李娃传(3)S-ino Li Wa
Iutage, Li Wa diris al la instruitulo: “Ni intime kunvivas jam unu jaron, mia kara, sed gxis nun mi ankoraux ne gravedigxis. Oni diris, ke estas Dio de Bambuaro kiu efike repagos al pregxantoj, tial mi volas ke ni preparu iom da oferajxoj kaj pregxpetu al li, cxu vi konsentus ?”
Cxar la instruitulo ne sciis ke tio estas artifiko, li gxojegis kaj, lombardinte siajn vestojn, li preparis la necesajn oferajxojn, kune kun la knabino vizitis la templon kaj pregxpetis. Ili restis tie du tagojn kaj poste ekiris hejmen.
Rajdante sur azeno, la instruitulo sekvis post kalesxo de la knabino. Kiam ili venis al la norda pordo de la kvartalo, la knabino diris al li: “Orienten post vojkurbigxo trovigxas domo de mia onklino en strateto. Ni vizitu sxin, por ke ni iom ripozu tie kaj ke vi intervidigxu kun sxi, cxu bone ?”
Antauxenirinte malpli ol cent pasxojn, la instruitulo efektive vidis nealtan pordon, tra kiu vidigxis tre vasta kaj hela korto. La servistino de la knabino haltigis lin, anoncante: “Jen ni alvenis la domon.”
La instruitulo descendis desur la azeno. Tiam iu iris el la pordo kaj demandis: “Kiu ?”
“Knabino Li Wa.” respondis.
La homo do eniris raporti. Post nelonge, alvenis virino, proksimume pli-ol-40-jara, renkonte al la instruitulo, kaj demandis: “Cxu venas mia nevino ?”
Li Wa descendis de la kalesxo. La virino alpasxis al sxi kaj diris: “Ho, kial sen via informo dum tiel longa tempo ?”
Kaj ili ridetis unu al la alia. Li Wa prezentis la instruitulon, ke tiu riverencis al la onklino. Post intervidigxo, ili kune iris tra la pordo en la okcidentan korton, kie estis artefaritaj montetoj kun kiosko, cxirk auxitaj de ombroj de prospere verdaj bambuoj kaj arboj, kaj cxarmis lageto kun pavilono sur si.
La instruitulo demandis al Li Wa: “Cxu tio estas la privata domo de via onklino ?”
Anstataux respondi, la knabino nur ridetis kaj tuj ekparolis pri alia temo.
Post kiam ili cxiuj sidigxis, oni prezentis teon, kukojn kaj fruktojn, senescepte tre rarajn. Post momento de unu mangxo, subite alkuris homo sur forta cxevalo tutkorpe sxvitanta, kaj haste raportis : “La avino subite estis trafita de akuta malsano kaj preskaux perdis konscion por rekoni homojn, do rapide revenu ! ”
Li Wa diris al sia onklino: “Ho ve, nun mi jam estas kun konfuzita menso. Lasu min forrapidi la unua per tiu cxi cxevalo, poste mi resendos la cxevalon kaj vi alvenu kune kun la junsinjoro !”
La instruitulo volis forveturi kune kun la knabino. Sed la onklino mallauxte diris kelkajn vortojn al la servistino kaj mansigne haltigis lin ekster la pordo. Sxi diris al li: “Versxajne la maljuna patrino de knabino Li Wa estas mortonta. Vi devas interkonsiligxi kun mi pri sxiaj postmortaj aferoj, kial vi hastas reveni kune kun sxi ?”
La instruitulo vole-nevole do devis resti tie kaj interkonsiligxi kun la onklino pri la necesa elspezo por la sepulto kaj funebra ceremonio. Vesperigxis. Sed la cxevaloj aux veturiloj por venigi ilin ankoraux ne aperis. La onklino diris: “Kial gxis nun ankoraux venas neniu informo ? Vi devas alrapidi esplori kaj mi mem tuj alvenos sekvoante.”
La instruitulo do foriris senprokraste.
Kiam li venis al la domo de Li Wa, li trovis ke la pordo estis peze sxlosita, ecx masonfermita deekstere. Konsternite la instruitulo haste demandis al najbaro kaj tiu respondis: “Antauxe la familio Li ja luis la domon, sed, cxar laux kontrakto la limdato jam venis, sekve la posedanto reprenis sian domon, kaj la maljunulino translogxigxis antaux du tagoj.”
“Sed kien sxi translokigxis ?” demandis la instruitulo.
“Ni ne scias.” respondis la najbaro.
La instruitulo volis rapidi al Xuanyang-kvartalo por retrovi la onklinon de la knabino. Sed, cxar estis jam malfrue, kaj, kalkulante la distancon, li trovis la tempon jam ne suficxa. Vole-nevole li demetis sian veston, lombardis gxin por acxeti mangxajxon kaj lui liton tranokti. Li estis bruligita de forta ofendigxo kaj kolero pro la trompigxo, tiel ke li neniel povis endormigxi tra la tuta nokto. Apenaux tagigxis, la instruitulo forrapidis sur azeno.
