此主题相关图片如下：

Wang Xizhi( uxang sxjigxi, 303—361，aux 321—379 p.K.)
Prefaco al la Poemaro Kolektita cxe la Orkidea Pavilono

  En la 9-a jaro (alinome guichou-jaro) de Yonghe-erao, Jin-dinastio, (353 p.K.). Komence de la tria monato en malfrua printempo, ni havis kunvenon cxe la Orkidea Pavilono en Shanyin-gubernio, Guiji-prefektujo (nuntempa Shaoxing), por la Printempa Puriga Festivalo. Cxeestis cxiuj lokaj eminentuloj, oldaj kaj junaj. Cxi tie trovigxas altaj montoj kaj apikaj krutajxoj, kun prosperaj arbaro kaj bambuoj. Kuras klara rojo kaj galopa fluo, kiuj reflektas sunlumon brilanta ambauxflanke de la pavilono. Ni alkondukis akvon kiel zigzagan kanalon por la flosantaj vintasoj, kaj cxiuj gastoj tie sidis lauxborde. Kvankam mankas al ni akompano de orkestro, tamen, drinkante versi ankaux povas esprimi senton en nia koro. Tiun tagon serenas la cxielo, klaras la aero. Varma brizo blovas agrable. Kapleve     ni povas vidi la senliman vastecon de la cxielo; kapkline, ni povas observi abundecon de estajxoj. Tial ni lasu liberan vagadon de rigardo kaj penso por delico de vido kaj auxdo. Kia gxojo!

    Nun cxiuj homoj vivas kune en la mondo. Iuj kun malkasxema grandanimeco, korversxe babilis kun amikoj en cxambro; dum aliaj , trovante apogon por sia animo en iuj aferoj,  senbride gxuis la nunon. Tia sinteno pri homa vivo estas tre diferenca, cxu trankvila aux movigxema, cxe nesamaj homoj. Kiam la homo renkontis gxojon kiu apartenas al li nur por momento, li sentas kontenton, ecx ne rimarkante la aliveno de maljuneco. Kaj kiam ili sentis enuigxon pri la aferoj kiujn ili strebis longan tempon, sxangxigxis ilia animstato. Ili certe suspiris kun profunda sento.  La afero iam tre sxatata rapide jam farigxis paseo droninta en memoro. Kaj la homa vivo cxu longa aux mallonga, sxangxema laux cirkonstanco,  neeviteble havos finon. Antikvuloj ja diris: "Naskigxo kaj morto ambaux estas grava por homa vivo."  Tio ja estas veinda, cxu ne?

    Cxiufoje, kiam mi konsideras pri la rezonoj pro kiuj la antikvuloj suspiris, mi sentas cxiam kunsenton antaux iliaj verkajxoj. Kaj mi ne povis ekspliki kial mi tiel sentis. Mi cxiam opinias ke estas erare rigardi la vivon kaj morton sama afero,  kaj ankaux absurde rigardi la longan vivon kaj fruan morton egala. Kiam la posteuloj rigardos al ni, certe tre similas al tio kiel ni nun rigardas al la antikvuloj.  Ho veinde! Tial mi listigis la nomojn de tiuj kiuj cxeestas nian kunsidon. kaj registris iliajn verkajxojn malgraux ke sxangxos kaj la tempo kaj la cirkonstancoj. tamen la kauxzoj de suspiroj estas la samaj. Mi kredas ke legontoj en futuraj generacioj ankaux suspiros pro miaj vortoj.
--- elcxinigis Guozhu

此主题相关图片如下：

兰 亭 集 序
(王羲之)
永和九年，岁在癸丑，暮春之初，会于会稽山阴之兰亭，修禊事也。群贤毕至，少长咸集。此地有崇山峻岭，茂林修竹，又有清流激湍，映带左右。引以为流觞曲水，列坐其次，虽无丝竹管弦之盛，一觞一咏，亦足以畅叙幽情。是日也，天朗气清，惠风和畅。仰观宇宙之大，俯察品类之盛，所以游目骋怀，足以极视听之娱，信可乐也。

夫人之相与，俯仰一世。或取诸怀抱，晤言一室之内；或因寄所托，放浪形骸之外。虽趣舍万殊，静躁不同，当其欣于所遇，暂得于己，快然自足，曾不知老之将至。及其所之既倦，情随事迁，感慨系之矣。向之所欣，俯仰之间，已为陈迹，犹不能不以之兴怀。况修短随化，终期于尽。古人云：“死生亦大矣！”岂不痛哉！

每览昔人兴感之由，若合一契，未尝不临文嗟悼，不能喻之于怀。固知一死生为虚诞，齐彭殇为妄作。后之视今，亦犹今之视昔，悲乎！故列叙时人，录其所述。虽世殊事异，所以兴怀，其致一也。后之览者，亦将有感于斯文。

