补发古诗051：击壤歌[世界语学习论坛]

第 2 楼

☆
Jen modesta popolkanto, kiu aperis unuafoje en la libro <Lun Heng (Jugxado)> verkita de Wang Chong(27-cx.97 p.K.), la pensulo en la Orienta Jin-dinastio (317-420). Laux skribo de tiu cxi libro, la auxtoro de la popolkanto estis sennoma 50-jarulo kiu ludas frapludilon. Poste, la kanto estis citita en du verkoj <Sagxuloj> kaj <La Kroniko de Imperiestroj kaj Regxoj> verkitaj de Huangfu Mi(215-282). Por konforme al la vorto “Sagxulo”, Huangfu Mi sxangxis la 50-jarulon pli ol 80-jara ermito en pratempo kaj donis al li la nomon Avo Rangfu.
<La Kroniko de Imperiestroj kaj Regxoj> tiel notis：“En la pratempo de suvereno Yao, kiam harmonio regas en la mondo kaj popolanoj vivas sen gxenoj. Iu maljunulo 80-aux-90jara amuzas sin per frapludiloj kaj kantas. La teksto de lia kanto ja estas kion nun ni legas. Tiu kanto kantas pri paca praepoko sub regado de la suvereno Yao (2357-2318 a.K.), tiam popolanoj havas sengxenan vivon: Oni ellitigxas cxe tagigxo, ripozas cxe la sunsubiro, fosinte puton havas akvon por trinki, plugante teron havas nutrajxojn …… tio suficxe respegulis la trajtojn de la agrikultura kulturo kaj realan vivon de laboruloj, kantante pri la Bona Malnova Tempo. Iuj ecx nomas la <Kanton de la Maljunulo> praavo de cxina kanto. En la libro <El Cxina Poezio> esp-igita de veterano Saint-Jules Zee (1901-1986) antaux metis gxin fronte la tempa ordo. Sed oni havas dubon pri tiu aserto de “la praavo de cxina kanto”. Kiel ordinara leganto, ni prefere gxuu nur la gxojon de la maljunulo, kiu trankvile vivas en sia prpra mondo, neniam farante sennecesan komparon al alies vivo. Li kontentas pri la vivon kiu placxas al li. Kio estas la“forto de suvereno”? Je kio koncernas al mi tio? Jen gxojo de memfido, jen gxojo de animo kvieta kaj pura.
(Ecxino 2013-07-07)
☆
这是一首淳朴的民谣。最早见之于东汉思想家王充(27-97)所著《论衡》一书。按此书的说法，作者是一位无名的击壤者，年五十。后来，到了晋代，皇甫谧(215-282) 在自己的著作《高士传》与《帝王世纪》二书中引用。为了适应“高士”一词，原来的无名的年五十的击壤者，被皇甫谧塑造成了一位名叫壤父的、年八十余岁的上古隐士。
据《帝王世纪》记载：“帝尧之世，天下大和，百姓无事。有八九十老人，击壤而歌。”其歌词就是我们今天所看到的《击壤歌》。这首民谣描绘的是在上古尧时代(2357-2318 a.K.)的太平盛世，人们过着无忧无虑的生活，太阳出来就开始干活，太阳落下就回家休息，开凿井泉就有水饮，耕种田地就有饭吃……这反映了农耕文化的显著特点，是劳动人民自食其力的生活的真实写照。歌颂的是过去的好时光。有人认为《击壤歌》也许是中国歌曲之祖。徐声越(1901-1986)前辈世译的《中国古诗选》按时间顺序也把它排在全书之首。但在中国学术界对其“歌曲之祖”的身份是持有存疑的。作为普通读者，我们且只欣赏这老头的快乐，他静静地活在自己的世界里，从来也不想与他人进行一番不必要的比较。他过着他想要的生活：“帝力”是什么东东，关我屁事。这是一种充满自信的快乐。这是一种恬淡而纯净的快乐。

Guozhu
Kia laboro, tia valoro