此主题相关图片如下：

Pu Songling
§178. Hu Meng 狐 梦
SONGXO PRI VULPINO

Mia amiko s-ro Bi Yi'an estis senbridema eminentulo, kiu sintenis grandanima boemo. Li aspektis dika, grasa kaj haroza, gxuante famon inter intelektuloj.
Foje, li vizitis al la vilao de sia onklo, iama prefekto, kaj ripozis sur etagxo de pavilono, kie laux onidiro estis frekventata de vulpspiritoj.
Cxiufoje, kiam s-ro Bi legis la mirrakonton pri vulpa feino Qingfeng, li cxiam havis ardan sopiron kaj ofte bedauxris pro tio ke li mem neniam havis la sxancon ankaux renkontigxi kun sxi foje. Tial, ripozante en la pavilono, s-ro Bi profundigxis en kontempla meditado.

Kiam li revenis al sia kabineto, apenaux vesperigxis.
Estis sufoke varma somera monato. s-ro Bi do kusxigxis dormi kontraux la pordo.
En songxo li eksentis ke iu pusxsvingis lin. vekigxinte li rigardis kaj vidis virinon, kiu, kvankam pli ol 40-jara, tamen ankoraux restis suficxe bela. Kun surpriza gxojo s-ro Bi levigxis kaj demandis kiu sxi estis ?
"Mi estas vulpa spirito," ridante la virino respondis. "cxar vi ofte sopiris, mi kore dankas vian favoron !"
Auxdinte tion, s-ro Bi tre gxojis kaj komencis sxerci kun sxi. La virino ridis dirante:
"Mi jam estas tro agxa, tial mi hontas antaux vi, ecx se vi ne montras vian abomenon ! Sed mi havas filineton, jxus adoltan, kiu povos servi al vi. Morgaux vespere mi venigos sxin , do, ne lasu alian homon logxi cxi tie."
Dirinte, sxi foriris.

La sekvantan vesperon, s-ro Bi sidis atendante kun bruligitaj incensoj, kaj la virino efektive venis kun sia filineto, kiu estis senkompare milda kaj eleganta knabino.
La virino diris al sia filineto:
"Ekzistas lauxdestina amo inter vi kaj karulo Bi, do restu cxi tie. Morgaux matene revenu frue kaj ne estu tro dormavida !"
Tenante la manon de la vulpa knabino, s-ro Bi kune kun sxi iris en la litvualon kaj ambaux havis delican gegxuon.
Post la intimajxoj, la knabino diris:
"Ho, mia korpulenta karulo estas tro peza por ke mi eltenu !"
Kaj, antaux tagigxo sxi foriris.

