.gif)
楼主
"Donu Dio", ekdiris la estro de _Andrea Doria_, chagrene frapante la
ferdekon per la piedo. "_Leone_, mi ne plu povas suferi esti
ankrigita tie chi tiel senokupe."
"Senokupe?" ridis la shipa leutenanto. "Nu, pro la bela korpo de
Venuso, tion do mi ne scias. Mi opinias, ke ni la tempon, dum kiu ni
estas tie chi ankrigitaj, ne pasigis tiel neuzate. _Corpo di Bacco_,
kian belan akiron mi faris je la grasa _signora_, tie en la taverno
de la 'Blazono de _Alcantara_'. Mi petas vin, Antonio."
"Al vi la vivo estas ankorau malpeza, _Leone_!" diris la estro
ghemante.
"Ojmej," ridis la leutenanto, "frapu do vian propran bruston, amiko,
kaj ne kantu al mi tiajn frazojn. Ha, ne forturnu la rigardon de mi
tiel mizere ghemante. Mi petas, vidu lau mia fingro -- jen, vidu
tiun lumon super la urbmuro, en tiu angula fenestro! Sekvu nur mian
fingron, chu vi vidas? Ohe, _Antonio_, _Antonello_, kapitano,
kapitaneto, kiu loghas tie? Diru al mi, kiu bruligis tiun lumeton?
Chu ne la infano plej dolcha, kiun naskis dum la tuta tempo, ke tie
chi pluvas -- kaj tio estas tre longa tempo, kiel shajnas al mi --
tiu chi hiperborea lando, mi devus diri, tiu chi hiperborea marcho?
He, chu ne _Antonio Valani_, estro de tiu chi bona galeono _Andrea
Doria_, estas kaptita kun korpo kaj animo al la du bluaj okuloj kaj
al la blondaj plektharoj, al tiu chi bela flamlandanino? Denove
sopiro? ho Antonio, Antonio, pro nia kara sinjorino de _Cythere_, vi
do estas bubo tro malgaja."
Chagrene forturnis sin la estro.
"Ho, lasu min, _Leone_, -- mi petas, iru che vian grasan _signora_.
Mi donos al vi forpermeson por la tuta nokto ghis la unua kokokrio,
por ke mi liberigu la shipon de vi kaj de via fibusho. Iru, mi petas
vin, iru kaj ne turmentu min pli longe per via gaja vizagho. Vere, mi
ne envias vin pro la malpeza sango kaj la gaja humoro; sed nun lasu
ankau al mi la solecan horon, se vi estas mia amiko. Mia animo
prezentas dezertecan aspekton."
"Antonio," diris la leutenanto pli serioze, "Antonio, pro mia
honoro, mi ne volis turmenti vin. La grasa mastrino en la 'Blazono de
_Alcantara_' atendu kaj rigardu al la pordo, kiom da tempo al shi
plachos -- mi ne iros. Pro diablo, parolu, _carissimo_, kia estas via
stato? Konfidu al mi, kio premas vin! La malgajiga novajho de la
_Westerskeldo_ ne estas la kauzo; konfidu al mi, chu efektive estas
verajho, kion mi kredis sherco kaj sherce pritraktis? Chu serioze vi
estas falinta en la katenojn de la blonda sorchistino?"
ferdekon per la piedo. "_Leone_, mi ne plu povas suferi esti
ankrigita tie chi tiel senokupe."
"Senokupe?" ridis la shipa leutenanto. "Nu, pro la bela korpo de
Venuso, tion do mi ne scias. Mi opinias, ke ni la tempon, dum kiu ni
estas tie chi ankrigitaj, ne pasigis tiel neuzate. _Corpo di Bacco_,
kian belan akiron mi faris je la grasa _signora_, tie en la taverno
de la 'Blazono de _Alcantara_'. Mi petas vin, Antonio."
"Al vi la vivo estas ankorau malpeza, _Leone_!" diris la estro
ghemante.
"Ojmej," ridis la leutenanto, "frapu do vian propran bruston, amiko,
kaj ne kantu al mi tiajn frazojn. Ha, ne forturnu la rigardon de mi
tiel mizere ghemante. Mi petas, vidu lau mia fingro -- jen, vidu
tiun lumon super la urbmuro, en tiu angula fenestro! Sekvu nur mian
fingron, chu vi vidas? Ohe, _Antonio_, _Antonello_, kapitano,
kapitaneto, kiu loghas tie? Diru al mi, kiu bruligis tiun lumeton?
Chu ne la infano plej dolcha, kiun naskis dum la tuta tempo, ke tie
chi pluvas -- kaj tio estas tre longa tempo, kiel shajnas al mi --
tiu chi hiperborea lando, mi devus diri, tiu chi hiperborea marcho?
He, chu ne _Antonio Valani_, estro de tiu chi bona galeono _Andrea
Doria_, estas kaptita kun korpo kaj animo al la du bluaj okuloj kaj
al la blondaj plektharoj, al tiu chi bela flamlandanino? Denove
sopiro? ho Antonio, Antonio, pro nia kara sinjorino de _Cythere_, vi
do estas bubo tro malgaja."
Chagrene forturnis sin la estro.
"Ho, lasu min, _Leone_, -- mi petas, iru che vian grasan _signora_.
Mi donos al vi forpermeson por la tuta nokto ghis la unua kokokrio,
por ke mi liberigu la shipon de vi kaj de via fibusho. Iru, mi petas
vin, iru kaj ne turmentu min pli longe per via gaja vizagho. Vere, mi
ne envias vin pro la malpeza sango kaj la gaja humoro; sed nun lasu
ankau al mi la solecan horon, se vi estas mia amiko. Mia animo
prezentas dezertecan aspekton."
"Antonio," diris la leutenanto pli serioze, "Antonio, pro mia
honoro, mi ne volis turmenti vin. La grasa mastrino en la 'Blazono de
_Alcantara_' atendu kaj rigardu al la pordo, kiom da tempo al shi
plachos -- mi ne iros. Pro diablo, parolu, _carissimo_, kia estas via
stato? Konfidu al mi, kio premas vin! La malgajiga novajho de la
_Westerskeldo_ ne estas la kauzo; konfidu al mi, chu efektive estas
verajho, kion mi kredis sherco kaj sherce pritraktis? Chu serioze vi
estas falinta en la katenojn de la blonda sorchistino?"
