.gif)
楼主
《山村》三语种对照
《山村》研读会友群
大连世界语文学爱好者群
Amiko·ilin 发布
11.27 Mia patrino eksaltis pro la vortoj kaj turnis sian rigardon de la fenestro ĝis la malnova konata manĝotablo. "La aferoj ŝanĝiĝas turure rapide,efektive!" ŝi monologis. Poste,sinturnante al Onklo Pan,ŝi aldonis,"Volu manĝi ion,Onklo,alie vi elĉerpiĝos."
"Mi ne povas,s'rino," Onklo Pan diris,levante sian kapon. "La kadavro de Maŭmaŭ daŭre hantas mian fantazion. Estas strange,vere tre strange. Tuj kiam mi fermas la okulojn,mi vidas Maŭmaŭ-on."
"Vi forgesos pri tio post iom da tempo. Ne necesos al ni multe da tempo por forgesi mortinton."
"Multajn terkulturistojn mi forgesis,sed ŝajnas al mi,ke mi neniam forgesos Maŭmaŭ-on,kiu mortis tiel terurmaniere,kaj kiun mi entombigis per miaj propraj manoj. Sciu,s'rino,kiam mi fosis la tombon,miaj manoj tremis kiel folioj en ŝtormo."
"Oj..." Mia patrino eĥis penseme.
Post momenta silento,Onklo Pan rekomencis,per infaneca tono,kun artefarita infaneca rideto,"S'rino,ŝajnas al mi,ke mi devus reiri al mia naska vilaĝo en la Nordo. Pri ĝi mi pensis dum tiuj ĉi tagoj."
Mia patrino eksaltis,dum ŝiaj okuloj subite sovaĝiĝis fikse al Onklo Pan,kaj demandis,"Kio igas vin pensi pri tio? Vi neniam antaŭe pensis pri via militŝirita naskiĝloko."
******
My mother started at her words and turned her gaze from the window to the old,familiar dining table. "Things are changing terribly fast,indeed!" she soliloquised. Then turning to Uncle Pan,she added,"Do eat something,Uncle,otherwise you will be exhausted."
"I can't,ma'am," Uncle Pan said,lifting his head. "Mao Mao's corpse keeps haunting my imagination. It's queer,it's very queer,indeed. The moment I close my eyes I see Mao Mao."
"You'll forget about it in time. It will not take us long to forget a dead man."
"I've forgotten many a fellow farmhand,but I think I can never forget Mao Mao,who died in such a horrible way and whom I buried in that strange place with my own hands. You see,ma'am,when I was digging the grave,my hands were trembling like leaves in a storm."
"Ow..." My mother echoed thoughtfully.
After a moment of silence Uncle Pan began again,in a childish tone,with an artificial,childish smile,"Ma'am,I think I ought to go back to my native village up in the North. I've been thinking of it all these days."
My mother started,her eyes suddenly growing wild and fixing on Uncle Pan,and asked,"What makes you think of this? You have never thought of your war-torn birthplace before."
"Mi ne povas,s'rino," Onklo Pan diris,levante sian kapon. "La kadavro de Maŭmaŭ daŭre hantas mian fantazion. Estas strange,vere tre strange. Tuj kiam mi fermas la okulojn,mi vidas Maŭmaŭ-on."
"Vi forgesos pri tio post iom da tempo. Ne necesos al ni multe da tempo por forgesi mortinton."
"Multajn terkulturistojn mi forgesis,sed ŝajnas al mi,ke mi neniam forgesos Maŭmaŭ-on,kiu mortis tiel terurmaniere,kaj kiun mi entombigis per miaj propraj manoj. Sciu,s'rino,kiam mi fosis la tombon,miaj manoj tremis kiel folioj en ŝtormo."
"Oj..." Mia patrino eĥis penseme.
Post momenta silento,Onklo Pan rekomencis,per infaneca tono,kun artefarita infaneca rideto,"S'rino,ŝajnas al mi,ke mi devus reiri al mia naska vilaĝo en la Nordo. Pri ĝi mi pensis dum tiuj ĉi tagoj."
Mia patrino eksaltis,dum ŝiaj okuloj subite sovaĝiĝis fikse al Onklo Pan,kaj demandis,"Kio igas vin pensi pri tio? Vi neniam antaŭe pensis pri via militŝirita naskiĝloko."
******
My mother started at her words and turned her gaze from the window to the old,familiar dining table. "Things are changing terribly fast,indeed!" she soliloquised. Then turning to Uncle Pan,she added,"Do eat something,Uncle,otherwise you will be exhausted."
"I can't,ma'am," Uncle Pan said,lifting his head. "Mao Mao's corpse keeps haunting my imagination. It's queer,it's very queer,indeed. The moment I close my eyes I see Mao Mao."
"You'll forget about it in time. It will not take us long to forget a dead man."
"I've forgotten many a fellow farmhand,but I think I can never forget Mao Mao,who died in such a horrible way and whom I buried in that strange place with my own hands. You see,ma'am,when I was digging the grave,my hands were trembling like leaves in a storm."
"Ow..." My mother echoed thoughtfully.
After a moment of silence Uncle Pan began again,in a childish tone,with an artificial,childish smile,"Ma'am,I think I ought to go back to my native village up in the North. I've been thinking of it all these days."
My mother started,her eyes suddenly growing wild and fixing on Uncle Pan,and asked,"What makes you think of this? You have never thought of your war-torn birthplace before."
