“尔貌则寝，尔躯则修。行年七十有四。此两万五千余日所成何事，而忽已白头？奕世对尔孙子，亦孔之羞。康熙癸巳自题。Kun aspekto malbela, kaj staturo alta, nun vi agxis jam sepdek kvar jarojn. Kion do vi plenumis dum tiuj pli ol 25 mil tagoj kaj jen ekgrizigxis ? Forpasiginte tiel banale la tutan vivon, cxu vi ne sentus iom da honton antaux viaj pranepoj ?
Memsubskribis
en la 52-a jaro de Kangxi(Kangsxji)-erao (1713 p.K.)”
 Versxajne, kiam s-ro Pu retrorigardis sian paseon, li opinias sin banala malsukcesinto. Se li cxesis tie, ni ankoraux ne havos kion ni bezonas. Tamen, en la bildo s-ro Pu estas en mandarena kostumo, tio ja estas furoro de plibeligo. Kutime placxas al publiko. Oni sxatas aux lasus. Sed nia kara s-ro Pu Songling estas rigidmorala. Gxis sia 71-jaragxo li neniam funkciis kiel mandareno, tial li sentas tre gxena la mandarena kostumo en la portreto, li volas fari trompon per tiu pseuxda kostumo, kaj fine faris aldonan skribon:
看来蒲翁回首往事，认为自己是“虚度年华、碌碌无为”的了。事情若到此为止，还不足凭。正巧这画上的蒲松龄是身着官服的。这本是一种“美容”，在一般人或求之不得、或听之任之，也就算了。可是我们的蒲老先生天性鲠直。他潦倒一生，到七十一岁时才援例补了个岁贡生，并未作官。因此，他对画相上的这身官服感到一百个不自在，仿佛有招摇撞骗之嫌。实在按捺不住，想想又在画相上方题了几行补充文字：
“癸巳九月，筠嘱江南朱湘鳞为余肖此像，作世俗装，实非本意，恐为百世后所怪笑也。 松龄又志。
En la nauxa monato de la 52-a jaro de Kangxi-erao, mia filo Pu Yun (Jun) petis s-ron Zhu Xianglin (Gxu Sxjanglin) de Jiangnan (Gxjangnan) pentri tiun cxi portreton por mi. Ke mi pozu en tia formala kostumo, tio tute ne estis laux mia propra intenco, kaj, por diri sincere, mi ja vere timas ke la homoj post jarcentoj min mokus pri tiu stranga afekto.

Postskribis
 Songling