La funga Ĉasodo  (kun esperantakcentoj)

Mia edzo ŝategas ĉasi, ne la povraj bestojn, sed en la profunda ĝangalo la dangerajn fungojn. Neeble ĝangalo sed tamen arbarego. Kelkfoje mem kara edzo emas provi de trafi la leĝan edziĝaĵon en la bela naturo.

Tiam mi preventis lin:

"Kara mia, ja por la fungo sed ĉi tiam mi menstruas, nepre vi estus saĝa!"

"Ja, tiu fojo ni trovus, mi pensas tre bongustajn fungojn kaj vi ne renkontpasumus "phallus impudicus" tra la pado!

Ni ridis bonkore post ni kisegis nin.

Mi vestigis min iomete frivola, tiu robo permesis al viroj vidi ofereme miajn mamojn, kiuj sen falsi turnigas ankoraŭ tiam multajn da viraj kapoj.

Do ni iris en la najbara arbaro ne tro malproksime de nia logejo.

Du horoj kaj duono, neniujn fungojn manĝeblajn ni vidis malbonŝance.

"Dufoje mi puniĝas: neniuj fungoj manĝeblaj neniuj edzinoj manĝeblaj!"

"Ne pluru karan, ni demandu al tiu junulo kun tornistro, li aspektas manĝebla!... pardonu nin Fraŭlo, ĉu vi provas kapti fungojn?"

"Jes, Sinjorino kelkaj vidu tiujn..."

Li retiris de sia dorso la tornistron kaj malfermis ĝin. Mi kaŭriĝis sen pensi pri, aŭ tre iomete, ke li havis tial belega videco de miaj mamegoj.

"Ĉi tie: agariko, blua piedo, ĉampinjonoj diversaj sed bongustaj..."

"Kaj mi, ĉu mi ŝajnigas al vi ankaŭe bongusta..."

Li iĝis tute ruga...kaj sen mova kiel paralizata far de mia aŭdaco, sed mem mia edzo pardonis min… tiel bela viro.

"Mi ne scias..." Li diris.

"Eble vi malbone povu juĝi..."

Por helpi lin, mi senvestigis bruston...

"Nu vi povas tuŝi ilin…jes…ĉefe ties pintoj."

Tial tuŝado tiel kutime ŝategas al mi kaj mi ekis plezurĝemi.

"kaj ĉu  vi montrus al mi, via "phallus impudicus"..."

Mi rapide malfermis lian pantalonon por serĉis kaĉeton en sia varma nesto. post kelkaj malfacilaĵoj, mi trovis duonmalstreĉan fikstangon kiu ekde miaj lipoj tuŝi ĝin, ekmalmolis kiel ŝtalo.

Dum mi midzis lin, mi gestumis per fingro al mia edzo, por alproksimiĝi...

Kiam la junulo sentis malsekan stangon kontraŭ sia sidvango li ekkriis:

"kio...sed mi ne estas gejo..."

Mi malrapide retiris lian glanon de mia buŝo.

"Ankaŭ ni ne estas, kiuj vi pensas ni estas?, amiketo, sed lasu nin fari bonaĵon al vi, mia ezdo ege feliĉigis vin senbruske."

Mi enbuŝis lin denove, kaj ŝajnis ke lia peniso, nun penisego ankoraŭ dikiĝis.

Mi disigis liajn sidvangojn, kaj mia edzo ekpuŝetis sian glanon en la sidkavo.

"Dolce, mi petas.." diris timeten nia nova amiko.

Mi helpis aferon per miaj facilmovaj fingretoj mi lokigis glanon sur la juna anuso. Mia edzo pliforte puŝis kaj facile glitis sian kacon interne.

"Bonege tio ...sajnas al mi...ĉu estus vian unuan fojen bugradon..." diris karan edzon mian.

"Aj...Mi estis kelkaj monatoj antaŭ mi servis kiel matroso en la ŝtatmaristaro... nun doloron malaperas vi povas plifortigi..."

Bonvole mia edzo ekobeis... sia frapado puŝigis fikstangon pli profunde ĝis mia fondgorĝo. Vere li fikis mian buŝon tra la junulo!

Mia edzo kaptis mian kapon per miaj hararoj kaj kriegis:

"Mi tuj ĝuos..." … Li ŝpruĉis ĉuron...

"Nun al vi" mi diris kaj mi pli rapide strebis por helpi ŝpruĉigi nia nova amiketo, kiu, malgraŭ sia junaĝo, brave rezistadis al mia strebado. Sed helpe de tuta mia amscio, mi pliigis strebadon kaj mi venkis finfine, li ŝpruĉis ĉuron densan kaj sukeran. Mi kraĉis ĝin teren ĉar nur en seriozaj pornografia kino, kie heroino drinkas ĉuron de sia ĉarma princo kiel am' eliksiro!.

Amiĉjo (Ĉiuj tradukoj malpermesaj)