此主题相关图片如下：

§149. Xu Huangliang 续黄粱
DAUXRIGO DE LA SONGXO EN HANDAN
  

Kiam Zeng Xiaolian de Fujian akiris sukceson en metropola ekzameno, kune kun du aux tri novaj sukcesintoj li ekskursis al la cxirkauxurbo. Hazarde ili informigxis ke en Vajrocana-templo logxis astrologo, kaj kune rajdis tien peti auxguron. Enirinte, ili salutis kaj sidigxis.
Vidante ilian pavecon, la auxguristo unue iom regalis ilin per intencaj flatoj.
Svingante ventumilon en sia mano, Zeng ekdemandis ridetante: "Cxu mi havos la fortunfavoran sxancon surporti la drak-robon kaj jadzonon de la altranga mandareno ?"
Kun serioza mieno la auxguristo antauxdiris ke la Fortuno promesos al li funkciadon de premiero dum 20 pacaj jaroj.
Ekstaze Zeng kondutis pli fiera.
Siatempe ekpluvetis. Zeng kaj liaj kunuloj do iris al la bonza logxejo por eviti la pluvon.
En la logxejo sur tifaa kuseno sidis maljuna bonzo, kun profundaj okulkavoj kaj altegxa nazo, kiu, langvore kondutis al ili nur sengxene. La grupo da ekskursantoj mem ascendis sur la terliton interbabili kaj ili brue gratulis s-ron Zeng kiel premieron.
Kun memkontento kaj aroganteco, Zeng diris al siaj kunvojagxantoj: "Se mi funkcius kiel premiero, mi certe promocios s-ron Zhang provincestro, numumos miajn kuzojn kolonelo kaj subkolonelo, ecx al la grizharaj servistoj de mia familio mi premidonos ankaux titolojn de leuxtenanto kaj vicleuxtenanto. Nur tio kontentigos min !"
Auxdinte la parolon de Zeng, cxiuj eksplodis per ridego.
Tiam auxdigxis la pluvego pli intensa ekstere de la pordo. Dume Zeng lace kusxigxis sur la terlito, subite li vidis ke alvenis du senditoj el palaco kun edikto, persone manskribita de la imperiestro, por alvoki Ekscelencon-Premieron Zeng diskuti pri sxtataj aferoj.
Kun ekzaltigxo Zeng tuj rapidis al la Kortego. Proksimigxante al li, la imperiestro parolis favore dum longa tempo, konfidante al li la potencon promocii aux degradi cxiujn sxtatoficistojn sub la tria grado, kaj premidonis al li la drak-robon, jadzonon kaj elitajn cxevalojn. Sxangxinte sian malnovan veston per la drakrobo, Zeng riverencis kap-gxis-tere kaj revenis al sia — jam ne la malnova hejmo — sed lukse pompa domego kun delikate pentritaj traboj kaj dekoracioj. Ecx li mem ne povis kompreni, kiel li povis ektrovi sin en tia stato. Tamen, nur se li eligis duonvocxe ordonon, oni tuj respondis tondre obeon. Jen altrangaj lordoj venis donaci rarajn mar-produktajxojn, kaj la humilaj vizitantoj sin sekvis unu post aliaj al lia domo. Kiam venis ministroj, Zeng rapide bonvenigis renkonte. Kiam venis vicministroj, li salutis per kunigitaj manoj kaj alparolis. Sed al tiuj alvizitantoj kun malpli alta rango ol la supremenciitaj, li nur iomete apbalancis.
Provincestro de Shanxi donacis al Zeng dek kantistinojn, senescepte belulinojn, el kiuj la plej cxarmaj du nomigxis Niaoniao kaj Xianxian kaj ambaux gxuis la plej grandan favoron de Zeng. En sia ferio cxiutage Zeng nur sengxene portis sur si lozan ferian robon, sen cxapo kaj dronis tutajn tagojn en ravo de kantoj kaj muzikoj.
Iutage, Zeng rememoris ke dum siaj sximaj tagoj li estis favorita per almozdono de la gubernia gxentilhomo Wang Ziliang.
"Nun mi jam farigxis altrangulo," Zeng pensis, "sed Wang ankoraux malfacile vadas en sia karierado, kial mi ne donos al li ian helpon ?"
La sekvantan matenon, Zeng jam prezentis sian petskribon al la imperiestro, rekomendante s-ron wang kiel admonisto-mandarenon, kaj rapide alvenis la sankcia edikto, laux kiu s-ro Wang estu tuj promociita.
Foje Zeng ankaux rememoris pri eta malpacigxo kun Guo Taipu, la mandareno pri bredo de imperiestraj cxevaloj, Zeng alvokis admoniston Lü, inspektoron Chen Chang k.a.,iom sugestis al ili, kaj, la sekvantan tagon sxtatakuzoj far Lü,Chen k.c. pri kulpoj de Guo jam prezentigxis al la imperiestro. Rezulte de tio, Guo estis punita per eksigo de la ofico. Tiel Zeng likvidis la repagon kaj al sia favorinto kaj al sia malamiko. Pro tio Zeng sentis grandan kontenton.
 

