.gif)
楼主
Antauxe, imperiestro ediktis, ke prefektoj en diversaj lokoj cxiujare venu al la metropolo unufoje, por ekzameni ilian laboron. Okaze la patro de la instruitulo de Xingyang trovigxis en la metropolo, kaj ankaux li, kune kun siaj kolegoj, en alivesto venis spekti la rivalan kantadon de elegioj. Li havis maljunan lakeon, kiu estis edzo de la mamnutristino de la instruitulo. El la movoj kaj paroloj de la instruitulo, la maljuna lakeo jam rekonis lin sia juna mastreto, tamen li ne kuragxis tion malkasxi, sed nur larmis. Surprizite la patro demandis al sia maljuna lakeo, kaj tiu respondis: “Tiu juna kantanto aspektis ekzakte simila al via perdigxinta filo.”
La patro diris: “Pro kunportitaj tro multaj ricxajxoj, mia filo jam delonge estis murdita de rabistoj, kial li povus vivi cxi tie kaj tiamaniere ?”
Dirinte, ankaux li larmis malgxoje. Poste la maljuna lakeo refoje iris al la strato. Unue li demandis al la kol egoj de la junulo: “Kiu estas la junulo, kiu tiel brile kantis ?”
La kolegoj cxiuj respondis: “Li estas la filo de s-ro N.” Ankaux lia nomo sxangxigxis.
Sciigxinte ke tiu vere estas la junsinjoro, la maljuna lakeo konsternigxis. Li malrapide alproksimigxis por zorge observi.
Ekvidinte la maljunan lakeon, la instruitulo tuj paligxis kaj sin turnis por forsxteligxi en la homamason. Sed la maljuna lakeo ekkaptis lin je maniko kaj demandis: “Cxu vi estas la junsinjoro ?”
Ili cxirkauxprenis unu la alian kaj ambaux ekploris. La maljuna lakeo do veturigis la instruitulon al lia patro.
Renkontigxis la patro kaj la filo. Sed la patro riprocxis: “Ho, kia degenerajxo ci jam farigxis ! Mia familio jam estas tute malhonorita de cia fiago ! Cxu ci ankoraux havas la vizagxon revidi min ?”
La patro ordonis la filon sekvi lin piedire. Venante al dezerta loko oriente de la Abrikota Gxardeno okcidente de la Zigzaga Rivero, la patro senigis al li veston kaj forte skurgxis lin centojn da fojoj. Ne povante elteni la kruelan skurgxadon, la instruitulo mortis, kaj la patro forlasis lin.
Kiam la instruitulo estis forkondukita al sia patro, la direktoro de la orienta funebrejo sendis iun amatan kolegon kasxe postsekvi. Reveninte li rakontis al siaj sampartianoj la okazajxon, kiun li propraokule vidis, kaj vekis komunan suspiron. Du kolegoj estis senditaj kun mato por lin enterigi. Veninte, la du senditoj trovis ke la instruitulo ankoraux havis varmeton cxe la brusto. Ili sidigis lin, kaj nur post longa tempo li reakiris spiradon. Ili do reportis lin kaj per kantubo mangxigis al li iom da varma akvo, tiel li rekonsciigxis en la sekvanta tago.
Post pli ol unu monato, la instruitulo ankoraux ne povis movi siajn membrojn. Fiodore pusis kaj ulcerigxis la vundoj de la skurgxado, kio vekis abomenon de kolegoj. Iuvespere ili forlasis lin apudvoje. Multaj preterpasantoj kompatis lin kaj de tempo al tempo lasis al li restajxojn de mangxajxoj, per kio li nutris sin. Post dek tagdekoj li fine povis relevi sin helpe de irbastono. Portante sur si eluzitan robon kun multe da flikacxoj, tenante en sia mano difektitan bovlon, li vagis sur stratoj almozpete. Tio dauxris de auxtuno gxis vintro. Nokte li kasxis sin en kaduka terkavocxe rubejo kaj tage migris almozpetante surstrate.
Iun vintran tagon, negxegis. Pelate de frosto kaj malsato, la instruitulo eliris malgraux la negxego. Li almozpetis per tre doloraj veoj, kio pikis koron de cxiuj auxdantoj kaj vidantoj. Siatempe la negxo falis intense kaj pordoj de plejparto da domoj estis firme fermitaj. Kiam li venis al la orienta pordo de Anyi-kvartalo, li direktis sin al la nordo laux muro de la kvartalo; kaj, preterpasxinte 7 aux 8 domojn, li ekvidis domon, kies maldekstra pordklapo restis malfermita. Tie estis logxejo de la knabino Li Wa. Ne sciante pri tio, la instruitulo tio sencxese vekriis: “Ho, mi mortos de malsato...mi mortos de frosto...!” La vocxo urgxa kaj mizerplena sxiris al auxskultantoj la koron.
