4.10.1
Sceno X.
ĤLESTAkOV kaj KOMERCISTOJ, kun korbo da vino kaj kun konusoj da sukero.
Ĥlestakov.---- Kio estas al vi, miaj karaj?
Komercistoj.---- Kun plej humila peto ni venas al via afabla moŝto.
Ĥlestakov.---- Kaj kion vi deziras?
Komercistoj.---- Ne pereigu nin, reganto nia! Maljusteco estas farata al ni tute sen ia kaŭzo.
Ĥlestakov.---- De kiu?
Unu el la komercistoj.----Nu, ĉio de la ĉi tiea urbestro. Tia urbestro, ho, reganto mia, neniam ankoraŭ ekzistis en la mondo. Tiajn ofendojn li faras, ke eĉ priskribi ne estas eble. Per senĉesa enloĝigado de soldatoj li tute nin elturmentis, ni ne scias jam kiel nin savi. Ne laŭ decaj agoj li agas. Li ekkaptas per la barbo kaj diras: “Ha, vi, tataro!”Per Dio! Nu, se ni, por tiel diri, ne farus decan respekton al li, ----sed ni ja ĉiam plenumas la ordon: kion oni devas doni por vesto al lia edzino kaj filino, ---- ni kontraŭ tio ne disputas. Sed ne, vidu, al li ĉio ĉi tio ne sufiĉas, ----per Dio! Li venas en la magazenon, kaj kion li trovas, li ĉion prenas. Li ekvidas pecon da drapo, li tuj diras: “He, mia kara, tio ĉi estas bona drapo: forportu ĝin al mi.”Kaj ni vole-ne-vole portas, kaj la peco ja enhavas ĉirkaŭ kvindek arŝinojn.
Ĥlestakov.---- Ĉu vere! Ha, kia fripono li do estas!
Komercistoj.----Per Dio! Tian urbestron neniu memoras, simple ni devas ĉion kaŝi en la magazeno, kiam ni lin ekvidas. Tio estas ne sole, por tiel diri, ian delikataĵon, sed eĉ ĉian abomenaĵon, li prenas: sekigitaj prunoj, kiuj jam de sep jaroj kuŝas en la barelo, ĉe mi eĉ komizo ĝin ne volus manĝi,---- kaj li la tutan manon tien enŝovas. Lia nomfesto estas en la tago de la sankta Antono, kaj ŝajnas al ni, ni tiam portas jam al li en granda amaso ĉion, kion oni nur povas, nenio mankas al li; sed ne, donu al li ankoraŭ, li diras ke ankaŭ la tago de la sankta Onufrio estas lia nomfesto. Kion fari? Ankaŭ en la Onufria tago ni portas.
Ĥlestakov---- Sed tio ĉi ja estas simple rabisto!
Komercistoj.---- Per Dio, vere.Kaj provu nur diri unu vorton de protesto, li tuj sendos al vi en vian domon tutan regimenton por enloĝigi. Kaj se vi nur per io lin kolerigis, li ordonas fermi la pordon: “Mi vin, ---- li diras, ---- ne submetos, ---- li diras, ---- al korpa puno aŭ al torturo: tion ĉi, ---- li diras,---- la leĝo malpermesas, sed jen, mia kara, vi manĝos ĉe mi haringon!
Ĥlestakov.---- Ha, kia malnoblulo! Sed por tio ĉi li devas ja esti sendita rekte Siberion.
Komereistoj.---- Nu, kien ajn via afabla moŝto Iin forsendos ----ĉio estos bona,nur, por tiel diri. pli malproksimen de ni. Ne rifuzu, nia patro, akcepti nian regalon de bondeziro: ni salutas vin per iom
da sukero kaj per korbeto da vino.
Ĥlestakov.---- Ne, vi tion ĉi ne pensu; mi prenas absolute neniajn subaĉetojn. Jen ekzemple, se vi proponus al mi prunte tri centojn da rubloj, ---- nu, tio estus tute alia afero: preni prunte mi povas.
Komercistoj.---- Kun plezuro, nia patro! (Ili elprenas monon.) Sed kio estas tricent! jam pli bone prenu kvincent, nur helpu.
Ĥlestakov.---- Bone: prunte ---- mi nenion diros, mi prenos.
Komercistoj, transdonis al li sur arĝenta pleto la monon.---- Nu, faru al ni Ia komplezon, prenu jam ankaŭ la pleteton.
Ĥlestakov.---- Bone, mi povas preni ankaŭ la pleton.
Komercistoj, salutante.---- Nu, volu preni jam kune ankaŭ iom da sukero.
Ĥlestakov.---- Ho, ne, subaĉetojn mi prenas neniajn. . .
Osip.---- Via moŝto! kial vi ne prenas? Prenu! En la vojo ĉio taŭgos. Donu la konusojn kaj la korbeton. Donu ĉion, ĉio estos utila. Kio tie estas? ŝnureto? Donu ankaŭ la ŝnureton, ---- en la vojo ankaŭ ŝnureto estos utila; se la veturileto ie rompiĝos aŭ io simila, oni povos ligi.
Komercistoj.---- Faru do jam tian favoron, via grafa moŝto! Se jam vi, por tiel diri, ne helpos en nia peto, tiam ni jam ne scias, kion fari; restos al ni nur pendigi nin.
Ĥlestakov.---- Nepre,nepre! Mi pensos.(La komercistoj foriras.)
Voĉo de vilino ---- Ne, vi ne havas la rajton ne allasi min! Mi plendos kontraŭ vi al li mem. Vi ne puŝu tiel dolore!
Ĥlestakov.---- Kiu tie estas?(Aliras al la fenestro.) Kion vi deziras,mia virino?
Voĉoj de du virinoj.---- Vian favoron mi petas, patro mia. Ordonu aŭskulti min, reganto mia.
Ĥlestakov, tra la fenestro.---- Enlasu ŝin.