Vespere, sxi mem revenis kaj diris al s-ro Bi:
"Miaj fratinoj nun volas gratuli al mi novedzon, tial petas ke vi degne iru kun mi al festeno !"
"Kien ?" demandis s-ro Bi.
"Morgaux nin regalos la plej agxa fratino kiel gastiganto," respondis la knabino. "Sxi logxas ne malproksime."
La sekvantan tagon, s-ro Bi efektive atendis, sed post longa tempo la knabino ankoraux ne venis. Apenaux Bi volis dormeti momenton apogante sin sur la tablo, subite la knabino eniris kaj diris:
"Pardonu, ke mi atendigis vin tro longe !" kaj ambaux ekiris man-en-mane.
Post momento, ili alvenis cellokon. Tra granda korto rekte ascendis la cxefan halon, kie prilumis lampoj kaj kandeloj, tiel brilaj kiel steloj.
Jen aperis la mastrino, cx. 20-jara, kun maldensa tualeto, aspektante ekstreme cxarma. ordiginte al si manikojn sxi salutis gratule. Apenaux ili altabligxis, eniris servistino anoncante:
"Alvenas la Dua S-ino !"
Kaj eniris juna virineto, cx. 18- aux 19-jara. Ridante sxi diris al al knabino:
"Kara franjo, nun, post edzinigxo cxu vi estas kontenta pri via novedzo ?"
La vulpa knabino per ventumilo frapis al sxi sur dorso kaj jxetis al sxi strabon.
La Dua Fratino diris:
"Mi ankoraux bone memoras ke ni amuzis nin infanagxe per interluktado.
Junfratino plej timis ke oni tiklis al sxi je akseloj. Ecx se mi nur kriis kaj mimike direktis de malproksime, sxi jam ne povis deteni sin de ridegoj, kaj kolere malbenis min edzinigxi al pigmea princido de Liliputo. Reciproke mi ankaux benis ke sxi edzinigxu al barboza edzo kiu per siaj duraj lipharoj trapiku al sxi la etajn lipojn. Nun efektive realigxis mia antauxdiro !"
Ridante la Unua Fratino diris al sia Dua Franjo:
"Ho, vi ja meritas koleran malbenon de la Tria Franjo ! Vidu, ecx dum la cxeesto de la tria bofrato vi ankoraux sxercas per sensencajxoj !"
Post momento, ili altabligxis, sidante sxultro-cxe-sxultre kaj tostante inter si, kun gajaj ridoj, babiloj, gxuis ravan festenon.
Jen venis knabino, cx. 11- aux 12-jara, cxirkauxbrakumante katon cxe sia sino.
Kvankam ankoraux en plena infaneco, tamen kun sorcxa beleco kaj cxarmo.
"Ho, Kvara Franjo !" demandis al sxi la Unua Fratino. "Cxu vi ankaux volas vidi la bofraton ? Sed cxi tie ne estas via sidloko."
Kaj sxi levsidigis sxin sur siajn genuojn kaj mangxigis al sxi per frandajxoj kaj fruktoj.
Post nelonge, sxi transmetis la knabineton en la sinon de la Dua Fratino,
dirante: "Sxia korpo sxargxpremis miajn femurojn doloraj !"
"Ho, la knabineto jam kreskis tiel granda !" diris la Dua Fratino. "Ankaux miaj
kruroj estas malfortaj, ne povante elteni sxian pezon de centoj da kilogramoj.
Cxar sxi venas por vidi la bofraton, do, lasu sxin sidigxi al li sur la dikaj kaj grasaj genuoj de fortikulo !"
Parolante sxi levprenis la knabineton kaj metis sxin en la sinon de s-ro Bi, kiu eksentis sxin aroma, mola, versxajne tute senpeza neniajxo.
S-ro Bi do cxirkauxprenis sxin kaj kundrinkis kun sxi. Tiam la Unua Fratino avertis:
"Infaneto ne tro multe drinku ! Cxar viaj miskondutoj post ebriigxo kauxzos mokridojn de la bofrato !"
Sed la knabineto sencxese ridis naive malfermante sian busxon. Sxi karesis per mano al la kato, kaj gxi tiklite miauxis.
"Rapide formovu gxin ! " kriis la Unua Fratino, "por ke puloj aux pedikoj ne gxenu !"
"Ni havu drinkludon per la kato !" la Dua Fratino proponis, "nome, transdonadu inter ni mangxbastoneton, de unu al la alia, rondirige, kaj tiu, kiu ricevis la mangxbastoneton gxuste kiam la kato miauxis, estu punita per drinko !"
Cxiuj konsentis kaj komencis ludi. sed cxiufoje, kiam la mangxbastoneto venis en manon de s-ro Bi, la kato ekmiauxis, tiel ke s-ro Bi, kiu tre kapablis je drinkado, estis punita de pluraj pokaloj da drinkoj. Nur tiam li ekrimarkis ke la miauxoj fakte estis kauxzitaj de la tiklo far la knabineto, kio vekis foj-refoje gajajn ridbruojn.
"Rapide revenu, junfratino !" la Dua Fratino ekparolis. "Se vi tro lacigis nian bofraton, tre eble la Tria Fratino estos malkontenta pri vi !"
Nur tiam la knabineto foriris kun sia kato.
Rimarkinte ke s-ro Bi vere kapablas drinki, la Unua Fratino do demetis de si hartuberan protezon kaj prenis gxin kiel vinpokalon, kiun sxi prezentis al s-ro Bi pleniginte per vino tostante. Lauxaspekte la hartubera protezo povis enteni
versxajne nur unu litron da vino. sed laux sento de s-ro Bi gxi liveris al li preskaux kelkajn dekalitrojn.
Kiam cxiom da vino en gxi estis eldrinkita, s-ro Bi observis kaj trovis gxin fakte granda lotusfolio.
La Dua Fratino ankaux volis gratuli al li per vino, sed s-ro Bi fordankis, dirante ke li jam ne povis plu drinki.
La Dua Fratino do elprenis skatoleton de lipkremo kiel drinkilon, iom pli grandan ol globo, kaj versxis al gxi vinon, dirante:
"Se vi jam ne povas drinki pli multe, do drinku nur iomete, simbole !"
Laux sia rigardmezuro s-ro Bi opiniis ke li povis eldrinki gxin per unu sucxo, tamen, li neniel sukcesis sekigi gxin ecx post cent sucxdrinkoj. Sidante apude, la vulpa knabino forprenis la lipkreman skatoleton kaj anstatauxigante donis al
li lotusforman tason, avertante:
"Ne estu trompita de mistifiko de ruzulino !"
Sxi metis la lipkreman skatoleton al la tablo, tamen tio montris sin fakte granda vazo.
"Kio koncernas al vi ?" la Dua Fratino turnis sin al la Tria Fratino kaj demandis, "Cxu novedzo de nur tri tagoj por vi jam estas tiel kara ?"
Tenante la tason, s-ro Bi tuj eldrinkis gxin per unu gluto. Knede li aprecis gxin: mola kaj glacea. Esplore li observis gxin: ne taso, sed brodita sxueto por virino, fajne tajlita kaj ekstreme delikate ornamita.
La Dua Fratino ekrabis la sxueton en sian manon insultante: "Ruza knabinacxo !
Kiam vi forsxtelis al mi la sxueton, ke mi sentis mian ptedon tiel malvarma !"
Kaj sxi levigxis, iris en la internan cxambron por sxangxi al si sxuojn.
La vulpa knabino invitis s-ron Bi starigxi kaj adiauxi al la Unua Fratino. Sxi sendis s-ron Bi ekster la vilagxon, ke li mem hejmen revenu. Tiusekunde s-ro Bi ekvekigxis el songxo. sed li sentis sin ankoraux ebria, kun potencaj vinodoroj
cxe siaj busxo kaj nazo. Pro tio li tre miris kun dubo.
Vespere, la vulpa knabino revenis kaj demandis al li:
"Cxu vi ne mortis pro ebrio hieraux nokte ?"
S-ro Bi respondis: "Mi gxuste suspektis cxu mi havis songxon hieraux ?"
"Ne." la vulpa knabino klarigis. "Cxar miaj fratinoj timis ke vi brue kriacxus,
tial ili invitis vin sub masko de songxo. Fakte tio ne estis songxo."