Informigxinte pri la akuzraporto, Zeng estis tiel forte terurita kvazaux trafluigita de glacia akvo. estis felicxe, ke la imperiestro montris grandaniman indulgemon reteninte la akuzraporton netraktita. Sed la kolerigitaj korteganoj pli intense dauxrigis la sxtatakuzon kontraux Zeng, kaj ecx tiuj, kiuj iam humile tenis sin kiel discxiplo kaj flatnomis Zeng kiel sian "Kara Pacxjon", nun ankaux sxangxis sian konduton malamika. Rezulte de tio, fine publikigxis la imperiestra edikto, laux kiu cxiom da ricxajxoj de Zeng estu konfiskita dum Zeng mem estu punita per ekzilo al malproksima Yunnan-provinco. krome, oficiro ankaux estis forsendita por aresti la filon de Zeng, kiu funkciis kiel prefekto de Pingyang.
Dum Zeng ankoraux estis terurita ekauxdinte la severan edikton, jen dekoj da armitoj kun glavo aux lanco jam rekte entrudigxis gxis lia interna dormcxambro, kie ili senigis al Zeng la mandarenan cxapon kaj uniformon, kaj sxnurligis lin kaj lian edzinon ambaux. portistoj ankaux venis transporti liajn ricxajxojn en la halon, kie amasigxis jen liaj oro, argxento, monbiletoj je milionoj; kaj la perloj, smeraldoj, gemoj kaj jadajxoj je centoj da busxeloj, kurtenoj, vualoj kaj litajxoj je miloj; krome, infanaj vindoj, vestajxoj kaj virinaj sxuoj, sxtrumpoj dissxutigxis senorde sur la kortaj sxtuparoj. Vidante tian scenon, Zeng sentis kaj amaron kaj doloron en sia koro. post nelonge, iu forte trenis lian belan kromedzinon, kiu, kun distauxzitaj haroj kaj paligxinta vizagxo malgxoje lamentveis. Kun flama doloro kaj indigno en sia koro, Zeng tamen kuragxis diri nenian vorton.

Post nelonga momento, armitoj jam rapide per sigelfermaj slipoj fermis cxiajn pavilonojn kaj tenejojn en la domo de Zeng, kaj, krude insultante al Zeng, pelis lin tuj eliri. Sub senindulga forkonduko kaj pusxado de eskortantoj, geedzoj Zeng ekiris sur la vojo al ekzilo. Ili humile petis pri havigo de malbona kalesxeto por iom faciligi la longan vojagxon, sed la eskortantoj tion krude rifuzis. Post pasxado de pli ol dek lioj, la edzino kun malfortaj piedoj sxanceligxeme apenaux falis. Zeng do de tempo al tempo subtenis sxin per unu brako. Tiel post ankoraux pliaj dek lioj da pasxado, Zeng mem ankaux sentis sin elcxerpite laca. Subite li vidis antaux si altan monton cxielskrapantan, por kies surgrimpo Zeng rigardis sin tute senkapabla kaj li, de tempo al tempo tenis la manon de sia edzino kaj ambaux larmis vizagx-al-vizagxe. Sed la eskortantoj jxetis al ili kruelajn rigardojn kaj tute malpermesis ke ili iom ripozu. Vidante ke la subiranta suno baldaux falos kaj trovigxis nenia tranoktejo cxirkauxe.
Vole-nevole, Zeng kaj lia edzino penis sin treni antauxen. Kiam ili atingis la monttalion, la edzino de Zeng estis gxis plena elcxerpigxo kaj sidis lamente apudvoje. Ankaux Zeng ripozigis sin tie, spite al cxiaj insultoj kaj riprocxoj de la eskortantoj.
Subite auxdigxis bruoj de centoj da vocxoj. Jen salte alkuris rabistoj, cxiuj kun akra armilo en sia mano. Terurite la eskortantoj tuj eskapis for.
Surgenuigxis Zeng kaj diris: "Mi estas ekzilito al malproksimo, tute sen ricxajxo en mia pakajxo." petegante pri ilia forlaso.
Sed la rabistoj, kun kolere rondigitaj okuloj deklaris: "Ni cxiuj estas viktimoj de viaj krimoj, tial ni postulas nenion alian krom via kapo !"
Zeng ekkoleris respondante: "Mi, kvankam kulpa, tamen finfine estas sxtatoficisto ! Kio estas vi, rabistoj ? Kial vi auxdas agi tiel arogante ?"
Ankaux la rabistoj tre koleris, kaj, iu el ili eksvingis grandan hakilon al la kolo de Zeng, kaj Zeng sentis sian kapon tuj dehakita rulfalante teren kun "pum !"

