《山村》12.27[世界语学习论坛]

楼主

《山村》12.27

《山村》三语种对照

《山村》研读会友群

柴门霍夫世界语大学群
Amiko·ilin 发布

12.27 Mia patrino batetis milde lian kapon kaj volis diri ion al li. Sed tuj kiam ŝi malfermis siajn lipojn,ŝia voĉo ektremis kaj larmoj vualis ŝiajn okulojn. Ial mi sentis peza mian koron pro tiu vidaĵo. Do mi forturnis mian kapon,ŝajnigante ke mi ne rimarkas. Antaŭ mi staris grandega antikva arbo. Mi ekrimarkis afiŝon gluitan alte sur la trunko. Ĝin postlasis la revoluciuloj. Por aspekti nature,mi laŭtlegis la vortojn kvazaŭ provante plezuriĝi:

"NI REVENOS!"

Mia patrino ŝajnis percepti mian celon. Kaj certe ŝi aŭdis tion.kion mi diris. Do ŝi kaŝe sekigis siajn larmojn per la maniko kaj provis aspekti forta,dirante laŭ artefarite natura tono responde al tio,kion mi murmuris,"Mi dubas pri tio!" Ĝuste tiumomente iu naiva bovingardanto inter la montetoj ne malproksime ekkantis la malnovan konatan stultan kanton. Ĉar ĝi ne estis kantata ĥore,kiel antaŭe,tial la noto enhavis iom da tristo:

Aju,aj-ju,aj-aju,aj-jo-ho-o,aj-ho...
Aju,aj-ju,aj-aju,aj-jo-ho-o,aj-ho...
Ĉi flava ter' printempe donis rizon,
Kaj en aŭtun' sojfabojn kaj batatojn.

Mia patrino silentadis atenteme ĝis ĝi finiĝis. Kaj ŝi atendis kelkajn pliajn minutojn,ĝis la sonorado de l' eĥo malaperis sur la aero. Tiam,kun profunda suspiro,kiun ŝi ne povis subpremi,ŝi aldonis,"Filo,vi pravas. NI REVENOS. Tio ĉi estas nia naskiĝloko,loko de niaj prauloj kaj de niaj samspeculoj."
"Jes,panjo," mi diris,dum miaj okuloj fiksiĝis al la afiŝo: "NI RE ..." Antaŭ ol mi povis fini la frazon,subita eksplodo de obusoj grumblis en la malproksimo,interrompante min kaj frakasante la jarcentojn aĝan trankvilon de la kampara mateno.
"Ni rapidu," mia patrino diris tre haste. "Ni rapidu nian vojon."
Do ni ekiris. Mi antaŭe,mia patrino malantaŭ mi;kaj Lajbaŭ malantaŭ mia patrino,naive svingante la voston. Li ne sciis,ke tio estos vojaĝo longa.
(FINO)
******
My mother tapped his head gently and wanted to say something to him. But as soon as she opened her lips,her voice quivered and her eyes became veiled with tears. Somehow I felt my heart heavy at the sight. So I turned my head away,pretending not to see. In front of me stood a huge,ancient tree. I caught the sight of a poster stuck high up on its trunk. It was left behind by the revolutionaries. In order to appear natural,I read out the words as though trying to enjoy myself:

WE SHALL COME BACK AGAIN!

My mother seemed to have perceived my intention. And certainly she had heard what I was saying. So she secretly dried her tears with her sleeve and tried to look strong,saying in an artificially natural tone in response to what I murmured,"I doubt it!" Just at the moment some naive cowherd in the hills not far away tuned up the old,familiar,silly song. As it was not sung in chorus as it used to be,the note had a rather sad touch:

Aiyu,ai-yu,ai-aiyu,ai-yo-ho-o,ai-ho ...
Aiyu,ai-yu,ai-aiyu,ai-yo-ho-o,ai-ho ...
This yellow earth gave us rice in spring
Ang in autumn,soya beans and sweet potato.

My mother remained attentively silent till it was finished. And she waited for a few minutes more,till the ringing of the echo vanished in the air. Then,with a deep sigh which she could not suppress,she added, "Son,you're right. WE SHALL COME BACK AGAIN. This is the place of our birth,a place of our ancestors and of our kind."
"Yes,mother," I said while my eyes still rested on the poster: "WE SHALL ..." Before I could finish the sentence a sudden explosion of cannon-balls rumbled in the distance,interrupting me and breaking the centuries-old tranquillity of the country morning.
"Let's hurry," my mother said in great haste. "Let's hurry on our way."
So we started out. I went in front,my mother behind me;and Laipao behind my mother,innocently wagging his tail. He did not know that it was going to be a long journey.
(THE END)******（三语种《山村》自2012年3月8日开始输入至2014年6月23日23:05分输入完毕。----Amiko·ilin）