Cxiufoje kiam la vulpa knabino ludis kun s-ro Bi vejcxion, s-ro Bi cxiam malvenkis.
Ridante, la vulpa knabino diris:
"Vidante ke vi cxiutage emis okupi vin per vejcxio, mi ja misopiniis ke vi certe estas majstro de vejcxio, tamen, nun mi trovis vin nur kun banala sxakarto."
S-ro Bi do petis de sxi instruon.
"Peogreso de ies sxakarto dependas cxefe de la homa percepto, kiamaniere mi povus rapide lertigi vin ?" diris la vulpa knabino. "Tamen, se ni ambaux ofte kunludados dum multaj tagoj, tio eble iel helpos al vi."
Post kelkaj monatoj, s-ro Bi sentis sian sxakarton iom progresinta; sed, post provludo, la vulpa knabino ridante negis: "Ho, ankoraux ne ! ankoraux ne !"
S-ro Bi eliris sxakludi kun siaj malnovaj kunludantoj. Ili cxiuj rimarkis la novan sxangxigxon de lia sxakstilo, kaj tre miris pri tio.
S-ro Bi estis homo malkasxema kaj konfidencema. kutime li povis teni nenion sekreta, sekve li iom konfidis la veron al siaj amikoj. Sed, kiam li revenis hejmen, la vulpa knabino jam informigxis pri cxio kaj riprocxis al li:
"Nun mi komprenas kial miaj samspeculoj ne volas interamikigxi kun vantemuloj !
Kial vi malsekretigis la aferon spite al miaj plej oftaj kaj severaj avertoj ?"
Kolere, sxi volis tuj foriri. S-ro Bi maltrankvile konfesis sian kulpon. Nur tiam iom reduktigxis sxia kolero. Sed post tiam malplioftigxis ankaux sxiaj alvenoj.

