La nigra galero (19)
"Ho _Jan_, _Jan_, pro mia kaj via patrino -- kaj pro nia amo, savu
min! Ne lasu min fali en iliajn manojn! La morto estus malpli terura
ol tio!"
"Estu nur trankvila, infaneto! Estas ankorau multa tempo ghis la
sekvanta noktmezo. En _Amsterdam_ apud la kameno ni ofte memoros tiun
chi aferon. Konfidu al mi, korfianchino, nenio vin ofendos, dum _Jan
Norris_ ankorau staros sur la du piedoj. Sed nun daurigu auskulti,
mia rakonto ankorau ne estas finita. Mi antaue devas diri al vi,
kiel okazis, ke ili suspektis min kiel duan direktiliston de la Nigra
Galero. Tio chi estis afero pli gaja ol tiu, kiun mi jhus rakontis al
vi."
"Ho, _Jan_, sentu, kiel frapegas mia koro; -- ho kompatema Dio, kiu
defendos la bedaurindan _Mygan_? Ho _Jan_, ni forkuru, nun, tuj,
momente, tie chi mi jam ne povas spiri -- la aero de tiu chi chambro
min sufokas."
"Estu nur trankvila, kara _Myga_. Volonte tuj mi vin forkondukus, kaj
boato ankau estus preta por akcepti nin; sed nur auskultu en la
stratetojn -- la tuta urbo en tiu chi momento scias, ke anoj de la
Nigra Galero alivestitaj estas en ghiaj muroj. Auskultu nur la
bruegon tie sube -- la kurado estas pro mi, nun estas neeble, ke ni sane
ilin trairas. Eksidu kaj ne tremu tiel -- ankorau ni estas
protektitaj, kaj tempo naskas konsilon -- pensu pri tiu chi minuto,
kiam en _Amsterdam_ ni sidos apud la vintra fajro. Hahaha, ili
sube nur serchu, tro lerte kaj ruze forkuris de ili _Jan Norris_
-- estus ankau domaghe pri la bubo, se ili estus pendigintaj lin,
chu ne, _Myga_?"
"Ho _Jan! Jan!_"
min! Ne lasu min fali en iliajn manojn! La morto estus malpli terura
ol tio!"
"Estu nur trankvila, infaneto! Estas ankorau multa tempo ghis la
sekvanta noktmezo. En _Amsterdam_ apud la kameno ni ofte memoros tiun
chi aferon. Konfidu al mi, korfianchino, nenio vin ofendos, dum _Jan
Norris_ ankorau staros sur la du piedoj. Sed nun daurigu auskulti,
mia rakonto ankorau ne estas finita. Mi antaue devas diri al vi,
kiel okazis, ke ili suspektis min kiel duan direktiliston de la Nigra
Galero. Tio chi estis afero pli gaja ol tiu, kiun mi jhus rakontis al
vi."
"Ho, _Jan_, sentu, kiel frapegas mia koro; -- ho kompatema Dio, kiu
defendos la bedaurindan _Mygan_? Ho _Jan_, ni forkuru, nun, tuj,
momente, tie chi mi jam ne povas spiri -- la aero de tiu chi chambro
min sufokas."
"Estu nur trankvila, kara _Myga_. Volonte tuj mi vin forkondukus, kaj
boato ankau estus preta por akcepti nin; sed nur auskultu en la
stratetojn -- la tuta urbo en tiu chi momento scias, ke anoj de la
Nigra Galero alivestitaj estas en ghiaj muroj. Auskultu nur la
bruegon tie sube -- la kurado estas pro mi, nun estas neeble, ke ni sane
ilin trairas. Eksidu kaj ne tremu tiel -- ankorau ni estas
protektitaj, kaj tempo naskas konsilon -- pensu pri tiu chi minuto,
kiam en _Amsterdam_ ni sidos apud la vintra fajro. Hahaha, ili
sube nur serchu, tro lerte kaj ruze forkuris de ili _Jan Norris_
-- estus ankau domaghe pri la bubo, se ili estus pendigintaj lin,
chu ne, _Myga_?"
"Ho _Jan! Jan!_"