第 2 楼

******
Murmuroj pri Montara Vilaĝo:

1.Mia patrino batetis milde lian kapon kaj volis diri ion al li. Sed tuj kiam ŝi malfermis siajn lipojn,ŝia voĉo ektremis kaj larmoj vualis ŝiajn okulojn.
  我的母亲轻轻地拍打着他的头，想要对他说什么。但她一张开嘴唇，她的声音便开始颤抖，泪水模糊了她的双眼。

2.Ial mi sentis peza mian koron pro tiu vidaĵo. Do mi forturnis mian kapon,ŝajnigante ke mi ne rimarkas. Antaŭ mi staris grandega antikva arbo.
  不知怎的，看到那一幕，我感到心里沉重。于是，我便掉过头去，装着没看见。在我的眼前有一颗巨大的古树。

3.Mi ekrimarkis afiŝon gluitan alte sur la trunko. Ĝin postlasis la revoluciuloj. Por aspekti nature,mi laŭtlegis la vortojn kvazaŭ provante plezuriĝi:
  我看见一张海报高高地贴在树干上。它是革命党人留下的。为了显得自然，我大声地念着上面的字，好像尽力使自己开心。

"NI REVENOS!"
“我们还会回来的！”

4.Mia patrino ŝajnis percepti mian celon. Kaj certe ŝi aŭdis tion，kion mi diris. Do ŝi kaŝe sekigis siajn larmojn per la maniko kaj provis aspekti forta,dirante laŭ artefarite natura tono responde al tio,kion mi murmuris,"Mi dubas pri tio!"
  我的母亲好像明白了我的用意。她肯定听到了我所说的话。于是，她便偷偷地用衣袖拭干泪水，故作坚强，用不自然的声调回应我的喃喃自语：“我怀疑它！”

5.Ĝuste tiumomente iu naiva bovingardanto inter la montetoj ne malproksime ekkantis la malnovan konatan stultan kanton.
  就在那时，不远处山涧里的一个放牛娃唱起了那首古老、熟悉、呆板的的歌。

6.Ĉar ĝi ne estis kantata ĥore,kiel antaŭe,tial la noto enhavis iom da tristo:
  因为它不是像以前那样合唱，所以调子里夹杂着一丝悲哀。

Aju,aj-ju,aj-aju,aj-jo-ho-o,aj-ho...
Aju,aj-ju,aj-aju,aj-jo-ho-o,aj-ho...
Ĉi flava ter' printempe donis rizon,
春天这片土地给我们稻米，
Kaj en aŭtun' sojfabojn kaj batatojn.
秋天给我们大豆和地瓜。

7.Mia patrino silentadis atenteme ĝis ĝi finiĝis. Kaj ŝi atendis kelkajn pliajn minutojn,ĝis la sonorado de l' eĥo malaperis sur la aero.
  我的母亲静静地、用心地听着，直到它唱完。她又等了几分钟，直到袅袅的余音消失在空中。

8.Tiam,kun profunda suspiro,kiun ŝi ne povis subpremi,ŝi aldonis,"Filo,vi pravas. NI REVENOS. Tio ĉi estas nia naskiĝloko,loko de niaj prauloj kaj de niaj samspeculoj."
  然后，她不由得深深地叹了一口气，补充说道：“儿子，你说得对。我们还会回来的！这是我们的出生地，我们的祖先和我们的本家生活的地方！”

9."Jes,panjo," mi diris,dum miaj okuloj fiksiĝis al la afiŝo: "NI RE ..." Antaŭ ol mi povis fini la frazon,subita eksplodo de obusoj grumblis en la malproksimo,interrompante min kaj frakasante la jarcentojn aĝan trankvilon de la kampara mateno.
“是的，妈妈，”我说着，同时眼睛盯着那张海报：“我们还......”还没等我把话说完，在远处突然响起了炮弹的爆炸声，打断了我的话，也打破了几十个世纪乡村早晨的宁静。

10."Ni rapidu," mia patrino diris tre haste. "Ni rapidu nian vojon."
Do ni ekiris. Mi antaŭe,mia patrino malantaŭ mi;kaj Lajbaŭ malantaŭ mia patrino,naive svingante la voston. Li ne sciis,ke tio estos vojaĝo longa.
  “快点，”我的母亲非常急促地说道。“我们快点赶路。”就这样，我们出发了。我在前面，我的母亲在我后面；而来宝天真地摇着尾巴走在我母亲的后面，他不知道，这将是一个漫长的旅程。

******

（在每段世界语和英语版本后附加的Murmuroj pri Montara Vilaĝo里的所有中文均是由本人翻译的。本人的翻译是直译。囿于本人的文学以及修润水平，不当之处，欢迎大家提出宝贵意见，以便为以后再发布留存正确的译文。----特此声明。Amiko·ilin ）
******
(FINO)
(THE END)
******
（三语种《山村》自2012年3月8日开始输入至2014年6月23日23:05分输入完毕。----Amiko·ilin）

第 3 楼

（三语种《山村》自2012年3月8日开始输入至2014年6月23日23:05分输入完毕。----Amiko·ilin）

这本书确实好！本人还打算当做教材从头再学一遍！