Impona popolfesto en Monso

Monso estas belega belga urbeto, situanta inter Lille, en Francio, kaj Bruselo, en Belgio. En ĝi ĉiujare dum Trinitato (la dimanĉo post Pentekosto) okazas granda procesio enkadre de grandioza popolfesto. Kaj tio jam daŭras jarcentojn. La festo estas rekonata de Unesko kiel „ĉefverko de parola kaj nemateria komuna heredaĵo de la homaro” ekde la jaro 2005.

La procesio de la Ora Ĉaro

En la jaro 1349 pesto trafis la urbon Monso kaj ĝian regionon, kaŭzante grandajn malfeliĉojn. Por forigi tiun plagon, monsanoj sin turnis al sankta Waudru, fondintino de la urbo. Ili decidas procesie promenigi la korpajn postrestaĵojn de sankta Waudru, kiel ili jam faris antaŭe, sed ĉi-foje kun pli da pompo, kun pli da fervoro kaj pli da pastroj.

Okazis miraklo! La pesto malaperis kaj la dankemaj monsanoj ekde tiam organizas ĉiujaran procesion omaĝe al la sanktulino. La procesio ekas je la 9:30 horo kaj finiĝas tagmeze, kiam oni reveturigas la relikvujon de la sanktulino en la preĝejon, nomatan honore al ŝi: Preĝejo sankta Waudru. Ĝi estas la plej granda kaj plej bela el ĉiuj preĝejoj en Monso.

La relikvujon, kiu enhavas la korpajn postrestaĵojn de sankta Waudru, oni metas komence de la procesio sur grandan ĉaron, faritan el orita ligno, eburo kaj veluro, kiun la monsanoj nomas „la ora ĉaro”. La ĉaro pezas ĉirkaŭ 1,2 tunojn kaj aĝas pli-malpli 250 jarojn. Ĝi estas tirata de ses fortaj ĉevaloj.

La procesio enhavas multajn religiajn kaj folklorajn grupojn kaj oni diras, ke ĝi fakte estas unu el la plej belaj kaj gravaj procesioj en la franclingva parto de Belgio. La plej grava ero en ĝi estas, kiam la ora ĉaro revenas en la preĝejon de sankta Waudru. Tiam ĝi devas veturi sur kruta deklivo. Oni diras, ke se la ĉaro haltus sur la deklivo, tiuokaze granda kaj grava sufero trafus Monson. Onidire en la jaroj 1914 kaj 1940 la ĉaro haltis! Ĉiujare centoj da monsanoj puŝas la ĉaron sub la brukriado de homamaso, por ke ĝi nepre atingu la preĝejon. Iufoje estas ankaŭ vunditoj.

Sankta Georgo kaj la drako

Tagmeze sur la granda placo okazas alia grava evento: la batalo inter sankta Georgo, kiu simbolas la bonon, kaj drako, kiu nomiĝas ĉi tie El Doudou (La Dudu) kaj simbolas la malbonon. Dum duonhoro, antaŭ la okuloj de miloj da spektantoj, ili interbatalas helpe de siaj kunuloj: arbarhomoj, diabloj kaj aliaj. Sankta Georgo bezonos sian sabron, poste sian lancon kaj finfine sian pafileton por venki la teruran beston. Kaj tiu granda venko estas aplaŭdata de ĝojega homamaso sub suna ĉielo, ĉar tiun tagon Dio mem estas monsano!

La batalo estas tre, tre malnova, eble pli malnova ol la procesio de sankta Waudru. Sed la aktuala batalo devenas de du eroj: unue, de teatraĵoj, kiujn oni ludis ĉe la preĝejoj dum la mezepoko kaj kiuj prezentis la batalon inter Dio kaj Diablo; due, post la Krucmilito de Godfredo de Bouillon dum la 11a jarcento, oni teruriĝis en Monso, ĉar drako estis en la regiono kaj onidire manĝis homojn! Feliĉe kavaliro Gilles el Chin trovis la beston kaj mortigis ĝin. La okazaĵo enhavas parte historian fakton: eble krucmilitisto revenis ĉi tien kaj kunveturigis krokodilon el Nilo. Eble la besto fuĝis kaj manĝis homojn, kiuj konsideris ĝin drako ... Jen, el tiuj du eroj monsanoj kunmetis la nunan ludon de drako kaj kavaliro.

Dum la batalo la sonoriloj de la monsa belfrido senĉese ludas arion de El Doudou, kiun neniu forgesas, aŭdinte ĝin fojfoje. Plie, oni dancas kaj ridas, estas granda festo kaj ĉiuj amuziĝas. Dume homoj, kiuj staras proksime al la batalloko, provas eltiri harojn el la vosto de la monstro, ĉar onidire ĝia felo alportas feliĉon. La monstro, tiu bestaĉo, disdonas vostofrapojn al la amaso, ĉirkaŭanta la batalejon! Felon vi povos havi, se vi kun rideto kaj afableco petas pri tio iun, kiu sukcesis eltiri pecon el la draka vosto.

La batalo estas finita, post kiam sankta Georgo plene venkas. Tiam alvenas tempo por manĝi ion kaj poste daŭrigi la feston en la tuta urbo.

Unika etoso

Vi nepre venu al Monso almenaŭ unu fojon en via vivo dum Trinitato. La etoso tie estas unika, nekomparebla kaj la monsanoj fieras pri siaj bela urbo kaj folkloro! Ili ĝojegos, dividante kun vi sian feliĉon dum trinkado de bona belga biero!

Sed vi povas viziti la urbon ankaŭ en alia tempo: la urbo kaj ties muzeoj certe interesus vin! Bedaŭrinde, laŭ nia scio, ne estas Esperanto-broŝuro en la urbo. Do, eble vi parolas la francan aŭ la anglan. La turisma oficejo, kiu troviĝas sur la Granda Placo, disponigas broŝurojn en ambaŭ lingvoj.