Irinte kelkajn pasxojn, Zeng ekvidis framon, kie sur fera akso je futoj dika turnigxis fajreljxeta rado kies cirkonferencon oni ne sciis je kiom-miloj da lioj longa. La rado estis kun buntaj flamoj kaj la briloj limis gxis la cxielo.
La diablo skurgxe pelis ke Zeng ascendu la radon. Vole-nevole Zeng do eksaltis kun fermitaj okuloj kaj sentis ke la rado turnigxadis sub liaj piedoj. Jen li ekfalis renverse, tutkorpe malvarma.
Malferminte la okulojn Zeng rigardis al si kaj trovis sin jam bebo, ecx ina.
Rigardante al la gepatroj, Zeng trovis ilin ambaux cxifonvestitaj. En la kavernocxambro ankaux estis difektaj cxerpilo el duona lagenario kaj lambastono.
Zeng do konsciis ke li jam farigxis filino de almozulo. Cxiutage Zeng devis almozpeti kune kun la gealmozuloj. Kun grumblanta stomako tamen li ofte restis malsata. Ankaux la cxifona vesto tute ne povis sxirmi lin kontraux la gxisoste pika frosta vento. 14-jara Zeng estis vendita al instruitulo Gu kiel kromedzino.
Kvankam ne plu mankis al li(aux sxi?) krudaj mangxajxo kaj vestajxoj, tamen la cxefa edzino estis tre kruela, kiu emis severe skurgxi la kromedzinon kaj ofte brulvundi al Zeng la mamojn per arda fero. Zeng sentis iom da konsolo nur pro tio, ke la edzo kondutis favora kaj amplena. Iutage okazis tamen akcidento, ke la orienta najbaro, juna kanajlo, transmure venis por seksperforti. Zeng pensis ke li jam estis punata pro siaj tro multe da krimoj en la antauxa vivo, kiel li ankoraux kuragxas fari la novan krimon ? Sekve Zeng lauxte kriis per sia plena vocxo, kio vekis la edzon kaj la cxefedzinon ambaux levigxi, nur tiam la juna kanajlo haste forkuris.
Iuvespere, kiam la instruitulo Gu tranoktis en la cxambro de Zeng kaj auxdis la sencxesan plend-rakonton de Zeng, subite je tondra krako la pordo plene malfermigxis kaj entrudigxis du rabistoj kun glavoj. Ili dehakis al Gu la kapon kaj , rabinte cxiom da ricxajxon en la cxambro, hurle forrapidis. Dume Zeng kuntiris sin sub la litkovrilo kuragxante ellasi nenian sonon. Nur post la foriro de la rabistoj Zeng kuris alvoki la cxefedzinon, kiu multe konsternigxis de la informo kaj plore kontrolis. Sed sxi suspektis ke la edzo estis murdita en la komploto de la kromedzino Zeng kaj sxia adultulo, kaj, prenante sian suspekton por fakto, sxi akuzis la kromedzinon al la prefektejo. La prefekto severe jugxis la proceson kaj torture devigis Zeng kontrauxvole konfesi sin murdinto, kiu sekve estis kondamnita laux legxaro al la plej kruela ekzekuto per miloj da trancxetadoj, kaj estis sxnurligite sendita al la ekzekutejo. Kun brusto plena de maljusto Zeng piedbatante al la tero vekriis pro sia malfelicxo. Tiam li ja sentis ke la mondo estas pli obskura ol la plej malalta tavolo de la infero en Hadeso.
Dum Zeng malgxoje ploris, li ekauxdis la vokon de siaj kunuloj: "Ho, frato, cxu vi havas kosxmaron ?"
Zeng tuj vekigxis, kaj, malferminte siajn okulojn, li vidis ke la maljuna bonzo ankoraux sidis sur la kuseno kun interplektitaj kruroj. La kunuloj konkure parolis al li: "Jam vesperigxis, kaj ni cxiuj sentas malsaton. Kial vi dormis tiel longe ?"
Zeng do levigxis deprimite kun paligxinta vizagxo.
Ridetante, la maljuna bonzo demandis al li: "Cxu la antauxdiro pri via funkcio de premiero estis prava ?"
Zeng havis ankoraux pli grandan surprizigxon. Li rapide salutis kaj petis instruon de la maljuna bonzo. Sed tiu nur respondis: "Tenu vin bonvirta kaj faru bonojn ! Oni ja povas sin savi ecx de infera mizero. Kion alian do mi, la monta bonzo, ankoraux povas scii ?"
Zeng ja alvizitis kun sxvela fiero, sed fine foriris en plena deprimiteco.
Depost tiam li jam ne tiom inklinis al la ambicia karierismo kaj fine ermitigxis en montaron kie oni ne sciis.