Tiel forpasis pli ol unu jaro. Iuvespere, la vulpa knabino revenis. Sed nur silente sidis fronte al li. Kiam s-ro Bi invitis sxin sxakludi, sxi rifuzis; kunkusxi, sxi ankaux rifuzis. Post longa malgxoja momento, sxi ekdemandis:
"Kia mi estis kompare kun la vulpa knabino Qingfeng laux via opinio ?"
"Pli supera ol sxi." respondis s-ro Bi.
"Sed mi mem devas konfesi kun honto, ke nur malpli." diris la vulpa knabino.
"Tamen, cxar s-ro Pu Songling, la mastro de la kabineto Liaozhai, estas via intima amiko je beletro, bonvole petu lin verki por mi mallongan biografion. Kiu scias, ke post jarmiloj ne estas homo, kiu ankaux sopiras min kun amo same kiel
vi ?"
"Ho jes ! Ankaux mi mem jam delonge havis tian deziron. " respondis s-ro Bi.
"Sed mi ne kuragxis malsekretigi pro via averto."
"Jes, mi ja tiel avertis en pasinteco." diris la vulpa knabino." sed nun, kiam ni baldaux disigxos, kion mi ankoraux devas sekretigi ?"
"Kien vi foriros ?" demandis s-ro Bi.
"Mi kaj la Kvara Fratino estas varbitaj de la Diino Xiwangmu kiel senditoj de floroj kaj birdoj, kiuj servos en dia festeno, tial mi ne povos plu reveni al vi." respondis la vulpa knabino. "Iam mia alia fratino ankaux havis amrilaton
kun via kuzo. Okaze de ilia disigxo, ili jam havis du filinojn kaj gxis nun sxi ankoraux ne reedzinigxis. Estas felicxe, ke ni ne havas similan gxenajxon."
S-ro Bi petis de sxi adiauxajn vortojn, kaj sxi donacis al li jenan dedicxon:
"Subregu arogantecon konscience,
eraroj reduktigxos konsekvence."
Sxi ekstarigxis, kaj, kaptante al li la manon, diris: "Se ni ambaux havas volon,
ne estas certe cxu ni neniam revidos nin !"
Dirinte, sxi foriris.

La 19-an de la dekdua monato en la 21-a jaro de Kang'xi-erao (1682 p.K.), kiam s-ro Bi kaj mi kune dormis, pied-kontraux-piede, en Chuoran-pavilono, li detale rakontis al mi la strangajxon.
Mi diris: "Skribante pri tia vulpa knabino, la plumo de Liaozhai estas vere honorigata !"
Kaj mi notis tion.