Cxar la instruitulo ne sciis ke tio estas artifiko, li gxojegis kaj, lombardinte siajn vestojn, li preparis la necesajn oferajxojn, kune kun la knabino vizitis la templon kaj pregxpetis. Ili restis tie du tagojn kaj poste ekiris hejmen.
Rajdante sur azeno, la instruitulo sekvis post kalesxo de la knabino. Kiam ili venis al la norda pordo de la kvartalo, la knabino diris al li: “Orienten post vojkurbigxo trovigxas domo de mia onklino en strateto. Ni vizitu sxin, por ke ni iom ripozu tie kaj ke vi intervidigxu kun sxi, cxu bone ?”
Antauxenirinte malpli ol cent pasxojn, la instruitulo efektive vidis nealtan pordon, tra kiu vidigxis tre vasta kaj hela korto. La servistino de la knabino haltigis lin, anoncante: “Jen ni alvenis la domon.”
La instruitulo descendis desur la azeno. Tiam iu iris el la pordo kaj demandis: “Kiu ?”
“Knabino Li Wa.” respondis.
La homo do eniris raporti. Post nelonge, alvenis virino, proksimume pli-ol-40-jara, renkonte al la instruitulo, kaj demandis: “Cxu venas mia nevino ?”
Li Wa descendis de la kalesxo. La virino alpasxis al sxi kaj diris: “Ho, kial sen via informo dum tiel longa tempo ?”
Kaj ili ridetis unu al la alia. Li Wa prezentis la instruitulon, ke tiu riverencis al la onklino. Post intervidigxo, ili kune iris tra la pordo en la okcidentan korton, kie estis artefaritaj montetoj kun kiosko, cxirk auxitaj de ombroj de prospere verdaj bambuoj kaj arboj, kaj cxarmis lageto kun pavilono sur si.
La instruitulo demandis al Li Wa: “Cxu tio estas la privata domo de via onklino ?”
Anstataux respondi, la knabino nur ridetis kaj tuj ekparolis pri alia temo.
Post kiam ili cxiuj sidigxis, oni prezentis teon, kukojn kaj fruktojn, senescepte tre rarajn. Post momento de unu mangxo, subite alkuris homo sur forta cxevalo tutkorpe sxvitanta, kaj haste raportis : “La avino subite estis trafita de akuta malsano kaj preskaux perdis konscion por rekoni homojn, do rapide revenu ! ”
Li Wa diris al sia onklino: “Ho ve, nun mi jam estas kun konfuzita menso. Lasu min forrapidi la unua per tiu cxi cxevalo, poste mi resendos la cxevalon kaj vi alvenu kune kun la junsinjoro !”
La instruitulo volis forveturi kune kun la knabino. Sed la onklino mallauxte diris kelkajn vortojn al la servistino kaj mansigne haltigis lin ekster la pordo. Sxi diris al li: “Versxajne la maljuna patrino de knabino Li Wa estas mortonta. Vi devas interkonsiligxi kun mi pri sxiaj postmortaj aferoj, kial vi hastas reveni kune kun sxi ?”
La instruitulo vole-nevole do devis resti tie kaj interkonsiligxi kun la onklino pri la necesa elspezo por la sepulto kaj funebra ceremonio. Vesperigxis. Sed la cxevaloj aux veturiloj por venigi ilin ankoraux ne aperis. La onklino diris: “Kial gxis nun ankoraux venas neniu informo ? Vi devas alrapidi esplori kaj mi mem tuj alvenos sekvoante.”
La instruitulo do foriris senprokraste.
Kiam li venis al la domo de Li Wa, li trovis ke la pordo estis peze sxlosita, ecx masonfermita deekstere. Konsternite la instruitulo haste demandis al najbaro kaj tiu respondis: “Antauxe la familio Li ja luis la domon, sed, cxar laux kontrakto la limdato jam venis, sekve la posedanto reprenis sian domon, kaj la maljunulino translogxigxis antaux du tagoj.”
“Sed kien sxi translokigxis ?” demandis la instruitulo.
“Ni ne scias.” respondis la najbaro.
La instruitulo volis rapidi al Xuanyang-kvartalo por retrovi la onklinon de la knabino. Sed, cxar estis jam malfrue, kaj, kalkulante la distancon, li trovis la tempon jam ne suficxa. Vole-nevole li demetis sian veston, lombardis gxin por acxeti mangxajxon kaj lui liton tranokti. Li estis bruligita de forta ofendigxo kaj kolero pro la trompigxo, tiel ke li neniel povis endormigxi tra la tuta nokto. Apenaux tagigxis, la instruitulo forrapidis sur azeno.