Komentarias la verkanto de la strangajxoj:
Favori la bonfarantojn per felicxo, kaj puni la fiulojn per malfelicxo, jen la sensxangxa emo de la Cxielo. Tiu, kiu gxojis auxdi pri sia premierigxo, certe ne estis preta por sinoferema laborado. Ni estas certa pri tio, ke tiam li pensis nur pri imponaj domoj, belaj edzino kaj konkubinoj k.c. Kvankam la songxo estis fikcia, ankaux la revo ne estis reala. Tio, kion li travivis en la songxo, gxuste estis la repago de la feo al liaj fiagoj. Kiam la milioj estis elkuirotaj, ne malmultaj ja havis tian songxon. Do, ni aldonu gxin kiel la dauxrigon de la Songxo en Handan .

此主题相关图片如下：

蒲松龄
续黄粱

       福建曾孝廉，捷南宫时，与二三同年，遨游郭外。闻毗卢禅院寓一星者，往诣问卜。入揖而坐。星者见其意气扬扬，稍佞谀之。曾摇箑微笑，便问：“有蟒玉分否？”星者曰：“二十年太平宰相。”曾大悦，气益高。
       值小雨，乃与游侣避雨僧舍。舍中一老僧，深目高鼻，坐蒲团上，淹蹇不为礼。众一举手，登榻自话，群以宰相相贺。曾心气殊高，便指同游曰：“某为宰相时，推张年丈作南抚，家中表为参、游，我家老苍头亦得小千把，余愿足矣。”一座大笑。
       俄闻门外雨益倾注，曾倦伏榻间。忽见有二中使，赍天子手诏，召曾太师决国计。曾得意荣宠，亦乌知其非有也，疾趋入朝。天子前席，温语良久，命三品以下，听其黜陟，不必奏闻。即赐蟒服一袭，玉带一围，名马二匹。曾被服稽拜以出。入家，则非旧所居第，绘栋雕榱，穷极壮丽，自亦不解何以遽至于此。然拈须微呼，则应诺雷动。俄而公卿赠海物，伛偻足恭者叠出其门。六卿来，倒屣而迎；侍郎辈，揖与语；下此者，颔之而已。晋抚馈女乐十人，皆是好女子，其尤者为袅袅，为仙仙，二人尤蒙宠顾。科头休沐，日事声歌。一日，念微时尝得邑绅王子良周济，我今置身青云，渠尚磋跎仕路，何不一引手？早旦一疏，荐为谏议，即奉谕旨，立行擢用。又念郭太仆曾睚眦我，即传吕给谏及侍御陈昌等，授以意旨；越日，弹章交至，奉旨削职以去。恩怨了了，颇快心意。偶出郊衢，醉人适触卤簿，即遣人缚付京尹，立毙杖下。接第连阡者，皆畏势献沃产，自此富可埒国。无何而袅袅、仙仙，以次殂谢，朝夕遐想，忽忆曩年见东家女绝美，每思购充媵御，辄以绵薄违宿愿，今日幸可适志。乃使干仆数辈，强纳资于其家。俄顷藤舆舁至，则较之昔望见时尤艳绝也。自顾生平，于愿斯足。
       又逾年，朝士窃窃，似有腹非之者，然揣其意，各为立仗马，曾亦高情盛气，不以置怀。有龙图学士包拯上疏，其略曰：“窃以曾某，原一饮赌无赖，市井小人。一言之合，荣膺圣眷，父紫儿朱，恩宠为极。不思捐躯摩顶，以报万一，反恣胸臆，擅作威福。可死之罪，擢发难数！朝廷名器，居为奇货，量缺肥瘠，为价重轻。因而公卿将士，尽奔走于门下，估计夤缘，俨如负贩，仰息望尘，不可算数。或有杰士贤臣，不肯阿附，轻则置之闲散。重则褫以编氓。甚且一臂不袒，辄许鹿马之奸；片语方干，远窜豺狼之地。朝士为之寒心，朝廷因而孤立。又且平民膏腴，任肆蚕食；良家女子，强委禽妆。沴气冤氛，暗无天日！奴仆一到，则守、令承颜；书函一投，则司、院枉法。或有厮养之儿，瓜葛之亲，出则乘传，风行雷动。地方之供给稍迟，马上之鞭挞立至。荼毒人民，奴隶官府，扈从所临，野无青草。而某方炎炎赫赫，怙宠无悔。召对方承于阙下，萋菲辄进于君前；委蛇才退于自公，声歌已起于后苑。声色狗马，昼夜荒淫；国计民生，罔存念虑。世上宁有此宰相乎！内外骇讹，人情汹汹。若不急加斧鑕之诛，势必酿成操、莽之祸。臣拯夙夜抵惧，不敢宁处，冒死列款，仰达宸听。伏祈断奸佞之头，籍贪冒之产，上回天怒，下快舆情。如果臣言虚谬，刀锯鼎镬，即加臣身。”云云。疏上，曾闻之气魄悚骇，如饮冰水。幸而皇上优容，留中不发。又继而科、道、九卿，文章劾奏，即昔之拜门墙、称假父者，亦反颜相向。奉旨籍家，充云南军。子任平阳太守，已差员前往提问。