Trad. Guozhu
--- el la kvina volumo de La Strangajxoj de Liaozhai

狐梦

    余友毕怡庵，倜傥不群，豪纵自喜，貌丰肥，多髭，士林知名。尝以故至叔刺史公之别
业，休憩楼上。传言楼中故多狐。毕每读《青凤传》，心辄向往，恨不一遇。因于楼上摄想
凝思，既而归斋，日已寝暮。
    时暑月燠热，当户而寝。睡中有人摇之，醒而却视则一妇人，年逾四十，而风韵犹存。
毕惊起，问为谁，笑曰：“我狐也。蒙君注念，心窃感纳。”毕闻而喜，投以嘲谑。妇笑
曰：“妾齿加长矣，纵人不见恶，先自渐沮。有小女及笄，可侍巾栉。明宵，无寓人于室，
当即来。”言已而去。至夜，焚香坐伺，妇果携女至。态度娴婉，旷世无匹。妇谓女曰：
“毕郎与有夙缘，即须留止。明旦早归，勿贪睡也。”毕乃握手入帏，款曲备至。事已笑
曰：“肥郎痴重，使人不堪。”未明即去。既夕自来，曰：“姊妹辈将为我贺新郎，明日即
屈同去。”问：“何所？”曰：“大姊作筵主，此去不远也。”毕果候之。良久不至，身渐
倦惰。才伏案头，女忽入曰：“劳君久伺矣。”乃握手而行。奄至一处有大院落，直上中
堂，则见灯烛荧荧，灿若星点。俄而主人至，年近二旬，淡妆绝美。敛衽称贺已，将践席，
婢入曰：“二娘子至。”见一女子入，年可十八九，笑向女曰：“妹子已破瓜矣。新郎颇如
意否？”女以扇击背，白眼视之。二娘曰：“记儿时与妹相扑为戏，妹畏人数胁骨，遥呵手
指，即笑不可耐。便怒我，谓我当嫁僬侥国小王子。我谓婢子他日嫁多髭郎，刺破小吻，今
果然矣。”大娘笑曰：“无怪三娘子怒诅也！新郎在侧，直尔憨跳！”，顷之，合尊促坐，
宴笑甚欢。
    忽一少女抱一猫至，年可十二三，雏发未燥，而艳媚入骨。大娘曰：“四妹妹亦要见姊
丈耶？此无坐处。”因提抱膝头，取肴果饵之。移时，转置二娘怀中，曰：“压我胫股酸
痛！”二姊曰：“婢子许大，身如百钧重，我脆弱不堪；既欲见姊丈，姊丈故壮伟，肥膝耐
坐。”乃捉置毕怀。入怀香软，轻若无人。毕抱与同杯饮，大娘曰：“小婢勿过饮，醉失仪
容，恐姊丈所笑。”少女孜孜展笑，以手弄猫，猫戛然鸣。大娘曰：“尚不抛却，抱走蚤虱
矣！”二娘曰：“请以狸奴为令，执箸交传，鸣处则饮。”众如其教。至毕辄鸣；毕故豪
饮，连举数觥，乃知小女子故捉令鸣也，因大喧笑。二姊曰：“小妹子归休！压杀郎君，恐
三姊怨人。”小女郎乃抱猫去。
    大姊见毕善饮，乃摘髻子贮酒以劝。视髻仅容升许，然饮之觉有数斗之多。比干视之，
则荷盖也。二娘亦欲相酬，毕辞不胜洒。二娘出一口脂合子，大于弹丸，酌曰：“既不胜
酒，聊以示意。”毕视之，一吸可尽，接吸百口，更无干时。女在旁以小莲杯易合子去，
曰：“勿为奸人所算。”置合案上，则一巨钵。二娘曰：“何预汝事！三日郎君，便如许亲
爱耶！”毕持杯向口立尽。把之，腻软；审之，非杯，乃罗袜一钩，衬饰工绝。二娘夺骂
曰：“猾婢！何时盗人履子去，怪足冰冷也！”遂起，入室易舄。
    女约毕离席告别，女送出村，使毕自归。瞥然醒寤，竟是梦景，而鼻口醺醺，酒气犹
浓，异之。至暮女来，曰：“昨宵未醉死耶？”毕言：“方疑是梦。”女曰：“姊妹怖君狂
噪，故托之梦，实非梦也。”女每与毕弈，毕辄负。女笑曰：“君日嗜此，我谓必大高着。
今视之，只平平耳。”毕求指诲，女曰：“弈之为术，在人自悟，我何能益君？朝夕渐染，
或当有益。”居数月，毕觉稍进。女试之，笑曰：“尚未，尚未。”毕出，与所尝共弈者
游，则人觉其异，稍咸奇之。
    毕为人坦直，胸无宿物，微泄之。女已知，责曰：“无惑乎同道者不交狂生也！屡嘱甚
密，何尚尔尔？”怫然欲去。毕谢过不遑，女乃稍解，然由此来濅疏矣。积年余，一夕来，
兀坐相向。与之弈，不弈；与之寝，不寝。怅然良久，曰：“君视我孰如青凤？曰：“殆过
之。”曰：“我自惭弗如。然聊斋与君文字交，请烦作小传，未必千载下无爱忆如君者。”
曰：“夙有此志。曩遵旧嘱，故秘之。”女曰：“向为是嘱，今已将别，复何讳？”问：
“何往？”曰：“妾与四妹妹为西王母征作花鸟使，不复得来矣。曩有姊行，与君家叔兄，
临别已产二女，今尚未醮；妾与君幸无所累。”毕求赠言，曰：“盛气平，过自寡。”遂
起，捉手曰：“君送我行。”至里许，洒涕分手，曰：“役此有志，未必无会期也。”乃去。
    康熙二十一年腊月十九日，毕子与余抵足绰然堂，细述其异。余曰：“有狐若此，则聊
斋笔墨有光荣矣。”遂志之。

