. Fine, hundo, pro frostiĝo ĝis duonmorto, iris oferi parton da siaj vivjaroj al li kaj ricevis loĝejon por si. Tiel, la homo estis pura kaj bonkora dum la vivjaroj donitaj de Zeŭso, fanfaronis kaj kondutis pretendeme dum la vivjaroj donita de la ĉevalo, komencis fari entreprenojn dum la vivjaroj donitaj de la bovo, kaj facile koleriĝis kaj emis fari bruegon dum la vivjaroj donitaj de la hundo.
"La fablo temas pri koleriĝemaj obstinaj maljunuloj."
[此贴子已经被作者于2009-7-7 11:45:11编辑过]