       曾方闻旨惊怛，旋有武士数十人，带剑操戈，直抵内寝，褫其衣冠，与妻并系。俄见数夫运资于庭，金银钱钞以数百万，珠翠瑙玉数百斛，幄幕帘榻之属，又数千事，以至儿襁女舄，遗坠庭阶。曾一一视之。酸心刺目。又俄而一人掠美妾出，披发娇啼，玉容无主。悲火烧心，含愤不敢言。俄楼阁仓库，并已封志，立叱曾出。监者牵罗曳而出，夫妻吞声就道，求一下驷劣车，少作代步，亦不可得。十里外，妻足弱，欲倾跌，曾时以一手相攀引。又十余里，己亦困惫。欻见高山，直插云汉，自忧不能登越，时挽妻相对泣。而监者狞目来窥，不容稍停驻。又顾斜日已坠，尤可投止，不得已，参差蹩躠而行。比至山腰，妻力已尽。泣坐路隅。曾亦憩止，任监者叱骂。
       忽闻百声齐噪，有群盗各操利刃，跳梁而前。监者大骇，逸去。曾长跪告曰：“孤身远谪，囊中无长物。”哀求宥免。群盗裂眦宣言：“我辈皆被害冤民，只乞得佞贼头，他无索取。”曾怒叱曰：“我虽待罪，乃朝廷命官，贼子何敢尔！”贼亦怒，以巨斧挥曾项，觉头堕地作声。
       魂方骇疑，即有二鬼来反接其手，驱之行。行逾数刻，入一都会。顷之，睹宫殿，殿上一丑形王者，凭几决罪福。曾前匍伏请命，王者阅卷，才数行，即震怒曰：“此欺君误国之罪，宜置油鼎！”万鬼群和，声如雷霆。即有巨鬼捽至墀下，见鼎高七尺已来，四围炽炭，鼎足皆赤。曾觳觫哀啼，窜迹无路。鬼以左手抓发，右手握踝，抛置鼎中。觉块然一身，随油波而上下，皮肉焦灼，痛彻于心，沸油入口，煎烹肺腑。念欲速死，而万计不能得死。约食时，鬼方以巨叉取曾，复伏堂下。王又检册籍，怒曰：“倚势凌人，合受刀山狱！”鬼复捽去。见一山，不甚广阔，而峻削壁立，利刃纵横，乱如密笋。先有数人罥肠刺腹于其上，呼号之声，惨绝心目。鬼促曾上，曾大哭退缩。鬼以毒锥刺脑，曾负痛乞怜。鬼怒，捉曾起，望空力掷。觉身在云霄之上，晕然一落，刃交于胸，痛苦不可言状，又移时，身驱重赘，刀孔渐阔，忽焉脱落，四支蠖屈。鬼又逐以见王。王命会计生平卖爵鬻名，枉法霸产，所得金钱几何。即有盨须人持筹握算，曰：“二百二十一万。”王曰：“彼既积来，还令饮去！”少间，取金钱堆阶上如丘陵，渐入铁釜，熔以烈火。鬼使数辈，更相以杓灌其口，流颐则皮肤臭裂，入喉则脏腑腾沸。生时患此物之少，是时患此物之多也。半日方尽。
       王者令押去甘州为女。行数步，见架上铁梁，围可数尺，绾一火轮，其大不知几百由旬，焰生五采，光耿云霄。鬼挞使登轮。方合眼跃登，则轮随足转，似觉倾坠，遍体生凉。开目自顾，身已婴儿，而又女也。视其父母，则悬鹑败絮；土室之中，瓢杖犹存。心知为乞人子，日随乞儿托钵，腹辘辘不得一饱。着败衣，风常刺骨。十四岁，鬻与顾秀才备媵妾，衣食粗足自给。而冢室悍甚，日以鞭棰从事，辄用赤铁烙胸乳。幸良人颇怜爱，稍自宽慰。东邻恶少年，忽逾墙来逼与私，乃自念前身恶孽，已被鬼责，今那得复尔。于是大声疾呼，良人与嫡妇尽起，少年始窜去。一日，秀才宿诸其室，枕上喋喋，方自诉冤苦；忽震厉一声，室门大辟，有两贼持刀入，竟决秀才首，囊括衣物。团伏被底，不敢作声。既而贼去，乃喊奔嫡室。嫡大惊，相与泣验。遂疑妾以奸夫杀良人，状白刺史。刺史严鞫，竟以酷刑诬服，律拟凌迟处死，絷赴刑所。胸中冤气扼塞，距踊声屈，觉九幽十八狱无此黑黯也。正悲号间，闻游者呼曰：“梦魇耶？”豁然而寤，见老僧犹跏趺座上。同侣竞相谓曰：“日暮腹枵，何久酣睡？”曾乃惨淡而起。僧微笑曰：“宰相之占验否？”曾益惊异，拜而请教。僧曰：“修德行仁，火坑中有青连也。山僧何知焉。”曾胜气而来，不觉丧气而返。台阁之想由此淡焉。后入山，不知所终。
       异史氏曰：“梦固为妄，想亦非真。彼以虚作，神以幻报。黄粱将熟，此梦在所必有，当以附之邯郸之后。”