狐梦（聊斋白话译文）
 

    我的朋友毕怡庵，少年倜傥，与众不同。英豪放纵，自以为是。面貌丰美，然胡须很多，士人中闻名。

    他曾经因为别的原因，到他叔叔刺史公的的别墅去，晚上在楼上住宿。传楼上原有狐狸——他每次读“青凤传”，心里就向往，恨不能自己也遇到那样的事——因此在楼上冥思苦想。等他回到书房，太阳已经落山。当时正是夏天，天气闷热，他就对着门睡下了。睡中觉得有人摇晃他，醒了一看，却是一位妇人。年纪不过四十岁。可风韵犹存。他吃惊的起来问：“你是谁？”夫人笑着说：“我是狐狸精，蒙君思念，心里感激你的痴情。”比听说十分高兴，过去戏弄她。夫人笑着说：“妾年纪大了，纵使别人不厌恶，自己也感到惭愧。我又一小女，到了出嫁的年龄，可来陪侍你。明晚，没别人在屋，一定来。”说完就走了。

    到了第二夜，他点香等待。人果然领了女来。见女子面目娴婉，真是当世无双。夫人对女子说：“你与毕郎有夙缘，就留在着，明日早回，不要贪睡。”

   毕与女握手入帐，温情备至。风雨过后，女子笑着说：“郎身子肥重，简直使人不堪忍受。”天明就走了。

    到了晚上，自己来了说：“姐妹们要为我们祝贺，明日就烦你一同去。”毕问：“什么地方？”女子答：“大姐做主人，离此不远。”第二天，毕就早早恭候，见很久不来，渐渐倦了，刚伏在案上想睡，女子忽然进来说：“劳君久等了。“于是拉手而去。

    忽然到了一个地方，只见一个大院子，二人一直上了中堂。见灯烛荧荧，灿如繁星。一会儿，主人出来，年纪在二十来岁淡妆艳美。提着裙子称贺完了，将要入席，婢女忽然来报：“二娘子到。”见又一女子进来，年纪在十八九岁，笑着向毕女问：“梅子已经破瓜了，新郎很如意吧？”女子用扇子打她的背，用白眼看她。二娘子又说：“己的小事与妹妹做相扑游戏，妹妹怕人数肋骨，远远地伸了手指，就笑得前仰后合，对我发怒，说我应嫁给矮人国的王子。我说：妹子以后嫁个多胡须的郎君，刺破你的小嘴，今果然是这样。“大娘子笑着说：“不怪三娘子骂你，新郎在此，一直胡闹。“    一会儿，众人排位坐下。宴会上欢声笑语。忽然见一少女，抱着一只猫进来，年纪仅十二三岁，乳臭未干，可艳美绝顶。大娘子说：“四妹妹也要见姐夫吗？这里没有坐的地方。”于是抱着她坐到膝上，取了茶给她吃。

