.gif)
楼主
《山村》三语种对照
《山村》研读会友群
柴门霍夫世界语大学群Amiko·ilin 发布
12.23 Kiam mi revenis kaj montris al mia patrino la leteron,ŝi ridetis dirante, "Strange,ke la sonĝo realiĝis. Niaj animoj komunikiĝas kun tiu de Lajbaŭ nokte. Lajbaŭ jam fariĝis regula ano de nia familio. Kompatinda,ni ne devus plu trudi al li noktan gardadon. Ni jam ne havas bovinojn ŝteleblajn." Ŝi paŭzis dum iom da tempo. Poste ŝi rediris, "Legu al mi la leteron,ĉu ne,filo?"
Mi ŝirmalfermis la leteron kaj legis. "Mi aŭdis pri tio,kio okazis al nia naskiĝa distrikto," la letero diris. "Tio ne estas aparte ŝoka al mi. Okazis multe pli malbonaj aferoj en tiu ĉi urbego. Centoj da junuloj kaj studentoj estas mortpafitaj. Sed mi pensas kaj esperas,ke nia plejaĝa filo ankoraŭ travivas en Ŝanhajo,kvankam mi jam delonge nenion aŭdis de li. Kiom koncernas mia laboro,tio ne iris tiel glate,kiel ni atendis ..." Subite mi konsciiĝis pri nigra makulo,kiu moviĝis dekstren-maldekstren antaŭ miaj okuloj,kaj mi ne povis daŭrigi la legadon.
"Daŭrigu,filo!" aŭdiĝis la maltrankvila voĉo de mia patrino.
******
When I came back and showed the letter to my mother,she smiled,saying, "Strange that the dream has come true. Our souls are now in communication with that of Laipao's at night. Laipao has now really become a regular member of our family. Poor thing,we shouldn't let him do night watching any more. We have no more cows to be stolen." She paused for a while. Then she said again, "Read the letter to me,will you,son?"
I tore the letter open and read. "I've heard what had happened to our native district," the letter said. "It is nothing particularly shocking to me. Much worse things have happened in this big town. Hundreds of young people and students have been shot. But I think and hope that our eldest son is still all right in Shanghai,although I haven't heard from him for ages. As to my business,it hasn't gone so smoothly as we expected ..." Suddenly I felt a black patch shifting right and left before my eyes,and I could not continue reading.
"Go on,son!" was my mother's anxious voice.
Mi ŝirmalfermis la leteron kaj legis. "Mi aŭdis pri tio,kio okazis al nia naskiĝa distrikto," la letero diris. "Tio ne estas aparte ŝoka al mi. Okazis multe pli malbonaj aferoj en tiu ĉi urbego. Centoj da junuloj kaj studentoj estas mortpafitaj. Sed mi pensas kaj esperas,ke nia plejaĝa filo ankoraŭ travivas en Ŝanhajo,kvankam mi jam delonge nenion aŭdis de li. Kiom koncernas mia laboro,tio ne iris tiel glate,kiel ni atendis ..." Subite mi konsciiĝis pri nigra makulo,kiu moviĝis dekstren-maldekstren antaŭ miaj okuloj,kaj mi ne povis daŭrigi la legadon.
"Daŭrigu,filo!" aŭdiĝis la maltrankvila voĉo de mia patrino.
******
When I came back and showed the letter to my mother,she smiled,saying, "Strange that the dream has come true. Our souls are now in communication with that of Laipao's at night. Laipao has now really become a regular member of our family. Poor thing,we shouldn't let him do night watching any more. We have no more cows to be stolen." She paused for a while. Then she said again, "Read the letter to me,will you,son?"
I tore the letter open and read. "I've heard what had happened to our native district," the letter said. "It is nothing particularly shocking to me. Much worse things have happened in this big town. Hundreds of young people and students have been shot. But I think and hope that our eldest son is still all right in Shanghai,although I haven't heard from him for ages. As to my business,it hasn't gone so smoothly as we expected ..." Suddenly I felt a black patch shifting right and left before my eyes,and I could not continue reading.
"Go on,son!" was my mother's anxious voice.