——选自《四部备要》本《骈体文钞》

此主题相关图片如下：

 《兰亭序》为文章，清新优美；《兰亭序》为书法，遒劲飘逸。或许其法帖难见原貌，或许其真本经历不凡，千百年以来，被誉为“天下第一行书”，成为历代书家心摹手追之经典珍奇。

      东晋穆帝永和九年，三月三日，王羲之与谢安、孙绰等四十一人，于浙江山阴之兰亭“修祓禊之礼”， 众人诗作集册，由王羲之作序，因名《兰亭序》，又名《兰亭宴集序》、《兰亭集序》、《临河序》、《禊序》、《禊贴》。法帖相传之本，共二十八行，三百二十四字。

      据唐何延之《兰亭记》云：王羲之挥毫作序时，“乃有神助，及醒后，他日更书数十本，无如祓禊所书之者”。王羲之挥毫之时，或许身临山水佳境而忘却烦恼；或许沉湎真挚友谊而心情愉悦，或许酒助豪放而壮思逸兴，《兰亭序》墨迹堪称绝妙，甚为王羲之及家人所诊视。

     此后，三百余年间，虽沧海桑田，王氏后人历代传承，至七代孙智永，而智永已皈依佛门为僧，临终将《兰亭序》帖授于弟子辩才。唐太宗得知，派人往永欣寺，请辩才进宫，三番问之，辩才均称，确曾有幸目睹之，而先师圆寂后，《兰亭序》贴已不知去向。

    唐太宗遂谋于侍臣，推萧翼“出山”。萧前往永欣寺，诡称北方商人，常与辩才晤谈，乃至饮酒赋诗，成为“莫逆”。萧伺机曰：“《兰亭序》已不复存在，现存者仅为临本耳！” 辩才遂将真迹取出，坦言：此乃禅师临终亲授之。萧仍伪称非“真迹”。一日，萧趁辩才外出之际，终将其真迹裹携而去。
唐太宗酷爱王羲之书法，以此帖为王书第一，玩赏一生，曾命侍臣临摹分赐亲贵近臣。后太宗死，以真迹殉葬，《兰亭序》真迹亦别于人世。今人观之《兰亭序》墨迹者，均为后人摹本或刻本。摹本以唐冯承素之“神龙本”为最精，刻本以唐欧阳询之“定武兰亭”为最著。或许《红楼梦》因传本残缺而令人遐想，或许《兰亭序》因真迹不见而更让人仰慕。 

此文记三月初三日兰亭聚会、曲水流觞盛事。2009年3月29日为农历己丑年三月三日，特发表其世界语译文。

www.51yala.com/Html/2006102682550-1.Html

兰亭地处绍兴城西南12．5公里的兰渚山下，相传越王勾践曾在这一带种过兰花，汉代为驿亭所在，因名兰亭。现址为明嘉靖二十七年(l548)郡守沈启重建，后又为清康熙十二年(1673)整饬，几经反复，于1980年全面修复如初，占地2.27万平方米。

　　传说东晋永和九年(353)三月初三，王羲之和当时名士孙统、孙绰、谢安、支遁等41人，为过“修禊日”宴集于此。他们列坐于曲水两侧，将酒觞置于清流之上，飘流至谁的前面，谁就即兴赋诗，否则罚酒三觞。这次聚会有26人作诗37首。王羲之为之作了一篇序文，这就是有“天下第一行书”之称的王羲之书法代表作《兰亭集序》。传说当时王羲之是乘着酒兴方酣之际，用蚕茧纸、鼠须笔疾书此序，通篇28行，324字，凡字有复重者，皆变化不一，精美绝伦。只可惜这样一件书法珍品，到了唐太宗手里，他爱不忍释，临死时竟命人用它来殉葬。从此后世人便看不到《兰亭集序》的真迹了。由此兰亭也因此成为历代书法家的朝圣之地和江南著名园林。

　　兰亭可分八个景区，进大门经小径清溪，就是鹅池碑亭，迎面有“鹅池”二字，传为王羲之和王献之父子分别所书，人称“父子碑”。传说王羲之很喜欢鹅，在家里养了一群鹅，古名鹅池。现亭旁鹅池，亦有几只白鹅悠然嬉游，颇有生趣。过鹅池越三曲桥，便是小兰亭，亭中碑上“兰亭”二字系康熙手书。西侧“乐池”池面十亩多，临池有“俯仰亭”，池西有饭庄茶室。东铡为流觞亭，是兰亭的中心，亭内有“曲水邀观处”一匾，正下悬唐名画家李公麟的《兰亭修禊图》。亭前曲水叠石，是流觞咏饮的场所。此北面为御碑亭，御碑亭八角重檐，气势宏敞，又有清流激湍，映带左右。此亭是一座幽雅别致的江南风格亭榭，亭高12.5米，内置我国最大古碑之一的兰亭御碑，碑高6.8米，宽2.6米，重1.8吨，正面是康熙皇帝手书的《兰亭序》全文，背面是乾隆游兰亭时写的七律《兰亭即事》，人称“祖孙碑”，此碑真可谓绝无仅有。