    过了一会儿，转放到二娘子怀里说：“压得我胫骨酸痛。“二娘子说：“妹子这么大，身子像百斤重。我的腿脆弱不行，既想见姐夫，姐夫这么雄壮，肥腿上耐坐。”于是抱着拥到毕怀中。毕抱入怀，觉得十分香软，轻的就像没人一样。毕抱着她同杯饮酒。大娘子说：“小妹不要过饮，醉了失了仪容，姐夫笑话。”少女咯咯地笑着，用手抚摸着猫，猫轻微的叫着。大娘子说：“还不扔掉，跳蚤虱子爬到身上了！”二娘子说：“请用狸猫，小奴为酒令，拿着筷子传，它叫时到了谁的手里，谁就饮酒。”众人答应。

   到了毕这里，猫就叫。毕原来就能饮酒，连着喝了几杯，才知道是小女子故意捉弄猫叫，因此众人喧笑。二娘子说：“小妹子回去休息！压坏了郎君，怕三妹怨人。”小女子于是抱着猫跑了。

   大娘子见毕善饮酒。于是摘下假发髻，盛酒相劝。看她的髻仅装一升多，可饮下就像饮了好几斗。他干完细看，却是荷叶盖。二娘子也要劝酒，毕推辞说不能喝了。二娘子拿出一个小小的口红盒子，就像弹丸大小，倒满了酒说：“既然不能多饮，聊表意思。”毕一看，一口就可喝完——可是接过来喝了近百口，还是没有喝干，反而更多了。他的妻子在旁边，就用小莲花杯子把盒子换去说：“不要被奸人捉弄。“把盒子放到案上，却是一个大罐子。二娘子说：“干你什么事，三日郎君，就亲成这样！”毕端着杯子，对口喝干了。一捏杯子，挺软的。细看不是杯，却是一支罗袜。修饰精美。二娘子夺过来骂道：“滑妹子什么时候偷人家的袜子去！怪不得脚冷！”于是起来，入室去换。

    妻子约毕离席告别，送他出村，让他自己回去。他猛然醒悟，竟然是梦境。可口里酒气熏天，自感奇怪。

    到了晚上，女子来问：“昨晚没醉死吗？”毕说：“刚怀疑是梦境。”女子说：“姐妹怕君狂躁，所以托了梦，实际上不是梦。”

    女子每次与毕下棋，毕总输。女子笑着说：“君每天这样好下棋，我想一定有高招，今一看，只不过平常罢了。”毕求她指教。女子说：“棋术，在人自己思考，我怎能帮助呢。早晚渐渐感染，或有帮助。”住了数月，毕觉得渐渐有了长进。女子笑着说：“还未学到，还未学到!”毕出了门，和其他曾经下棋的朋友下棋，别人都觉得他走棋奇特，有人感到奇怪。毕为人耿直，心里搁不住话，就稍微泄漏了一点消息。女子知道了，责备他说：“无怪乎同道人不交狂生，多次嘱咐你不要泄密，怎么还是这样？”愤然要走，毕慌忙上前认错，女子才稍微宽恕他。然而从此来的就少了。

    过了一年多。一天晚上，女子来了，两人相对而坐。与她下棋，说不下；与她睡觉，说补税。惆怅了很久说：“君看我于青风那个美？”毕说：“你比青风美。”女子说：“我自己惭愧步入，可是聊斋于君有文字上的交情，就烦做个小传，不一定千年后没有像君这样痴情的人。”毕说：“素有次愿，只是遵守你的嘱咐，所以才秘密稿纸。”女子说：“一向是这样嘱咐，可现在将要分别，还有什么秘密。”毕问：“到哪里去？”女子说：“妾和四妹被征去替西王母做侍女，不再回来。以前有个姐姐，与你家一个叔伯兄弟相好，临别已经生了两女，现在我们没有子女，我于君也没有什么牵累。“比求她留下几句话。她说：“盛气平了，过自然就少了。”

于是站起来，拉着他的手说：“君送我。”走了一里左右，泪洒相别。分手时说：“彼此有志，不一定没有会面的时候。”于是分别而去。

   康熙二十年腊月十九日，毕与我同床睡在绰然堂，他详细地叙述了他这段艳史。我说：“如果狐狸像这样，那么聊斋的笔墨也有光荣了。”于是记下了它。