此主题相关图片如下：

http://www.yuwenkechengziyuan.cn/yzhhl.htm
一枕黄粱

唐人传奇小说中，有一篇《枕中记》(沈既济作)，内容大意是：

　　青年卢生，旅途中经过邯郸，住在一家客店里。道人吕翁，也住在这家客店里。卢生同吕翁谈话之间，连连怨叹自已穷困的境遇。吕翁便从行囊中取出一个枕头来，对卢生说：“你枕着这个枕头睡，就可以获得荣华富贵。”这时，店主人正在煮黄粱饭(黄色的小米饭)，离开饭时间尚早，卢生就枕着这个枕头，先睡一会。不想一睡下去，立刻做起梦来。

　　在梦里，他娶了清河崔府里一位高贵而美丽的小姐，生活阔绰，十分体面。第二年，又考中“进士”，后来步步高升，做官一直做到“节度使”、“御史大夫”，还当了十年“宰相”，后来又受封为“燕国公”。五个儿子，都和名门望族对了亲，而且也都做了官；一共有十几个孙子，个个都聪明出众。真是子满堂，福禄齐全。他一直活到八十多岁才寿终正寝。

　　梦一结束，他也就醒来了。这时，他才发觉原来是一场梦，店主人煮的粱黄饭还没有熟哩。卢生想想几十年荣华富贵，竟是短暂的一梦，很觉惊异。吕翁笑道：“人生就是这样！”

　　元人马致远和明人苏汉英，曾根据这个故事，稍改情节而先后写成杂剧《黄粱梦》。明人汤显祖也改写过杂剧《邯郸记》。清人蒲松龄还将故事情节加以发展，写成《续黄粱》。“一枕黄粱”这句成语，就是从上述故事而来。

　　“一枕黄粱”，就是一场空梦的意思，也说作“一梦黄粱”、“黄粱美梦”，或“黄粱梦”、“邯郸梦”。和“南柯一梦”的意思差不多。但通常用的时候多半带有讽刺的意味。